Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theodor Leschetizky: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[ | [[Afbeelding:TheodorLeschetizky.jpg|frame|right|Theodor Leschetizky]] | ||
'''Teodor Leszetycki''' (hijzelf gebruikte meestal zijn "verduitste" naam '''Theodor Leschetizky''' ([[Łańcut]], Polen (tijn tijde van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, | '''Teodor Leszetycki''' (hijzelf gebruikte meestal zijn "verduitste" naam '''Theodor Leschetizky''' ([[Łańcut]], Polen (tijn tijde van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, | ||
[[22 juni]] [[1830]] – [[Dresden]], [[14 november]] [[1915]]) was een [[Polen|Pools]]e [[pianist]], muziekpedagoog en [[componist]]. | [[22 juni]] [[1830]] – [[Dresden]], [[14 november]] [[1915]]) was een [[Polen|Pools]]e [[pianist]], muziekpedagoog en [[componist]]. | ||
Versie van 25 sep 2008 21:52
Teodor Leszetycki (hijzelf gebruikte meestal zijn "verduitste" naam Theodor Leschetizky (Łańcut, Polen (tijn tijde van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, 22 juni 1830 – Dresden, 14 november 1915) was een Poolse pianist, muziekpedagoog en componist.
Leven
Al op jonge leeftijd werd Leschetizky als wonderkind gezien, en na zijn studie in Wenen bij Karl Czerny en Simon Sechter werd hij op zijn 14e reeds leraar. Toen hij 18 was was hij al een zeer bekend virtuoos in de Weense concertcircuits. Naast optreden werd hij een invloedrijke pianoleraar, eerst aam het Sint Petersburg Conservatorium, dat hij samen met Anton Rubinstein oprichtte, en vervolgens in Wenen. Onder zijn studenten bevonden zich Fanny Bloomfield Zeisler, Katharine Goodson, Ignaz Friedman, Benno Moiseiwitsch, Ignacy Paderewski, Artur Schnabel, Alexander Brailowsky, Ossip Gabrilowitsch, Mark Hambourg, Elly Ney, Severin Eisenberger, Mieczysław Horszowski en vele anderen. Van zijn studenten werden een aantal later ook bekende pedagogen, waaronder Isabelle Vengerova, Anna Langenhan-Hirzel, Richard Buhlig en Czesław Marek.
Leszetycki was ook componist, en schreef meer dan 70 pianostukken, twee opera's, dverse liederen en een eendelig pianoconcert.
Leszetycki was vooral opvallend vanwege zijn vrije gebruik van de mineur pentatonische reeks in zijn composities. Zijn methode om een stuk te assembleren wordt ook tegenwoordig door vele klassieke gitartisten en pianisten vanwege de complexiteit en unieke statuur.
Hij was vier maal gehuwd. Zijn tweede vrouw Annette Essipova (1851-1914) was één van zijn leerlingen.
Op 18 februari 1906 nam hij 12 pianorollen op voor Welte-Mignon, waaronder 7 met eigen composities.He died in Dresden.
Literatuur
- Brée, Malwine: The groundwork of the Leschetizky method: issued with his approval / door Malwine Brée; met 47 illustraties van Leschetizky's hand; vertaald uit het Duits naar het Engels door Dr. Th. Baker. Mayence(Mainz): 1903.
- Brée, Malwine: The Leschetizky method: a guide to fine and correct piano playing. Engelse vertaling door Arthur Elson; introductie van Seymour Bernstein. Mineola: Dover Publications, 1997.
- Leschetizky, Theodor: Das Klavierwerk. Köln (Cologne): Haas 2000.
- A. Potocka, Th. Leschetizky (New York, 1903)
- Annette Hullah, Theodor Leschetizky (London, 1906)