Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Teep-Verfahren
Teep-Verfahren, de Teep-methode, was een manier om actieve bestanddelen uit geneeskrachtige planten te extraheren zonder deze te verhitten. Deze werkwijze werd bedacht door dr. Gerhard Madaus. Het woord Teep was de afkorting van het Duitse woord Tee-Pulver: theepoeder. Het hield in dat vers geoogste planten werden kleingesneden en vermalen met suiker. De suiker zoog het plantensap op en werd dan gedroogd met warme lucht. Dit kon dan worden bewaard in droge opslagplaatsen om later verder verwerkt of verdund te worden. De Teep-pillen werden geproduceerd met dezelfde machines die toen in alle farmaceutische bedrijven gebruikt werden: vermalers, mixers, drogers en een machine voor het samenstellen van de ingrediënten tot pillen.
Madaus prees deze methode aan als een verbetering ten opzichte van de natte extracten en oplossingen, aangezien het product stabieler bleef.
In een onderzoek uit 1935 werden de resultaten vergeleken met andere manieren om actieve bestanddelen van planten te bewaren, zoals het eenvoudige drogen tot thee, het oplossen als tinctuur of extraheren met plantaardige oplosmiddelen. Voor alle onderzochte bestanddelen (hormonen, proteïnen, vitaminen, enzymen, saponinen, oliën, cellullose, pigmenten, koolhydraten, pectine en was) waren de resultaten van de Teep-methode beter dan van de andere methoden.