Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Reciproke inhibitie: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reciproke_inhibitie&oldid=47734475 88.159.116.24 5 okt 2016) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reciproke_inhibitie&oldid=57437598 30 okt 2020 77.172.132.200 22 okt 2020 2001:1c05:220d:3300:ac38:b547:e6b4:503c) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:Animation triceps biceps.gif|miniatuur|Door reciproke inhibitie worden de [[Musculus biceps brachii|biceps]] en de antagonerende [[Musculus triceps brachii|triceps]] niet tegelijkertijd aangespannen.]] | |||
'''Reciproke inhibitie''', ofwel ''wederzijdse remming'', is het mechanisme dat ervoor zorgt dat een [[Spier (anatomie)|spier]] aan een kant van een gewricht zich ontspant als de spier aan de andere kant van het gewricht, diens zogenaamde [[Antagonistisch paar|antagonist]], wordt aangespannen. Zo wordt geregeld dat buig- en strekspieren harmonieus samenwerken bij bewegingen, en wordt voorkomen dat spieren elkaar zinloos tegenwerken, en zelfs zouden kunnen beschadigen. | |||
Dit gebeurt doordat [[Zenuwcel|zenuwbanen]] in het [[ruggenmerg]] elkaars activiteit afremmen: elke zenuwbaan die naar een spier toe loopt, heeft een aftakking die een [[Inhibitie (neurologie, psychologie)|inhiberende]] (remmende) zenuwbaan [[Innervatie|innerveert]], die op zijn beurt inwerkt op de zenuw naar de antagonistische spier. Doordat deze zenuw een remmend effect heeft, voorkomt deze dat de spier aan de andere kant tegelijkertijd kan aanspannen. | |||
'''Reciproke inhibitie praktisch toegepast''' | |||
Het uitvoeren van een manipulatie kan vooraf worden gegaan door een reciproke inhibitietechniek. De patiënt beweegt eerst zijn lichaamsdeel zuiver actief zo ver mogelijk (submaximaal) pijnvrij in de juiste richting. Vraag nu aan de patiënt om tegen weerstand enige seconden isometrisch weerstand te geven in de tegenovergestelde richting. De patiënt houdt meestal automatisch en desnoods op verzoek de adem even vast. Vervolgens ontspant de patiënt op verzoek en ademt uit. Dit is de refractaire periode waarin de spier even een seconde niet opnieuw kan aanspannen. De manueeltherapeut (startend vanuit een relatieve LPP) kan op dit zeer geschikte moment gemakkelijker in de buurt van de eindstand (submaximaal) manipuleren. | |||
Bij spierrekkingstechnieken – of beter gezegd bij het oprekken en onderling verschuiven van de bindweefselplaten – wordt ook vaak gebruikgemaakt van de ademhaling en van hold-relaxtechnieken. Het ritme van de ademhaling en de ontspanning tijdens de uitademing worden benut. Door het vasthouden van de diepe inademing gedurende enkele tot maximaal 5 seconden tijdens het aanspannen van de spieren (zoals bij de Valsalva-manoeuvre) ontstaat vervolgens een nog beter moment van ontspanning. Dit moment begint binnen een enkele seconde na het loslaten van de ademhaling. Dit is het geschiktste moment om – vanuit de juiste voorspanning – de manipulatie-impuls te plaatsen. | |||
== Geschiedenis == | |||
De term 'reciproke inhibitie' werd in 1906 ingevoerd door de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] [[Neurofysiologie|neurofysioloog]] en latere (1932) [[Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde|Nobelprijswinnaar]] [[Charles Scott Sherrington]]. | |||
[[Categorie:Motoriek]] | |||
[[Categorie:Zenuwstelsel]] | |||
---- | |||
Reciproke [[inhibitie]] - wederzijdse remming. Daarbij remmen twee neuronenketens elkaars activiteit. Kunnen de activiteit de beweging van de antagonistische spieren remmen. | |||
Er zijn afzonderlijke schakelingen van reciproke inhibitie voor verschillende motorische functies. Deze kunnen selectief worden geactiveerd via reflexbogen en motorische baansystemen. | |||
