Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
ECHO (Europese Commissie)
De afdeling Humanitaire Hulp en Civiele Bescherming van de Europese Commissie (ECHO), voorheen bekend als het Bureau voor humanitaire hulp van de Europese Gemeenschap, is de afdeling van de Europese Commissie voor humanitaire hulp en civiele bescherming overzee.
In 2013 bood de EU voor 1,35 miljard EUR aan noodhulp via ECHO.[1] Sinds 2000 is de EU elk jaar de op een na belangrijkste donor van humanitaire hulpverlening (gegevens zijn beschikbaar tot 2012). Samen met de lidstaten is de EU de grootste donor van humanitaire hulp ter wereld, met een aandeel van meer dan 50% in de totale humanitaire hulp in 2009.[2] Per jaar hebben meer dan 120 miljoen mensen in 90 landen baat bij door ECHO gefinancierde projecten.[3]
ECHO implementeert de steunprogramma´s voor de humanitaire interventies niet zelf, maar financiert de activiteiten via een netwerk van meer dan 200 partners (ngo´s, VN-organisaties en internationale organisaties zoals het Internationale Rode Kruis en de Rode Halve Maan beweging).[4] In 2013 had ECHO 44 veldkantoren in 39 landen, met 149 internationale deskundigen inzake humanitaire-hulpverlening en 315 medewerkers uit de betreffende landen. De veldkantoren leveren actuele analyses van bestaande en verwachte noden in een bepaald land of een bepaalde regio, dragen bij aan de ontwikkeling van interventiestrategieën en beleidsontwikkeling en bieden technische ondersteuning bij door ECHO gefinancierde acties. Bovendien zorgen zij voor een adequaat toezicht op deze interventies en vergemakkelijken ze de coördinatie voor de donor op veldniveau.[5]
Naast de financiering van humanitaire hulp is ECHO ook verantwoordelijk voor het EU-mechanisme voor civiele bescherming. Dit mechanisme is opgericht in 2001 en stimuleert de samenwerking tussen nationale instanties voor civiele bescherming in Europa. Momenteel zijn 31 landen lid van het mechanisme: alle 28 EU-lidstaten plus IJsland, Noorwegen en voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië. Het mechanisme was ingesteld om gecoördineerde hulpverlening van de deelnemende landen aan slachtoffers van natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen in Europa en elders mogelijk te maken.
Nadat de EU in 2012 de Nobelprijs voor de Vrede had gekregen, accepteerde de Commissie-Barroso het prijzengeld uit naam van de EU en wees dat geld toe aan een nieuw initiatief: Children of Peace (Kinderen van de Vrede). In 2013 werd ongeveer 2 miljoen EUR gereserveerd voor Children of Peace-projecten en in 2014 werd dit bedrag verhoogd tot 4 miljoen EUR.[6]
Geschiedenis
Het Bureau voor humanitaire hulp van de Europese Gemeenschap (ECHO) werd in 1992 opgericht door de tweede Commissie-Delors. Toen de Europese Gemeenschap in 2009 werd afgeschaft, raakte het bureau bekend als de afdeling Humanitaire hulp van de Europese Commissie of Europese Unie, maar behield het zijn afkorting ECHO.
De benoeming van een nieuwe commissaris in 2010 met een portefeuille voor internationale samenwerking, humanitaire hulp en crisisrespons vloeit voort uit de artikelen 214 en 196 van het Verdrag van Lissabon, waarin humanitaire hulp en civiele bescherming een duurzame rol spelen. De officiële naam van ECHO werd gewijzigd in directoraat-generaal Humanitaire hulp en civiele bescherming. De transformatie van ECHO omvatte de verplaatsing van de eenheid Civiele Bescherming van DG Milieu naar DG ECHO. Deze transformatie wordt gezien als een stap vooruit naar een betere samenwerking en besluitvorming op een gebied waar snel ingrijpen levens kan redden.
