Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Soundscape

Uit Wikisage
Versie door Jules (overleg | bijdragen) op 2 aug 2011 om 18:50
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Soundscape is gevormd naar analogie met 'landschap' (in het Engels landscape).

Als zodanig duidt het op de akoestische omgeving van de mens, bestaande uit geluiden van de natuurkrachten, de dieren en de mens. Dit is het domein van de 'akoestische ecologie'.

Naast deze aangetroffen soundscape is er ook de auditieve ruimte die door de mens doelbewust wordt gecreëerd: denken we aan de geluiden van klokken of sirenes boven een stad, een soort van primitieve auditieve architectuur.

Ten slotte is er het imaginaire soundscape, dat de spreiding en verplaatsing van dingen en wezens oproept. In de filmzalen is dergelijk soundscape verbonden met het beeld, maar er zijn ook puur auditieve soundscapes (Bill Fontana, vele elektronische muziek met luidsprekers in alle hoeken van de ruimte).

Toegepast in muziek

Russolo

De eerste componist die zich bezighield met het verwerken van omgevingsgeluid in zijn composities was Luigi Russolo. Op 11 maart 1913 publiceerde de Italiaanse futuristische schilder, componist en muziekinstrumentenbouwer Luigi Russolo zijn futuristische manifest The Art of Noise en hetzelfde jaar instrumenten, die hij Intonarumori (lawaaimachines) noemde. Met deze instrumenten maakte hij muziek die in hoofdzaak gebaseerd was op industrieel geluid. In 1916 publiceerde hij het boek L'arte dei rumori.

Musique Concrète

Het begrip Musique Concrète werd bedacht door Pierre Schaeffer in 1949. Hij doelde hiermee op ruis- en toonstructuren, die elektronisch nabewerkt en via luidsprekers worden weergegeven. In tegenstelling tot de elektronische muziek zijn de gebruikte materialen geen synthetische, maar 'realistische' geluiden uit de technische en natuurlijke omgeving zoals muziekinstrumenten of geluiden uit de natuur. Hiermee hoopte men een zekere levendigheid te behouden, die, volgens sommigen, bij de elektronische muziek ontbrak. Verdere methoden zijn in principe hetzelfde als de methoden die bij elektronische muziek gebruikt worden. Het opgenomen materiaal wordt elektronisch bewerkt door middel van knippen, plakken, transformatie en deformatie.

Ambient en andere popmuziek

Men spreekt in de muziek ook wel van soundscape, indien de compositie zich voornamelijk richt op een klankkleur, waarbij elke muzikale structuur ontbreekt. In de ambient wordt dit veelal toegepast, maar ook in andere genre als shoegaze, post-rock en noise komt het vaak voor, meestal toegepast als intro van een muziekstuk of optreden.

Literatuur

  • R. Murray Shafer: The soundscape, Destiny Books, Vermont 1977, 1994.

Zie ook

Externe links

rel=nofollow