VC Antonius / VT Herentals

kwb Herentals 1941-heden (en de daaruit ontstane volleybalcompetities in de Antwerpse Kempen)

De Kristelijke Werknemersbeweging ("kwb") ontstond in januari 1941 nadat de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog de werking van o.m. ACW en ACV verboden had. Een educatieve en socio-culturele werking mocht nog wel, en dus vormden ACW en ACV zich tijdelijk om tot een dergelijke werking onder de naam KWB (Kristelijke Werknemers Beweging). Na de bevrijding in 1944 werd de ACW en ACV werking heropgestart, doch bleef de socio-culturele werking onder de naam kwb verder bestaan.

In februari 1941 volgde het stichten van een kwb afdeling te Herentals. Later splitste deze afdeling zich meermaals op tot parochiale afdelingen, doch die zich uiteindelijk in 2006-2008 terug fusioneerden in één stedelijke afdeling onder de naam "kwb Herentals-stad", op één parochie na ten minste.

Kwb Herentals zal vooral synoniem staan in de Stad als pionier van de sportinfrastructuur van de Stad, en de grondlegger van de volleybalcompetities en clubs in de Antwerpse Kempen. Het stond ook mee aan de wieg van de Herentalse Sportraad, en in het naar Herentals brengen van het BLOSO Sportcentrum.

kwb Herentals volleybalcompetities 1962-heden

Kwb'ers van de kwb afdeling kwb Onze-Lieve-Vrouw Herentals hadden in 1962 tijdens een uitstap naar Nederland, de volleybalsport leren kennen, en organiseerden dat jaar nog een 1e tornooi in de Stad. Het enthousiasme was groot en zo ontstonden al snel winter- en zomercompetities met heel wat ploegen uit de Stad.

In 1963 gaf de parochiale afdeling aan dat het succes boven hun mogelijkheden was uitgegroeid. Het nog steeds bestaande stedelijke kwb Sportcomité Herentals werd in december 1963 opgericht om vanaf 1964 de competities te organiseren. De 1e Beker van de Stad Herentals dateert ook van dat jaar. Deze competitie- en bekerwedstrijden bestaan ook nu nog. De bezielers ervan doorheen de decennia waren Marcel Tegenbos en Firmin Ryken.

De sterkste ploegen uit de competitie waren het recreatieve karakter ervan ontgroeit en beginnen in de jaren '60-'70 uit te wijken naar andere competities. Twee van die ploegen spelen uiteindelijk ook op Europees niveau.

AVF Gewesten Herentals vanaf 1970, Mol vanaf 1971, en Turnhout vanaf 1974

Na een aanvaring tussen het KWB Sportcomité en de leiding van ’t Vestje, trok ’t Vestje voortijdig 5 van haar 7 ploegen terug uit de KWB zomercompetitie van 1969. Trainer Marius Van der Made en Jos Dillen trokken vervolgens naar het Provinciaal Comité van de Belgische Volleybalbond (nu de Antwerpse Volleybalfederatie vzw, kortweg het AVF) om een eigen zomercompetitie op te richten als Belgisch Volleybalgewest “Herentals”. En zo ontstond het allereerste volleybal Gewest in de Provincie Antwerpen, later gevolgd door de afsplitsing van de Gewesten Mol (1971) en Turnhout (1974). De Gewesten Mol en Turnhout zijn opgericht door Herentalse volleybalspelers die naar Mol en Turnhout waren verhuist, en nog in de kwb Herentals competitie hadden gespeeld.

