Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Slava Mogoetin
Jaroslav (Slava) Mogoetin (Kemerovo, 12 april 1974), eigenlijk Jaroslav Joerjevitsj Mogoetin (Russisch: Ярослав Юрьевич Могутин), is een in New York gevestigd Russisch kunstenaar en schrijver, die met verschillende media werkt, zoals fotografie, video, tekst, installaties, beeldhouwwerk en schilderkunst.
Mogoetin, die geboren werd in Siberië, verhuisde als tiener naar Moskou. Spoedig begon hij daar te werken voor de eerste onafhankelijke Russische uitgevers, nieuwsbladen en radiostations. Toen hij 21 jaar was werd hij door de critici geloofd, maar werd hij officieel veroordeeld wegens zijn uitgesproken homoseksuele geschriften en activisme. Hij werd beschuldigd van "het openlijk en vrijwillig misprijzen van algemeen aanvaarde morele normen", "kwaadaardig hooliganisme met een uitzonderlijk cynisme en een extreme onbeschaamdheid" , "aanzetten tot sociale, nationale en religieuze verdeeldheid" en "propaganda van brutaal geweld, fysieke pathologie en seksuele perversiteiten".
Hij werd verplicht om Rusland te verlaten wegens zijn publicaties in Dodolevs nieuwsblad Novy Vzglyad. Met de steun van Amnesty International kreeg Mogoetin politiek asiel in de Verenigde Staten. In New York richtte Mogoetin zijn aandacht naar de beeldende kunst en werd hij actief van de kunstscène in het stadscentrum. Vanaf 1999 werden zijn foto's internationaal tentoongesteld en verschenen ze in diverse publicaties, zoals BUTT, The New York Times, The Village Voice, i-D, Visionaire en L’Uomo Vogue.
Mogoetin is de auteur van twee fotomonografieën ("Lost Boys" en "334 NYC Go-Go") en van zeven boeken met geschriften in het Russisch. Zijn poëzie, fictiewerk, essays en interviews verschenen in diverse publicaties en bloemlezingen in zes verschillende talen. Hij vertaalde de poëzie van Allen Ginsberg, essays van William S. Burroughs II en verhalen van Dennis Cooper naar het Russisch. Hij trad ook als acteur op in de agitprop pornofilm "Skin Flick uit 1999 van Bruce LaBruce en in de onafhankelijke productie van Laura Colella "Stay Until Tomorrow" uit 2004.
In 2004 richtte hij samen met zijn partner-medewerker Brian Kenny "SUPERM" op, een multimediaal team voor museumshows in New York, Los Angeles, Moskou, Berlijn, Londen, Oslo, Bergen, Haifa en Leon.
Externe links
Monografieën
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)