Hubert Boone

Hubert Boone (Nederokkerzeel, 11 juni 1940) is een prominente figuur in de wereld van de Vlaamse volksmuziek. Hij staat bekend als violist, doedelzakspeler en verzamelaar van traditionele muziek, liederen en dansen uit Vlaanderen.

Leven

Boone begon zijn muzikale carrière op jonge leeftijd en ontwikkelde al snel een passie voor volksmuziek. Hij studeerde aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel, waar hij zich bekwaamde in notenleer, altviool, harmonieleer, contrapunt en fuga.^[1]

In 1968 trad Boone toe tot het Muziekinstrumentenmuseum (MIM) in Brussel als wetenschappelijk medewerker. Hier begon hij met het verzamelen en documenteren van traditionele Vlaamse muziek en instrumenten. Zijn werk leidde tot de oprichting van de volksdansgroep De Vlier en later het Brabants Volksorkest en het ensemble Limbrant.^[1]^[2]

Limbrant, onder Boone’s leiding, staat bekend om zijn pure benadering van Vlaamse muziek. Het ensemble voert een breed repertoire uit, waaronder vroege ballades, liefdesliederen, historische liederen en dansmelodieën zoals polka’s, mazurka’s, walsen en schottisches.^[1] Boone’s inspanningen hebben bijgedragen aan de heropleving van de Vlaamse volksmuziek en hebben deze muziekstijl internationaal onder de aandacht gebracht.

Naast zijn uitvoerende werk heeft Boone ook talrijke publicaties op zijn naam staan. Zijn boeken, zoals De hommel in de Lage Landen (1976) en Volksinstrumenten in België (2000), zijn belangrijke referentiewerken voor liefhebbers en onderzoekers van volksmuziek.^[1]

Hubert Boone blijft een invloedrijke figuur in de wereld van de volksmuziek, en zijn bijdragen hebben een blijvende impact op de Vlaamse culturele erfgoed.