Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Emmanuel Bove

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Emmanuel Bove (Parijs, 1898 - Parijs, 1945) was een Franse romanschrijver.

Leven

Bove, pseudoniem van Emmanuel Bobovnikov, was de zoon van een Russische immigrant en een kamermeisje uit Luxemburg. Hij werd in de vroege jaren 20 ontdekt door de schrijfster Colette. Hij was een bij leven gevierd auteur, die na de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid raakte. In de jaren ’70 werd hij herontdekt en heruitgegeven.

In Duitsland heeft Peter Handke via vertalingen veel bijgedragen aan de herontdekking van het werk van Bove. In Nederland is een eerste reeks vertalingen verschenen in de jaren '80[1], maar er verschijnen nog steeds nieuwe vertalingen van onbekende titels.

Werk

Bove paart in zijn romans sociaal-psychologisch realisme aan stilistische eenvoud. De ontreddering van 'kleine luyden' is een kenmerkend thema; zijn personages worden steevast de dupe van hun maatschappelijke ambities, ze dragen de stigma's van de standenmaatschappij waarin ze gevangen zitten.

Auteurs als Samuel Beckett en Rainer Maria Rilke prezen Boves gevoel voor het treffende detail. De Belgische dichter Christian Dotremont zag in hem een voorloper van de Nouveau roman.

Bibliografie

  • Mes amis, 1924 (Mijn vrienden, 1981, vert. Angèle Manteau, uitgeverij De Prom)
  • Le Crime d'une nuit, verhalen, 1926
  • Armand, 1927 (Armand, 1983, vert. Angèle Manteau, uitgeverij De Prom)
  • Bécon-les-Bruyères, roman, 1927
  • La Coalition, 1927 (Het verbond, 1991, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
  • Cœurs et visages, roman, 1928
  • L'amour de Pierre Neuhart, 1928 (De liefde van Pierre Neuhart, 2013, vert. Mirjam de Veth, uitgeverij Coppens & Frenks)
  • Monsieur Thorpe et autres nouvelles, 1930 (1988) (Reis door een appartement: verhalen, 2002, vert. Atelier de Traduction d'Amsterdam, uitgeverij Bas Lubberhuizen)
  • Le Beau-fils, 1934
  • Le Pressentiment, 1935 (Het voorgevoel, 2015, vert. Mirjam de Veth, uitgeverij De Arbeiderspers)
  • Adieu Fombonne, 1937
  • La Dernière Nuit, 1939
  • Un homme qui savait, 1942 (1985) (Een man die wist, 1989, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
  • Le Piège, 1945 (De valstrik, 1987, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
  • Départ dans la nuit, 1945
  • Non-lieu, 1946
  • Journal écrit en hiver, 1983 (Winters dagboek : roman, 1984, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
  • Mémoires d'un homme singulier, Calmann-Lévy, 1987.
  • Œuvres, 1999

Externe links

  • [1] Franstalige website gewijd aan het werk van Emmanuel Bove.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. º Deze reeks vertalingen ging vergezeld van een aan het werk van Bove gewijde plaquette: De wereld van Emmanuel Bove, 1987, door Peter van der Spek, uitgeverij De Prom.
rel=nofollow
Q1338209 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
rel=nofollow
rel=nofollow