Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Srinivasa Ramanujan: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Srinivasa Ramanujan''', (Tamil: ஸ்ரீனிவாஸ ராமானுஜன், ook '''Srinivasa Ramanujan Iyengar'''; Erode, 22 december 1887...')
 
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
'''Srinivasa Ramanujan''', (Tamil: ஸ்ரீனிவாஸ ராமானுஜன், ook '''Srinivasa Ramanujan Iyengar'''; Erode, [[22 december]] [[1887]] – Chetpet, Madras, [[26 april]] [[1920]]) was een Indiase wiskundige. Hij verwierf zijn wiskundige kennis autodidactisch uit de vakliteratuur en bezat een buitengewoon talent om analytische en getaltheoretische problemen intuïtief op te lossen, meestal zonder eerst een oplossing of bewijs te kunnen geven.
'''Srinivasa Ramanujan''', (Tamil: ஸ்ரீனிவாஸ ராமானுஜன், ook '''Srinivasa Ramanujan Iyengar'''; Erode, Madras, India, [[22 december]] [[1887]] – Chetpet, Madras, [[26 april]] [[1920]]) was een Indiase wiskundige. Hij verwierf zijn wiskundige kennis autodidactisch uit de vakliteratuur en bezat een buitengewoon talent om analytische en getaltheoretische problemen intuïtief op te lossen, meestal zonder eerst een oplossing of bewijs te kunnen geven.


Op school werden zijn wiskundige capaciteiten aangemoedigd, maar hij slaagde er niet in een universitair diploma te behalen vanwege zijn specialisatie. Hij leefde op bestaansminimum, deed privé-wiskunde en noteerde zijn bevindingen in wat hij notitieboekjes noemde. Pogingen tot wetenschappelijke erkenning bleven aanvankelijk zonder succes tot 1913, toen de Britse wiskundige Godfrey Harold Hardy zijn talent erkende en hem naar Engeland haalde, waar hij talrijke belangrijke ontdekkingen deed. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] keerde Ramanujan in 1919 terug naar India als een bekend wetenschapper. Hij overleed in 1920 op 32-jarige leeftijd. Hij worstelde zijn hele leven met gezondheidsproblemen.
Op school werden zijn wiskundige capaciteiten aangemoedigd, maar hij slaagde er niet in een universitair diploma te behalen vanwege zijn specialisatie. Hij leefde op een bestaansminimum, privé -wiskunde en noteerde zijn bevindingen in wat hij notitieboekjes noemde. Pogingen tot wetenschappelijke erkenning bleven aanvankelijk zonder succes tot 1913, toen de Britse wiskundige Godfrey Harold Hardy zijn talent erkende en hem naar Engeland haalde, waar hij talrijke belangrijke ontdekkingen deed. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] keerde Ramanujan in 1919 terug naar India als een bekend wetenschapper. Hij overleed in 1920 op 32-jarige leeftijd. Hij worstelde zijn hele leven met gezondheidsproblemen.
 
==Leven==
Beide ouders van Srinivasa Ramanujan stammen uit een familie van [[brahmaan|brahmanen]]. Hij kreeg bij zijn geboorte de naam Ramanujan, wtat ’broer van Rama,’ (een hindoegod) betekent.
 
Op elfjarige leeftijd overtrof hij al de wiskundige kennis van twee universiteitsstudenten die bij zijn familie logeerden. Op zijn dertiende leerde hij geavanceerde trigonometrie volledig zelfstandig uit een boek dat iemand hem had geleend, en hij begon zelf wiskundige stellingen te bedenken. Op zestienjarige leeftijd stuitte hij bij toeval op een exemplaar van het baanbrekende werk ''A Synopsis of Elementary Results in Pure and Applied Mathematics'' van G.S. Carr en begon hij de 5000 stellingen uit te werken. Het jaar daarop ontwikkelde en onderzocht Ramanujan de [[getallen van Bernoulli]] en berekende hij de constante van Euler-Mascheroni tot op vijftien decimalen, waarmee hij als tiener en zonder mentorschap voltooide wat ’s werelds grootste wiskundige geesten eeuwenlang met veel moeite hadden volbracht.
 
Hij ging naar de Kumbakonam University en ontving een studiebeurs, die hij het jaar daarop verloor omdat hij onvoldoende kennis van het Engels had.
 
In Madras legde hij een examen af voor de voorbereidende filosofische graad, maar faalde. Enkele jaren verdiepte hij zich op eigen houtje verder in de wiskunde. Toen hij in 1909 trouwde, werd het nodig een vast werk te vinden voor zijn levensonderhoud. Hij ging aan de slag als klerk voor 20 pond per jaar.
 