AVF Voorzitter Etienne Mertens

Etienne Mertens begon als 14-jarige omstreeks 1963 te spelen bij KWB OLV Herentals, en verhuisde iets later naar ’t Vestje waar zijn vader secretaris was. In 1968 was Etienne al de verantwoordelijke voor de ’t Vestje Juniors, en in 1969 stond Etienne als jonge snaak al ingeschreven voor de 2e ploeg. Na een ruzie tussen ’t Vestje en het KWB Sportcomité in 1969, mogelijk te wijten aan het feit dat Etienne ingeschreven stond voor de 2e ploeg, doch ook opgesteld werd bij de 1e ploeg - ging ’t Vestje haar eigen weg en stichtte het volleybal Gewest Herentals, binnen de schoot van wat nu de Antwerpse Volleybalfederatie (AVF) is. Etienne zal daar later een van de grote trekkers van worden. Na ’t Vestje speelde Etienne ook nog bij Express-Bar uit de Zandstraat en Tovo. Toen zijn knie niet meer mee wilde begon de trainerscarrière. Etienne trainde Diependaal (na hun 2e stichting), de Kloppers (Noorderwijk), de Flamingo’s (Nijlen), RADAK (Geel), de Snepkens jeugd (Lichtaart), VC Antonius jeugd, Herenthout, Tovo (1e ploeg Dames), Olvoc en AC Olen. Ondertussen was Etienne ook begonnen met de organisatie van de wedstrijden, en dit vanaf 1981 voor van het Gewest Herentals, en nadien ook van het AVF, het VVB en Top Volley Belgium. Het combineren van al die verantwoordelijkheden werd stilletjes aan teveel. Etienne trok zich in 2006 terug uit het bestuur van Gewest Herentals, en in 2009 gaf hij ook het trainerschap op – om zich zo volledig te kunnen concentreren op het provinciale, gewestelijke, nationale en internationale niveau. Anno 2011, heeft Etienne zich ondertussen al verder opgewerkt tot Voorzitter van het AVF en de 1e ondervoorzitter van de Vlaamse Volleybalbond (VVB). Etienne maakt ook deel uit van het dagelijks bestuur van Top Volley Belgium, met als belangrijkste taak het organiseren van alle wedstrijden van alle nationale selecties in België.

VC Antonius / VT Herentals Dames 5x Beker van België, 8x landskampioen in de periode 1985-1999

In 1968-69 vormen zich de eerste damesploegen in Herentals. Bij ’t Vestje wordt er in 1968 al een damesploeg afgevaardigd voor de KWB zomercompetitie. En bij het in 1968 opgerichte Blijf-Fit zijn ook al dames zoals KAV’er Delphine De Boeck actief als recreatieve volleyballers. Voor Marcel Tegenbos, voorzitter van kwb Antonius Herentals, stond de eer van de parochie op het spel, en zo wordt Delphine in 1969 gevraagd om een KAV ploeg in de nieuwe Sint-Antonius parochie samen te stellen als tegengewicht voor de ’t Vestje-Femina ploeg uit Sint-Waldetrudis. Delphine riep dan ook vooral Blijf-Fit dames bij mekaar om een eerste ploeg te vormen voor de KWB Zomercompetitie van 1969. Al snel bleek het om een sterke damesploeg te gaan die het recreatieve karakter van de kwb competitie oversteeg. In 1972 was “VC Sint-Antonius“ er klaar voor, en schreef het zich op 12 juni 1972 in bij de Belgische en Vlaamse Volleybalbonden voor het seizoen 1972-1973. VC Antonius kreeg het VVB-KBVBV stamnummer “AH 1158”, met als clubkleuren “wit-zwart”. Al in 1974 bereikt het de 1e Provinciale. Doch daar blijft het 6 jaar hangen. In 1980 gaat de opmars verder en speelt het 2x kampioen na elkaar. Ook wordt in 1981 de organisatie van de ploeg gemoderniseerd. In de periode 1981-85 speelt het in 2e nationale (1e landelijke). Wanneer het uiteindelijk naar de eredivisie (tegenwoordig Liga A (vrouwenvolleybal)) promoveert zal het die ook gedurende 15 jaar domineren en wordt het 5x winnaar Beker van België: 1985, 1987, 1990, 1993 en 1997 - en 8x landskampioen: 1988, 1990, 1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1999. Wanneer de manager in 1999 op pensioenleeftijd gekomen is en ontslag neemt gaat het snel bergaf. In 2004 volgt het clubontslag na een ultieme poging om de club te redden.

