Michael Sattler

Michael Sattler (ca. 1490 – 20 mei 1527) was een belangrijke leider binnen de vroege wederdoperse beweging in het Heilige Roomse Rijk. Hij wordt voornamelijk herinnerd voor zijn rol bij het opstellen van de Schleitheim Geloofsbelijdenis, een van de vroegste en meest invloedrijke documenten van de wederdopers. Sattler werd uiteindelijk gearresteerd, berecht en geëxecuteerd vanwege zijn geloofsovertuigingen, waardoor hij een martelaar werd voor de anabaptistische traditie.

Leven

Over Sattlers vroege leven is weinig bekend. Hij werd rond 1490 geboren in Staufen im Breisgau, in het huidige Duitsland. In zijn vroege volwassenheid trad hij toe tot het benedictijnenklooster van St. Peter nabij Freiburg im Breisgau, waar hij opklom tot de positie van prior. Zijn tijd als monnik werd gekenmerkt door de gebruikelijke kloosterlijke activiteiten, waaronder gebed, studie en arbeid.

Bekering tot de wederdopers

De ontevredenheid van Sattler met het monastieke leven en de katholieke kerk groeide, waarschijnlijk beïnvloed door de toenemende verspreiding van de protestantse Reformatie. Rond 1525 verliet Sattler het klooster, een ongebruikelijke en risicovolle stap in een tijd waarin het verlaten van het kloosterleven ernstige gevolgen kon hebben. Hij raakte betrokken bij de wederdopers, een radicale hervormingsbeweging die het doopsel van kinderen verwierp ten gunste van de volwassendoop en die streefde naar een zuivere en vrome christelijke levenswijze.

De Schleitheim Geloofsbelijdenis

In februari 1527 woonde Sattler een bijeenkomst bij in Schleitheim, een kleine Zwitserse stad, waar hij samen met andere wederdoperleiders de Schleitheim Geloofsbelijdenis opstelde. Dit document bestond uit zeven artikelen en formuleerde de fundamentele principes van de wederdoperse beweging. De belangrijkste punten waren onder meer:

• Volwassendoop: De doop werd voorbehouden aan volwassenen die een bewuste keuze voor het christelijke geloof maakten.
• Afscheiding van de wereld: De geloofsgemeenschap diende zich te distantiëren van de "wereldse" autoriteiten en praktijken, inclusief deelname aan het leger en het afleggen van eden.
• Disciplinair beleid: Leden van de geloofsgemeenschap die in zonde vielen, moesten worden gecorrigeerd, en als zij weigerden zich te bekeren, werden zij uitgesloten van de gemeenschap.

De Schleitheim Geloofsbelijdenis was een belangrijke mijlpaal voor de wederdopers, omdat het een gemeenschappelijke basis bood voor de verspreide en vaak vervolgde beweging.

Arrestatie en martelaarschap

Sattlers uitgesproken overtuigingen en zijn actieve verspreiding van wederdoperse ideeën brachten hem al snel in conflict met de autoriteiten. In februari 1527 werd hij, samen met zijn vrouw Margaretha en een aantal medestanders, gearresteerd in Rottenburg am Neckar. Tijdens zijn proces verdedigde Sattler krachtig zijn geloof, maar hij weigerde zijn overtuigingen af te zweren.

Op 18 mei 1527 werd Sattler ter dood veroordeeld. Twee dagen later, op 20 mei, werd hij op gruwelijke wijze geëxecuteerd. Volgens historische verslagen werd zijn tong uitgerukt, zijn lichaam met gloeiende tangen bewerkt, en uiteindelijk werd hij levend verbrand op de brandstapel. Margaretha Sattler werd enkele dagen later verdronken.

Nalatenschap

Michael Sattler wordt door vele anabaptistische gemeenschappen, zoals de mennonieten en de amish, beschouwd als een martelaar en een symbool van de wederdoperse toewijding. Zijn bijdrage aan de Schleitheim Geloofsbelijdenis blijft een fundamenteel document in de anabaptistische traditie en speelt nog steeds een belangrijke rol in de geloofsovertuigingen en praktijken van deze groepen. Sattlers leven en martelaarschap illustreren de toewijding en de offers die veel wederdopers brachten tijdens de turbulente periode van de Reformatie.

 

artikelkiem