Van 1911 tot 1912 liet Ramanujan artikelen publiceren in de ''Journal of the Indian Mathematical Society'', en in januari 1913 hielpen vrienden hem een brief te schrijven naar de Engelse wiskundige Godfrey Harold Hardy. Die bemerkte dat de brief geschreven moest zijn door een opmerkelijk wiskundig denker en nodigde hem uit om naar Cambridge, Engeland, te komen.
 
Vrienden organiseerden dat hij in mei 1913 een geldsom kreeg die het hem mogelijk maakte op zijn baan bij de havenraad op te zeggen, en zijn moeder gaf toestemming om naar Engeland te vertrekken.
 
Zijn kennis van de moderne wiskunde was verbazingwekkend beperkt. Zijn belangstelling ging vooral uit naar getallentheorie en hij kende vele formules zonder bewijs.
{{zaadje}}
{{zaadje}}

Versie van 25 feb 2021 15:55

Srinivasa Ramanujan, (Tamil: ஸ்ரீனிவாஸ ராமானுஜன், ook Srinivasa Ramanujan Iyengar; Erode, Madras, India, 22 december 1887 – Chetpet, Madras, 26 april 1920) was een Indiase wiskundige. Hij verwierf zijn wiskundige kennis autodidactisch uit de vakliteratuur en bezat een buitengewoon talent om analytische en getaltheoretische problemen intuïtief op te lossen, meestal zonder eerst een oplossing of bewijs te kunnen geven.

Op school werden zijn wiskundige capaciteiten aangemoedigd, maar hij slaagde er niet in een universitair diploma te behalen vanwege zijn specialisatie. Hij leefde op een bestaansminimum, privé -wiskunde en noteerde zijn bevindingen in wat hij notitieboekjes noemde. Pogingen tot wetenschappelijke erkenning bleven aanvankelijk zonder succes tot 1913, toen de Britse wiskundige Godfrey Harold Hardy zijn talent erkende en hem naar Engeland haalde, waar hij talrijke belangrijke ontdekkingen deed. Na de Eerste Wereldoorlog keerde Ramanujan in 1919 terug naar India als een bekend wetenschapper. Hij overleed in 1920 op 32-jarige leeftijd. Hij worstelde zijn hele leven met gezondheidsproblemen.

Leven

Beide ouders van Srinivasa Ramanujan stammen uit een familie van brahmanen. Hij kreeg bij zijn geboorte de naam Ramanujan, wtat ’broer van Rama,’ (een hindoegod) betekent.

Op elfjarige leeftijd overtrof hij al de wiskundige kennis van twee universiteitsstudenten die bij zijn familie logeerden. Op zijn dertiende leerde hij geavanceerde trigonometrie volledig zelfstandig uit een boek dat iemand hem had geleend, en hij begon zelf wiskundige stellingen te bedenken. Op zestienjarige leeftijd stuitte hij bij toeval op een exemplaar van het baanbrekende werk A Synopsis of Elementary Results in Pure and Applied Mathematics van G.S. Carr en begon hij de 5000 stellingen uit te werken. Het jaar daarop ontwikkelde en onderzocht Ramanujan de getallen van Bernoulli en berekende hij de constante van Euler-Mascheroni tot op vijftien decimalen, waarmee hij als tiener en zonder mentorschap voltooide wat ’s werelds grootste wiskundige geesten eeuwenlang met veel moeite hadden volbracht.

Hij ging naar de Kumbakonam University en ontving een studiebeurs, die hij het jaar daarop verloor omdat hij onvoldoende kennis van het Engels had.

In Madras legde hij een examen af voor de voorbereidende filosofische graad, maar faalde. Enkele jaren verdiepte hij zich op eigen houtje verder in de wiskunde. Toen hij in 1909 trouwde, werd het nodig een vast werk te vinden voor zijn levensonderhoud. Hij ging aan de slag als klerk voor 20 pond per jaar.

Van 1911 tot 1912 liet Ramanujan artikelen publiceren in de Journal of the Indian Mathematical Society, en in januari 1913 hielpen vrienden hem een brief te schrijven naar de Engelse wiskundige Godfrey Harold Hardy. Die bemerkte dat de brief geschreven moest zijn door een opmerkelijk wiskundig denker en nodigde hem uit om naar Cambridge, Engeland, te komen.

Vrienden organiseerden dat hij in mei 1913 een geldsom kreeg die het hem mogelijk maakte op zijn baan bij de havenraad op te zeggen, en zijn moeder gaf toestemming om naar Engeland te vertrekken.

Zijn kennis van de moderne wiskunde was verbazingwekkend beperkt. Zijn belangstelling ging vooral uit naar getallentheorie en hij kende vele formules zonder bewijs.

 
rel=nofollow