Simon Hendrik Peeters

Simon Hendrik Peeters(1860-1941) wordt geboren op 23 oktober 1860 in een bescheiden woning binnen de muren van het kloostercomplex van de zusters Ursulinen in Venray. Hij is het derde kind en de eerste zoon van Michiel Peeters en Sybilla Coppus, die beiden werken voor de zusters Ursulinen. Zijn vader vindt in 1866 het werken voor de zusters te zwaar worden en de familie betrekt een huis buiten het klooster. In datzelfde jaar wordt het gezin diep getroffen; op 6 december overlijdt zijn vader aan tyfus en binnen drie weken sterft zijn zusje aan dezelfde ziekte.

De kleine Henri, zoals Simon Hendrik later genoemd wordt, wil dolgraag pater en missionaris worden, maar wie zou dat moeten betalen? Het gezin is zo arm dat zijn moeder maar met moeite het hoofd boven water kan houden. Echter, door bemiddeling van de zusters Ursulinen en met toestemming van zijn opofferingsgezinde moeder kan Henri zijn droom gaan verwezenlijken. Hij mag naar het kleinseminarie van de Missionarissen van het Heilig Hart. Maar dat is wèl in Issoudun, Frankrijk...

Het is een heel avontuur voor zo’n knaap van 12 jaar, die nog nooit buiten Venray is geweest. Henri verblijft bijna zes jaar in Frankrijk, als hij ziek wordt van heimwee. Al die jaren heeft hij zijn familie moeten missen en hij gaat door een diep dal. Uiteindelijk krijgt hij toestemming om naar huis te gaan en sleept zijn roeping hem door deze moeilijke periode heen. Zijn familie en de zusters Ursulinen zijn trots, als ze horen dat Henri zijn verdere opleiding aan het grootseminarie in Rome mag volgen! Op 20 december 1884 wordt Henri in de St. Jan te Den Bosch tot priester gewijd. Hij ontwikkelt zich tot een sterke persoonlijkheid, die met zijn vooruitstrevende ideeën nogal eens tegen de schenen van zijn congregatie schopt. Henri vervult, afwisselend in Tilburg en Antwerpen, diverse bestuurlijke functies, werkt als predikant en geeft onderricht aan het ‘Klein Liefdewerk’ (kleinseminarie). Daarnaast is hij redacteur en verzorgt het missieblad, de ‘Annalen’. Henri vindt het leven op een gegeven moment wat saai worden en hij wil graag op avontuur, naar de missie.

In 1908 krijgt hij toestemming en vertrekt de 48-jarige Henri met 7 andere paters naar de Filipijnen. Samen met pater De Jong krijgt hij Gigaquit met bijbehorende missieposten - gelegen in de provincie Surigao del Norte op het eiland Mindanao - onder zijn hoede. De omstandigheden zijn primitief en de missieposten zijn vaak alleen via het water te bereiken. Henri schrijft uitvoerige brieven over zijn belevenissen naar zijn familie, de zusters Ursulinen en zijn congregatie. Ook in de Venrayse krant verschijnen regelmatig artikelen over zijn avonturen. Als er een strijd ontsteekt tussen de katholieke en openbare school in Henri’s missiegebied, brengt zijn impulsieve en strijdbare karakter hem danig in de problemen. Een gevangenisstraf dreigt. Uiteindelijk loopt het allemaal goed af en arriveert de 60-jarige Henri in 1920 weer in Nederland.

Hij werkt een tijdje als ‘minister’ voor het missiehuis in Arnhem en wordt in 1923 aangesteld als rector bij de vroedvrouwenschool in Heerlen. Het gaat echter niet zo goed met zijn gezondheid en hij neemt zijn ‘rust’ in het missiehuis in Stein. Henri blijft actief betrokken bij zijn congregatie. Hij gaat op onderzoek naar de geschiedenis van de Missionarissen van het Heilig Hart en reist hiervoor terug naar Frankrijk, waar hij een groot gedeelte van zijn jeugd heeft door gebracht. In de slipstream hiervan verzamelt hij ook informatie over zijn eigen jeugd en kleinseminarietijd. Dit resulteert in dikke boekwerken. In 1941 komt Henri te overlijden op 81-jarige leeftijd. Hij is begraven op het gerestaureerde kloosterkerkhof in het kasteelpark te Stein.