Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Synchroon internetonderwijs
Synchroon internetonderwijs, ook wel afgekort als SIO, is een type van afstandsonderwijs waarbij personen op verschillende plaatsen lessen kunnen volgen via een technologisch middel, zoals een computer, en daarbij rechtstreeks in interactie kunnen treden met hun collega-studenten en lesgevers.[1]
Binnen het onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap wordt deze vorm van educatie sinds 2007 ingericht door de Belgische vzw Bednet. Hun doel daarbij is om het recht op onderwijs te garanderen voor kinderen en jongeren die omwille van uiteenlopende redenen langdurig of vaak voor korte perioden geen lessen kunnen bijwonen op school.[2]
Synchrone versus asynchrone vormen van afstandsonderwijs
Volgens onderwijsexperten heeft het leren op afstand in vergelijking met asynchrone onderwijssettings een geringere flexibiliteit. Zowel leerlingen als onderwijzers zijn gebonden aan een vast tijdstip en kunnen zelf niet beslissen over het moment waarop ze de leerstof verwerken. Daarnaast verwachten deelnemers binnen synchrone e-learningomgevingen dat de communicatie de vorm aanneemt van een natuurlijke face-to-face-conversatie. De zender van een boodschap vertrouwt erop dat de ontvanger onmiddellijk een antwoord terugstuurt. Daarentegen hebben personen die deelnemen aan niet gelijktijdig lopende internetcursussen meer tijd om te reflecteren over hun response. Dat is voordelig bij gevallen waarbij er een mening gevormd moet worden over complexe problematieken. Toch voelt het communicatieverloop omwille van de tijdsvertraging binnen dit type van afstandsonderwijs eerder onnatuurlijk aan. Samenwerking die plaatsvindt binnen internetlessen die gelijktijdig plaatsvinden, heeft over het algemeen dan ook een hogere graad van interactiviteit. Dit is belangrijk bij het stimuleren van de motivatie en participatie onder de studenten.[3] Verder lopen zowel lesgevers als leerlingen binnen het synchroon internetonderwijs het risico om aanzienlijke uitgaven te moeten doen om de nodige apparatuur te verkrijgen.[4]
Voorbeelden van synchroon internetonderwijs
De onderstaande toepassingen zijn gangbare middelen binnen synchrone interneteducatie.[5]
Instant messaging
Instant messaging-diensten biedt de lesgever de mogelijkheid om op rechtstreekse wijze berichten uit te wisselen met zijn of haar studenten. Deze toepassing is bijzonder bruikbaar voor leerlingen met spraak- en hoorproblemen.
Chatrooms
Chatboxen bieden de leerkracht de mogelijkheid om op elk moment in interactie te treden met één of meerdere deelnemers van zijn of haar cursus. Op die manier kan hij of zij bijvoorbeeld onmiddellijk feedback geven op het werk van de cursisten.
White boards
Virtuele white boards zijn passend voor educatieve lespraktijken binnen het afstandsonderwijs waar visualisatie een centrale rol inneemt. Studenten en onderwijzers kunnen daarbij gelijktijdig figuren tekenen en berichten typen die op elkaars scherm geprojecteerd worden.
Audio- en videoconferenties
Zowel audio- als videoconferenties kunnen gebruikt worden bij de vormgeving van synchrone internetcursussen. Door gebruik te maken van audioconferenties kan de student communiceren met vakspecialisten, geüpdatete informatie verkrijgen en gedachten uitwisselen met andere cursusdeelnemers. Toch biedt het gebruik educatieve videoconferenties een meerwaarde op het vlak van interacties, aangezien dergelijke onderwijsvormen ook de visuele component van communicatie, zoals lichaamstaal, omvat. Indien er misverstanden zouden ontstaan binnen synchrone leeromgevingen suggereert onderwijsonderzoeker S. Joseph Levine om de lessen op afstand aan te vullen met fysieke samenkomsten.[6]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º Moti Frank, Encyclopedia of Information Technology Curriculum Integration
- º Bednet en de overheid Geraadpleegd op 1 januari 2019
- º Gulsun Eby ed., Identification, evaluation, and perceptions of distance education experts
- º Manminder Kaur, Technology for efficient learner support services in distance education: experiences from developing countries
- º Manminder Kaur, Technology for efficient learner support services in distance education: experiences from developing countries
- º S. Joseph Levine, Making distance education work: understanding learning and learners at a distance
