Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Viktor Schauberger

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Viktor Schauberger (Holzschlag in Schwarzenberg am Böhmerwald, 30 juni 1885 – Linz, 25 september 1958) was een Oostenrijks boswachter, consulent van het Oostenrijkse ministerie voor land- en bosbouw, natuuronderzoeker en uitvinder.

Leven

Viktor Schauberger werd geboren in een familie van boswachters. Kort na de geboorte van zijn zoon Walter werd hij in 1914 opgeroepen voor de militaire dienst.[1]

In 1919 werd hij benoemd tot boswachter,[1] en in 1920/24 was hij hoofdboswachter over de wouden een jachtgebieden in Brunnenthal/Steyrling, in het Oostenrijkse district Kirchdorf/Krems, onder Prins Adolf von Schaumburg-Lippe.[1]

Schauberger observeerde hoe de forellen jaarlijks stroomopwaarts trokken en vroeg zich af hoe het kwam dat ze wel leken stil te hangen in het water, zonder zichtbare krachtinspanning en hoe ze vervolgens snel vooruit schoten. De forellen leken gebruik te maken van de kracht van de spiraalvormige waterstroming.

Gevelde boomstammen werden gewoonlijk op het water drijvend getransporteerd. Schauberger observeerde de moeilijkheden die zich hierbij voordeden. In 1922 ontwierp en bouwde Schauberger nieuwe houtdrijfinstallaties in Steyrling,[1] gebaseerd op zijn observaties van de natuurlijke draaibeweging van het water. Met deze installatie konen de kosten voor het hakken en transporteren van het hout worden gereduceerd tot een tiende van de vroegere prijs.[1] Schauberger werd gepromoveerd tot Wildmeister,[1] en in 1924 benoemd tot Rijksadviseur inzake houtdrijfinstallaties.[1]

In 1926 bouwde hij in Neuberg an der Mürz een installatie om boomstammen te transporteren. Over deze installatie werd in 1933 zelfs een film gedraaid: Tragendes Wasser.[1] Verdere installaties werden in 1928 gebouwd in Oostenrijk, Joegoslavië en Bulgarije.[1]

Door een intrige van de Weense ingenieursvereniging werd Schauberger in 1941 tijdelijk in de psychiatrische instelling van Mauer-Öhling gestopt en vervolgens onder voortdurende observatie door de SS geplaatst. Hetzelfde jaar werkte Schauberger bij Messerschmidt in Augsburg aan motorkoelingssystemen en correspondeerde hij met vliegtuigconstructeur Heinkel over vliegtuigturbines.[1]

In 1944 werkte Schauberger verder aan de Repulsinemachine aan het Technisch College te Rosenhügel in Wenen. Tegen mei 1945 was een prototype klaar.

In 1945 begon hij te werken aan de Klimator. Dit toestel had als doel de lucht in woonruimtes af te koelen en te verwarmen.[2]

Na de oorlog werd Schauberger door Amerikaanse agenten benaderd en negen maanden in de gevangenis gezet.

Daarna zette hij zijn werkzaamheden verder. Hij onderzocht het produceren van elektriciteit door middel van een waterdraaikolk in een gesloten circuit. Ook ontwierp hij een koperen ploeg en deed proefnemingen met spiraalvormige waterleidingen.

Verblijf in de V.S.

In 1958 bood een concern uit de Verenigde Staten geld aan voor praktische experimenten met implosie-energie. Schauberger werd door de vertegenwoordigers Karl Gerchsheimer en Norman Dodd, in opdracht van de industrieel Robert Donner uitgenodigd naar Texas. Gerschsheimer zorgde ook voor contacten met Harold W. Totten, eigenaar van de Washington Iron Works, Inc. Viktor Schauberger ging met zijn zoon Walter en zijn schoonzoon dr. W. Luib naar Red River County. Na een verblijf van drie maanden gedurende de hete zomermaanden en na een hevige discussie met de baas van de onderneming, stond Schauberger erop om naar Oostenrijk terug te keren. Om te mogen vertrekken moest hij eerst een in het Engels opgestelde overeenkomst ondertekenen dat elk verder onderzoek in verband met implosie aan de Amerikanen zou toekomen en dat hij zijn werk moest geheim houden. Alle meegebrachte documenten, prototypes en apparatuur werden in de VS achtergelaten.[1]

Vijf dagen na zijn terugreis naar Oostenrijk overleed Viktor Schauberger op 25 september.[1]

Patenten

Weblinks

rel=nofollow
 
rel=nofollow