't Vestje / VT Herentals Heren, Beker van België 1984

Café ’t Vestje was gelegen in de Nonnenvest, op de hoek van de aarden weg die de vest verbond met de hoger gelegen Boerenkrijglaan. De ploeg van ’t Vestje was er al bij toen de 1e officiële Beker van Herentals in 1964 werd georganiseerd door het in december 1963 opgerichte KWB Herentals Sportcomité, en haalde al meteen de finale (volgens sommige bronnen onder de naam “KWB Waldetrudis 2”). ’t Vestje speelde op een pleintje aan de Augustijnenlaan op een gedempte vaartkom, die destijds ook dienst deed als “Helihaven” voor de Post. Later kwam er ook een eigen plein naast het Café. In de jaren '60 domineerde deze ploeg de kwb zomercompetitie. In 1965 sloot het zich ook aan bij het AVVV (tegenwoordig de KAVVV), de Antwerpse Vereniging Van Vriendenclubs, doch ook daar bleek het te sterk voor die competitie.

Na ruzie in 1969 over het niet reglementair opstellen van de latere AVF voorzitter, kwam het met een breuk met kwb en richtte 't Vestje in 1970 samen met bevriende ploegen het AVF Gewest Herentals op in 1970. Het werd al gelijk provinciaal kampioen in haar 1e AVF seizoen. In 1975 komt de ploeg al uit in 1e nationale. De ploeg rukt verder op naar de eredivisie (Liga A (mannenvolleybal). De naam 't Vestje blijft nog in gebruik tot in 1976. Nadien wordt het VT Herentals Heren aangevuld door de namen van diverse sponsors.In 1983-84 werd de Beker van België (volleybal) gewonnen, en mocht het in 1984 Europees spelen. Het succes van 1984 werd evenwel niet meer herhaald. Wel bleef de ploeg gedurende een 10-tal jaar een zeer verdienstelijke ploeg in ereklasse. Het wist nog tot de halve finales van de beker door te dringen in 1986, 1988 en 1989, en tot de kwartfinales in 1987, 1990 en 1991.

Vanaf 1992 gaat het al heel wat minder en in 1994 haken de grote sponsors af. Vanaf 1994 gaat de ploeg dan ook gewoonweg als “VT Herentals” door het leven. In 2003-2004 speelt VT Herentals kampioen in 1e nationale en promoveert terug naar ereklasse. Voor het seizoen 2004-2005 moet VT Herentals wel even uitwijken naar een andere zaal wegens verbouwingswerken aan de sporthal “Vossenberg”. De vreugde in ereklasse is van korte duur want in 2005 degradeert VT Herentals terug naar 1e nationale. In 2005 is het crisis bij VT Herentals. Een aantal bestuursleden geven er de brui aan en zoeken voor 9 mei 2005 nieuwe bestuursleden of een overnemer van het stamnummer om in seizoen 2005-2006 in 1e nationale te starten. Ook vertrekken heel wat spelers kort na de degradatie. Een poging tot samenwerkingsakkoord met Everbeur mislukt omdat er nog te weinig vrije Belgische spelers beschikbaar blijven om in Herentals te spelen. Voor seizoen 2005-2006 geeft VT Herentals dan ook forfait in 1e nationale mannen A, en degradeert op het einde van het seizoen uit de nationale reeksen. In 2006 worden dan uiteindelijk de boeken definitief gesloten en volgt het Clubontslag uit de volleybalbond.

VT Kwb Herentals

Sinds 1962 zijn er altijd al Herentals kwb volleybal ploegen actief geweest in verscheidene competities. Ook vandaag nog heeft elke afdeling een volleybalploeg. VT kwb Herentals, de ploeg van kwb Herentals-stad is vandaag nog actief in de FEDES wintercompetitie, de eigen kwb zomercompetitie, de Beker van de Stad Herentals, en de Beker van de Herentalse Sportraad.