Shokuiku

Shokuiku (Kanji: 食育) is de Japanse term voor ’voedingseducatie’. Het wordt in Japan wettelijk gedefinieerd als de „verwerving van kennis over voedsel en voeding, alsmede het vermogen om passende beslissingen te nemen door praktische ervaring met voedsel, met als doel het vermogen van mensen te ontwikkelen om een gezonde voedingswijze in hun leven toe te passen”.

Het woord shokukiku werd reeds gebruikt aan het eind van de 19e eeuw door Sagen Ishizuka, een beroemde militaire arts en een voorloper van de macrobiotische voedingswijze. Nadat het westerse fastfood aan het eind van de 20e eeuw ingang vond, stelde de Japanse regering voorlichting over voeding en de oorsprong van voedsel verplicht, beginnend met een basiswet van shokuiku in 2005, gevolgd door de schoolgezondheidswet in 2008. Universiteiten hebben programma’s opgezet om voedingsonderwijs te geven aan openbare scholen, en de effectiviteit ervan te onderzoeken door academisch onderzoek.

Belangrijke zorgen die leidden tot de ontwikkeling van de shokuiku-wet zijn onder meer schoolkinderen die het ontbijt overslaan, kinderen die maaltijden kopen bij een buurtwinkel in plaats van met hun ouders te eten, en gezinnen die niet samen eten.

De lessen in shokuiku bestuderen de processen van het maken van voedsel zoals landbouw en fermentatie, hoe toevoegingen smaak creëren, en waar voedsel vandaan komt. De kinderen leren de etiketten van etenswaren lezen, het belang van volgens de seizoenen te eten, en hoe voedingsbehoeften variëren in verschillende levensfasen.

Verwijzingen