Willibrordvertaling

De Willibrordvertaling is een Nederlandstalige Bijbelvertaling, uitgegeven door de Katholieke Bijbelstichting (KBS).

Deze vertaling kreeg de naam van Willibrord, de „apostel der Nederlanden”.

De katholieke Bijbelvertaling die eraan vooraf ging, was de Petrus Canisiusvertaling. Deze werd door de Apologetische Vereniging Petrus Canisius vernoemd naar Petrus Canisius, een apologetisch rooms-katholiek theoloog. Later werd uit de Apologetische Vereniging Petrus Canisius de St. Willibrordusvereniging gevormd. Deze streeft niet langer een defensieve apologie na, maar heeft herkerstening van Nederland en de hereniging der Kerken als doelstelling genomen. De keuze van deze naam wijst op een veranderende houding van de katholieken tegenover andersdenkenden.^[1]

Twee uitgaven

De Willibrordvertaling verscheen in 1978 en werd uitgegeven door de Katholieke Bijbelstichting (KBS). Een geheel herziene versie verscheen in 1995.

De uitgave van 1978 bevatte de vertaling van de Psalmen van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde. Deze werd volledig vervangen door een nieuwe vertaling in de uitgave van 1995.

Geschiedenis

De Katholieke Bijbestichting werd opgericht in 1961 in Oegstgeest ale afdeling van de Sint Willibrordvereniging voor Oecumene. In 1965 werd de stichting zelfstandig. Dat jaar verscheen het Nieuwe Testament van de Willibrordvertaling. De vertalers waren Petrus Josephus Cools m.s.c. (1904–1973) en Willem Karel Maria Grossouw (1906–1990).

In 1978 verscheen de volledige Willibrordvertaling. De reeds in 1972 gepubliceerde psalmenvertaling van Ida Gerhard en Marie van der Zeyde was erin opgenomen.