Het EU-mechanisme voor civiele bescherming zorgde ook voor de opening van het nieuwe Centrum voor respons in noodsituaties: dit is een centraal punt voor civiele bescherming dat toezicht moet houden bij rampen en ervoor moet zorgen dat landen waar de kansen op rampen groot zijn beter op rampen voorbereid zijn en er beter van kunnen herstellen. Het mechanisme voor civiele bescherming werd onlangs ingezet tijdens de overstroming in Bosnië en Herzegovina en Servië.[7]
Mandaat en principes
ECHO heeft op het gebied van humanitaire hulp het mandaat om noodhulp te leveren aan en directe noden te lenigen (met goederen en diensten) van slachtoffers van conflicten en natuurrampen of door mensen veroorzaakte rampen buiten de EU. Het mandaat omvat ook het voorkomen van rampen en activiteiten na de crisis.
Europese humanitaire hulp is gebaseerd op de humanitaire principes van menselijkheid, neutraliteit, onpartijdigheid en onafhankelijkheid. De implementatie ervan berust dan ook op de toepassing van het Internationaal Humanitair Recht (IHR).[8]
Menselijkheid betekent dat menselijk lijden overal moet worden bestreden, waarbij er speciale aandacht moet zijn voor de meest kwetsbaren.
Neutraliteit betekent dat humanitaire hulp nooit een van de partijen in een gewapend conflict of bij een ander geschil mag bevoordelen.
Onpartijdigheid betekent dat humanitaire hulp alleen op basis van behoefte, zonder aanzien des persoons, moet worden geleverd.
Onafhankelijkheid verwijst naar de autonomie van humanitaire doelen van politieke, economische, militaire of andere aard.
In 2007 nam de Europese Commissie op initiatief van commissaris Louis Michel een „Europese consensus over humanitaire hulp” aan, de eerste Europese politieke referentietekst over humanitaire hulp.[9] Ngo´s namen actief deel aan de opstelling van de Europese consensus en deze tekst kan worden beschouwd als „de meest complete tekst en het gemeenschappelijke standpunt dat het dichtst bij dat van ngo´s staat”.[10] De Europese consensus bevestigt opnieuw de humanitaire principes van menselijkheid, onpartijdigheid, neutraliteit en onafhankelijkheid. Bovendien bepaalt de consensus dat „humanitaire hulp geen hulpmiddel voor crisisbeheer is.”
In 2012 publiceerde ECHO de eerste herziening van de consensus sinds de eerste vastlegging: hierin werd de nadruk gelegd op de noodzaak van sterkere partnerschappen door een op kwaliteit gebaseerde selectie van partners en door te zorgen voor grotere aansprakelijkheid tegenover burgers en betrokkenen.[11]
Eveneens in 2012 werkten ECHO en andere donoren samen met het Permanent Comité van VN-organisaties (IASC) aan de opstelling van de Transformatieve agenda. Er werd overeenkomst bereikt over principes van humanitair leiderschap, verantwoordelijkheid en coördinatie om de snelheid, efficiëntie en effectiviteit van humanitaire hulp te verbeteren. Bovendien werd civiele bescherming in het ECHO-mandaat opgenomen om te zorgen voor betere samenwerking en bescherming bij rampen tussen derde landen en landen in de regio, en internationale organisaties.