---- | |||
Reciproke [[inhibitie]] is wanneer je de [[Spier (anatomie)|spieren]] zo aanspant, dat de [[antagonistisch paar (spierstelsel)|antagonist]] van de spier aangespannen wordt. | Reciproke [[inhibitie]] is wanneer je de [[Spier (anatomie)|spieren]] zo aanspant, dat de [[antagonistisch paar (spierstelsel)|antagonist]] van de spier aangespannen wordt. | ||
Hierdoor komt de antagonist op rek. | Hierdoor komt de antagonist op rek. | ||
{{Wikidata|}} | {{Wikidata|}} | ||
{{Beginnetje|sport}} | {{Beginnetje|sport}} | ||
[[Categorie:Spierstelsel]] | [[Categorie:Spierstelsel]] | ||
Versie van 4 nov 2020 23:12
Reciproke inhibitie, ofwel wederzijdse remming, is het mechanisme dat ervoor zorgt dat een spier aan een kant van een gewricht zich ontspant als de spier aan de andere kant van het gewricht, diens zogenaamde antagonist, wordt aangespannen. Zo wordt geregeld dat buig- en strekspieren harmonieus samenwerken bij bewegingen, en wordt voorkomen dat spieren elkaar zinloos tegenwerken, en zelfs zouden kunnen beschadigen.
Dit gebeurt doordat zenuwbanen in het ruggenmerg elkaars activiteit afremmen: elke zenuwbaan die naar een spier toe loopt, heeft een aftakking die een inhiberende (remmende) zenuwbaan innerveert, die op zijn beurt inwerkt op de zenuw naar de antagonistische spier. Doordat deze zenuw een remmend effect heeft, voorkomt deze dat de spier aan de andere kant tegelijkertijd kan aanspannen.
Reciproke inhibitie praktisch toegepast
Het uitvoeren van een manipulatie kan vooraf worden gegaan door een reciproke inhibitietechniek. De patiënt beweegt eerst zijn lichaamsdeel zuiver actief zo ver mogelijk (submaximaal) pijnvrij in de juiste richting. Vraag nu aan de patiënt om tegen weerstand enige seconden isometrisch weerstand te geven in de tegenovergestelde richting. De patiënt houdt meestal automatisch en desnoods op verzoek de adem even vast. Vervolgens ontspant de patiënt op verzoek en ademt uit. Dit is de refractaire periode waarin de spier even een seconde niet opnieuw kan aanspannen. De manueeltherapeut (startend vanuit een relatieve LPP) kan op dit zeer geschikte moment gemakkelijker in de buurt van de eindstand (submaximaal) manipuleren.
Bij spierrekkingstechnieken – of beter gezegd bij het oprekken en onderling verschuiven van de bindweefselplaten – wordt ook vaak gebruikgemaakt van de ademhaling en van hold-relaxtechnieken. Het ritme van de ademhaling en de ontspanning tijdens de uitademing worden benut. Door het vasthouden van de diepe inademing gedurende enkele tot maximaal 5 seconden tijdens het aanspannen van de spieren (zoals bij de Valsalva-manoeuvre) ontstaat vervolgens een nog beter moment van ontspanning. Dit moment begint binnen een enkele seconde na het loslaten van de ademhaling. Dit is het geschiktste moment om – vanuit de juiste voorspanning – de manipulatie-impuls te plaatsen.
Geschiedenis
De term 'reciproke inhibitie' werd in 1906 ingevoerd door de Britse neurofysioloog en latere (1932) Nobelprijswinnaar Charles Scott Sherrington.
Reciproke inhibitie - wederzijdse remming. Daarbij remmen twee neuronenketens elkaars activiteit. Kunnen de activiteit de beweging van de antagonistische spieren remmen.
Er zijn afzonderlijke schakelingen van reciproke inhibitie voor verschillende motorische functies. Deze kunnen selectief worden geactiveerd via reflexbogen en motorische baansystemen.
Reciproke inhibitie is wanneer je de spieren zo aanspant, dat de antagonist van de spier aangespannen wordt.
Hierdoor komt de antagonist op rek.
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland)Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT] • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • rephrase.info • paraphraser.io • paraphraser.io • scribbr.io •