Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Overleg:Kruidengeneeskunde

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De kruidengeneeskunde is in de middeleeuwen terug te vinden in de kloosters. De abdis van Hildegard van Bingen (1098-1179) schreef een later vaak geciteerd werk. Physica, deel I van 'Liber subtilitatum diversarum naturarum creaturarum' dat grotendeels op de werken van Galenus berust. Paracelsus (1493-1541) poogde kruiden te analyseren en de werkzame delen, geïsoleerd van de rest van de plant, aan de patiënt te geven. In Nederland gaf de Leidse hoogleraar Rembert Dodoens (1517-1586) in 1554 zijn beroemde Cruydtboek uit. Na de hervorming werd het kweken van kruiden overgenomen door de apothekers en verdwenen de kruidentuinen bij de kloosters. Zo werd er rond 1800 bij Noordwijk zo’n zeventig hectare met geneeskruiden beplant. De apotheek bestond toen voor 80% uit plantaardige middelen. Het waren er ± 330, men gebruikte op dat moment al zo’n 50 chemicaliën. In 1979 stonden nog 58 natuurproducten in de Nederlandse farmacopee. In het begin van de 19e eeuw slaagde men er in om alkaloïde af te scheiden en te zuiveren. (Morfine uit opium) Meerdere stoffen werden geïsoleerd. Chemische en synthetische producten konden in fabrieken worden geproduceerd en gingen de plaats in nemen van de geneeskruiden. De stoffen konden in zuivere vorm worden aangemaakt en de dosering kon in de gewenste hoe veelheid worden gegeven. De werking van de plant was niet volledig vervangbaar zodat de kruidengeneeskunde bleef bestaan. De naam veranderde in fytotherapie en vanaf midden de 20e eeuw is de omvang van wetenschappelijke literatuur op dit gebied toegenomen. In Frankrijk, Duitsland en de Oost Europese landen is dit nog een onderdeel van de reguliere geneeskunde.[1] In Nederland is na 1952 kruidengeneeskunde als vak op de medische faculteit afgeschaft.

Dit had ik eens geschreven op WPNL wat uiteraard niet bleef.
Ik heb het boek van P.A. van Dijk --Lidewij 20 jan 2014 19:39 (CET)
O, ik had even niet in de gaten dat er een nieuwere uitgave is dan die uit 1982 die ik vandaag tweedehands vond. Het nieuwere boek heeft een beetje een ander thema, maar gebruikt blijkbaar materiaal uit het oudere boek.
Zeker een aantal goede puntjes om in het artikel op te nemen. De reformatie heb ik extra nog niet vermeld na de kloosters, omdat ook in het katholieke België apothekers opkwamen. Tijdens de Franse Revolutie gingen kloosters verplicht dicht. Sommige werden later heropend. —Mendelo 20 jan 2014 22:11 (CET)

Geïsoleerde inhoudsstoffen

Het artikel zei:

De definitie van de Nederlandse Vereniging voor Fytotherapie luidt: „Geneesmiddelen die als actieve ingrediënten uitsluitend planten, delen van planten of plantenmaterialen of combinaties daarvan bevatten, in ruwe of bewerkte staat.”<ref>http://www.fyto.nl/definities.htm#fytotherapeutica%20Definitie</ref>

Volgens deze definitie valt therapeutisch gebruik van geïsoleerde inhoudsstoffen van planten (bijvoorbeeld curcumine, morfine, digoxine, galantamine, taxol) uitdrukkelijk niet onder de fytotherapie.

Ik zie niet in dat het gebruik van geïsoleerde inhoudsstoffen uitdrukkelijk niet onder de fytotherapie zou vallen volgens deze definitie. Een geïsoleerde inhoudsstof is toch een deel van een plant of plantenmateriaal?

Ik snap dat sommigen liever niet al te veel inhoudsstoffen gaan isoleren, maar ik zie dat niet aan deze definitie. —Mendelo 25 jan 2014 19:44 (CET)

Botanicals

Het artikel zei:

Onder invloed van ontwikkelingen in de VS wordt ook in Nederland de term Botanicals[2] steeds vaker gebruikt. Deze term laat meer ruimte voor uit planten geïsoleerde stoffen (zoals curcumine en silibinine).

We hebben kruidengeneeskunde. We hebben fytotherapie. Nu botanicals? Ik kan begrijpen dat het voor een medisch laborant leuker klinkt om botanicals te onderzoeken dan oubollige geneeskruiden. Wat het dagelijkse woordgebruik betreft, zie ik geen noodzaak om dit woord te helpen verspreiden. Dat dit woord meer ruimte laat voor uit planten geïsoleerde stoffen, lijkt mij niet meer dan een gevoelsindruk. —Mendelo 25 jan 2014 19:44 (CET)

ik zal eens kijken wie het schreef --Lidewij 25 jan 2014 20:35 (CET)
  1. º Dijk, P.A. van,Geneeswijzen in Nederland, Ankh-Hermes, Deventer, 2003 ISBN:90 202 4374 8
  2. º http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/herbalmedicine.html