Wetgeving
Sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon valt de humanitaire hulpverlening van de Europese Unie onder artikel 214 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie.[12] Humanitaire hulp is een gedeelde parallelle competentie: dit houdt in dat de Unie een autonoom beleid voert, dat de lidstaten niet beperkt in de uitvoering van hun competenties, maar dat het beleid van de Unie evenmin herleidt tot een aanvulling op dat van de lidstaten.[13]
Tot dan toe was humanitaire hulp standaard gebaseerd op artikel 179 van het EG-Verdrag (ontwikkelingsbeleid). Het viel onder de portefeuille van de commissaris voor Ontwikkeling, eerst Louis Michel en daarna, tijdens de Commissie-Barroso I, Karel de Gucht. Met het Verdrag van Lissabon werd humanitaire hulp voor het eerst als een zelfstandig beleid in het EU-Verdrag opgenomen. Zoals bepaald in artikel 214 waren de activiteiten van de EU op het gebied van humanitaire hulp bedoeld om ad-hochulp te leveren aan en directe noden te lenigen van mensen in derde landen die slachtoffer waren geworden van natuurrampen of door mensen veroorzaakte rampen. Artikel 214 herhaalt ook de principes van humanitaire hulp: respect voor het internationaal recht en de principes van menselijkheid, onpartijdigheid, neutraliteit en non-discriminatie.[14]
De Commissie nam in 2013 nieuwe wetgeving aan over het EU-mechanisme voor civiele bescherming die voorziet in betere coördinatie en ondersteuning om de effectiviteit van preventie-, voorbereidings- en responssystemen bij rampen te verbeteren. Op grond van de wetgeving werden een vrijwillige pool met vooraf toegezegde capaciteit en materiaal voor responsacties en een trainingsnetwerk voor eerstehulpverleners gecreëerd en kreeg het beheer van ramprisico´s van 31 deelnemende landen een nieuwe aanpak.[15]
Het Verdrag van Lissabon introduceert ook een Europees vrijwilligerskorps voor humanitaire hulpverlening (artikel 214 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie). Europeanen die direct betrokken willen zijn bij humanitaire hulp kunnen zich hierbij aansluiten.
EU-vrijwilligers voor humanitaire hulp
De Europese Commissie nam een initiatief aan om tussen 2014 en 2020 meer dan 18.000 plaatsen te scheppen voor burgers die wereldwijd als vrijwilliger wilden helpen bij humanitaire probleemsituaties. Op grond van dit initiatief moeten vrijwilligers samen een Europees trainingsprogramma volgen voordat zij worden ingezet bij gecertificeerde humanitaire organisaties.[16] In 2012 kregen vijf proefprojecten met ongeveer 150 vrijwilligers de goedkeuring voor financiële ondersteuning gericht op het opbouwen van weerbaarheid en capaciteit voor civiele bescherming.
Het Europees Parlement (EP) stemde in februari 2014 voor het initiatief. Vrijwilligerswerk omvat de inzet bij door de EU gefinancierde humanitaire acties wereldwijd, werk bij humanitaire organisaties binnen de EU of online, vanuit huis, hulp bij activiteiten.[17]
Deelnemende ngo´s doorlopen een certificeringsproces waarbij zij moeten laten zien dat zij voldoen aan Europese normen voor het leidinggeven aan vrijwilligers.
Begroting
In 2013 de begroting voor hulp van ECHO minder dan 1% van de volledige EU-begroting. Daarnaast gebruikte de Europese Commissie hun reserve voor noodhulp om hulp te verlenen bij crises en onverwachte rampen. De begroting bedroeg in 2013 inclusief deze reserve in totaal 1,35 miljard EUR. ECHO bood humanitaire hulp aan meer dan 124 miljoen mensen in 90 niet-EU-landen, waarvan 39 werden aangewezen als landen in een crisissituatie. Het mechanisme voor civiele bescherming werd in 2013 36 keer geactiveerd voor crises binnen en buiten de EU.
Het grootste deel van de financiering wordt besteed aan levensmiddelen en voeding (40%). De andere belangrijke activiteitengebieden zijn gezondheid en de medische sector (inclusief psychosociale ondersteuning) (13%), water en sanitaire voorzieningen (13%), onderdak (19%) en bescherming (7%). ECHO wees 3% van zijn budget toe aan voorbereiding voor rampen, een lager bedrag dan in 2012. Kreeg Civiele bescherming 2% van het budget.
