Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Tine Putscher: verschil tussen versies
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tine_Putscher&oldid=38551795 Crudane 20 jul 2013) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Tine Putscher''' was de eerste Surinaamse vrouwelijke tandarts in Suriname. Daarnaast was zij de voorvechter voor het opzetten van crèches in Suriname, is jarenlang bestuurslid geweest van de organisatie van crèches in Paramaribo en was ook politiek actief. | '''Tine Putscher''' was de eerste Surinaamse vrouwelijke tandarts in [[Suriname]]. Daarnaast was zij de voorvechter voor het opzetten van crèches in Suriname, is jarenlang bestuurslid geweest van de organisatie van crèches in [[Paramaribo]] en was ook politiek actief. | ||
Haar vader was voor de Tweede Wereldoorlog eigenaar van de plantage Zorg & Hoop ("Putscher Boiti") en was tevens statenlid. Tine Putscher woonde in de Maagdenstraat 32 en haar tandartspraktijk was gevestigd in een statig pand in de Domineestraat in Paramaribo. | Haar vader was voor de [[Tweede Wereldoorlog]] eigenaar van de plantage Zorg & Hoop ("Putscher Boiti") en was tevens statenlid. Tine Putscher woonde in de Maagdenstraat 32 en haar tandartspraktijk was gevestigd in een statig pand in de Domineestraat in Paramaribo. | ||
De verkiezingen van 1949 vormden een mijlpaal in Suriname. In plaats van een kleine elite, die tot dan toe het exclusieve recht hadden om hun stem uit te brengen, mochten vanwege de invoering van het algemeen kiesrecht in Suriname, plotsklaps 86.000 mensen hun stem uitbrengen waaronder ook dus vrouwen. | De verkiezingen van 1949 vormden een mijlpaal in Suriname. In plaats van een kleine elite, die tot dan toe het exclusieve recht hadden om hun stem uit te brengen, mochten vanwege de invoering van het algemeen kiesrecht in Suriname, plotsklaps 86.000 mensen hun stem uitbrengen waaronder ook dus vrouwen. | ||
Tine Putscher was één van de initiatiefneemster bij oprichten van het "Damescomité". Doel van het "Damescomité" was, zoals Tine Putscher dit verwoorde tijdens een bijeenkomst van het comité in Theater Thalia in Paramaribo op zondag 27 februari 1949, "om alleen de rol van de vrouw te bespreken i.v.m. haar taak in de toekomst". Verder besprak zij tijdens die bijeenkomst de toestand van ongehuwde moeders en hekelde de erfwoningen en het gebrek aan wetgeving ter bescherming van de vrouw. De oplossing zag mevrouw Putscher in betere huisvesting, bewaarplaatsen voor kinderen van werkende moeders, en een verplichte jeugdbeweging om de loslopende jeugd op te vangen. Zij was van mening dat het daartoe goed zou zijn als er een vrouw in het Statencollege verkozen zou worden maar dat ook samenwerking gezocht diende te worden met "''hoogstaande manlijke candidaten''". Op voorstel van dokter Sophie Redmond werd de redevoering van mevr. Putscher in het Surinaams (Sranan Tongo) vertaald door de heer Comvalius en in druk verspreid. | Tine Putscher was één van de initiatiefneemster bij oprichten van het "Damescomité". Doel van het "Damescomité" was, zoals Tine Putscher dit verwoorde tijdens een bijeenkomst van het comité in Theater Thalia in Paramaribo op zondag 27 februari 1949, "om alleen de rol van de vrouw te bespreken i.v.m. haar taak in de toekomst". Verder besprak zij tijdens die bijeenkomst de toestand van ongehuwde moeders en hekelde de erfwoningen en het gebrek aan wetgeving ter bescherming van de vrouw. De oplossing zag mevrouw Putscher in betere huisvesting, bewaarplaatsen voor kinderen van werkende moeders, en een verplichte jeugdbeweging om de loslopende jeugd op te vangen. Zij was van mening dat het daartoe goed zou zijn als er een vrouw in het Statencollege verkozen zou worden maar dat ook samenwerking gezocht diende te worden met "''hoogstaande manlijke candidaten''". Op voorstel van dokter Sophie Redmond werd de redevoering van mevr. Putscher in het Surinaams ([[Sranan Tongo]]) vertaald door de heer Comvalius en in druk verspreid. | ||
De grootste verdienste van Tine Putscher was echter het (mede)oprichten van crèches in Suriname voor de werkende klasse. Zij deed dit in samenwerking met de heer Anton Eduard Baank. | De grootste verdienste van Tine Putscher was echter het (mede)oprichten van crèches in Suriname voor de werkende klasse. Zij deed dit in samenwerking met de heer Anton Eduard Baank. | ||
{{ | {{DEFAULTSORT:Putscher, Tine}} | ||
[[Categorie: Surinaams persoon]] | |||
Huidige versie van 4 aug 2013 om 11:34
Tine Putscher was de eerste Surinaamse vrouwelijke tandarts in Suriname. Daarnaast was zij de voorvechter voor het opzetten van crèches in Suriname, is jarenlang bestuurslid geweest van de organisatie van crèches in Paramaribo en was ook politiek actief.
Haar vader was voor de Tweede Wereldoorlog eigenaar van de plantage Zorg & Hoop ("Putscher Boiti") en was tevens statenlid. Tine Putscher woonde in de Maagdenstraat 32 en haar tandartspraktijk was gevestigd in een statig pand in de Domineestraat in Paramaribo.
De verkiezingen van 1949 vormden een mijlpaal in Suriname. In plaats van een kleine elite, die tot dan toe het exclusieve recht hadden om hun stem uit te brengen, mochten vanwege de invoering van het algemeen kiesrecht in Suriname, plotsklaps 86.000 mensen hun stem uitbrengen waaronder ook dus vrouwen.
Tine Putscher was één van de initiatiefneemster bij oprichten van het "Damescomité". Doel van het "Damescomité" was, zoals Tine Putscher dit verwoorde tijdens een bijeenkomst van het comité in Theater Thalia in Paramaribo op zondag 27 februari 1949, "om alleen de rol van de vrouw te bespreken i.v.m. haar taak in de toekomst". Verder besprak zij tijdens die bijeenkomst de toestand van ongehuwde moeders en hekelde de erfwoningen en het gebrek aan wetgeving ter bescherming van de vrouw. De oplossing zag mevrouw Putscher in betere huisvesting, bewaarplaatsen voor kinderen van werkende moeders, en een verplichte jeugdbeweging om de loslopende jeugd op te vangen. Zij was van mening dat het daartoe goed zou zijn als er een vrouw in het Statencollege verkozen zou worden maar dat ook samenwerking gezocht diende te worden met "hoogstaande manlijke candidaten". Op voorstel van dokter Sophie Redmond werd de redevoering van mevr. Putscher in het Surinaams (Sranan Tongo) vertaald door de heer Comvalius en in druk verspreid.
De grootste verdienste van Tine Putscher was echter het (mede)oprichten van crèches in Suriname voor de werkende klasse. Zij deed dit in samenwerking met de heer Anton Eduard Baank.