In 2013 ging 40% van het budget naar Afrika en 18% naar Azië, Latijns-Amerika, het Caribisch gebied en het gebied van de Stille Oceaan, en 32% naar het Midden-Oosten en het Middellandse Zeegebied.[18]
De ontwikkelingshulp bereikte een historisch hoogtepunt in 2010. Samen met de hulp van de afzonderlijke lidstaten levert de Unie de grootste bijdrage aan de hulpverlening ter wereld. Van de 9,8 miljard EUR die in 2010 wereldwijd aan humanitaire hulp werd geboden, was ongeveer 41% afkomstig van de EU.[19]
De voor 2014 aangenomen begroting bevat bijna 1 miljard EUR aan toezeggingen voor humanitaire hulp en civiele bescherming.[20]
Strategie
ECHO heeft een mandaat om levens in noodsituaties en in de periode direct na een noodsituatie te redden en te beschermen, ongeacht of deze situaties door de natuur of door menselijk handelen zijn veroorzaakt. Conform deze principes moet de Commissie elk jaar een strategiedocument opstellen om activiteiten efficiënt en op gepaste wijze te coördineren en te programmeren, en daarbij onpartijdig, zuiver op basis van behoeften, te werk te gaan.
In 2013 nam ECHO zich voor zijn humanitaire hulp te richten op bijna 90 landen. Daarbij werd de Sahel-regio in West-Afrika aangewezen als het gebied van de vijf grootste humanitaire acties, met verdere respons op het conflict in Mali (82 miljoen EUR), Sudan en Zuid-Sudan (80 miljoen EUR), de Democratische Republiek Congo (54 miljoen EUR),Pakistan (42 miljoen EUR) en Somalië (40 miljoen EUR). Ook werd 40% van de humanitaire hulp van ECHO bestemd voor Afrika ten zuiden van de Sahara.[21]
Het reservebudget werd gebruikt voor hulp bij grote humanitaire crises in Syrië, Mali, de Sahel, Zuid-Sudan, Democratische Republiek Congo, Myanmar/Birma en de Filipijnen. ECHO financiert ook hulp bij vergeten crises, zoals in Bangladesh, Colombia, Jemen, Algerije, Pakistan en Myanmar/Birma.
Publieke opinie
Een speciale Eurobarometer-enquête over humanitaire hulp in 2012 laat zien dat de Europese burgers zich zeer solidair voelen met slachtoffers van conflicten en natuurrampen buiten de eigen landsgrenzen. Negen van de tien burgers denken dat het „.belangrijk is dat de EU humanitaire hulp in landen buiten de EU financiert” en acht van de tien vinden dat „gecoördineerde EU-acties voor civiele bescherming effectiever zijn dan acties door de afzonderlijke landen”.[22]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º ECHO Humanitarian Aid Factsheet 2013 [1]
- º Global Humanitarian Assistance website [2]
- º ECHO Annual Report 2012 [3]
- º Humanitaire hulp, [4]
- º ECHO Field Network [5], ECHO, retrieved 29-07-2014.
- º EU dedicates its Nobel Peace Prize to Education projects for Children in Conflict. Retrieved 27-06-14.
- º EU Civil Protection [6] Retrieved 23-07-2014.
- º Syntheses de la legislation, [7]
- º European consensus on humanitarian aid, [8], Retrieved 2014-07-03
- º Pierre Salignon, "L'Europe humanitaire en question(s)" [9], Humanitaire, 19, Été 2008. 2009-10-23. Retrieved on 2012-01-16
- º Annual Report on the Implementation of the European Consensus on Humanitarian Aid – 2012 [10]
- º Treaty on the functioning of the European Union, [11]
- º Verdrag van Lissabon: Vragen en antwoorden, [12]
- º Humanitaire hulp, [13]
- º Trend, Eastern Partnership countries to gather for civil protection meeting, 10-06-14. Retrieved 27-06-14.
- º EU Aid Volunteers: Commission proposes new global humanitarian initiative [14]
- º New EU aid volunteers program to make a 'concrete, positive difference' [15], Richard Jones, Devex. 2014-02-26. Retrieved 2014-06-23.
- º ECHO 2013 Annual Report [16]
- º ECHO, ECHO's finances
- º ECHO, Humanitarian aid and civil protection – 2014 Adopted budget
- º Where the European Commission's humanitarian aid will go in 2013 [17],10-01-2013. Retrieved 27-06-2014.
- º Eurobarometer survey on humanitarian aid: Europeans care – and endorse the Commission's mandate [18], European Commission. 2012. Retrieved 23-07-2014
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)