Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Radium Girls
Radium Girls was de bijnaam die de fabrieksmedewerksters uit het begin van de twintigste eeuw achteraf kregen, die op hun werk bij de United States Radium Corporation (US Radium) de cijfers en wijzers van klokken met radioactieve radiumverf beschilderden en hierdoor een radiumvergiftiging opliepen. Het grote aantal ziektegevallen werd jarenlang genegeerd en in de doofpot gestopt.
Geschiedenis
Van 1917 tot 1926 had de firma U.S. Radium Corporation een installatie om radium uit carnotiet te winnen en te concentreren. Hiermee werd lichtgevende verf geproduceerd, die op de markt kwam met de naam Undark. De firma was ook een belangrijke producent van uurwerken met lichtgevende cijfers, vooral voor het leger. De fabriek in Orange (New Jersey) had meer dan honderd medewerkers, voornamelijk vrouwen, om uurwerken en andere apparaten te beschilderen. De vrouwen die uurwerken beschilderden, verdienden zowat anderhalve penny per uurwerk. Men kon op een dag ongeveer 250 uurwerken beschilderen.
De medewerksters namen gevaarlijke hoeveelheden radium op, niet alleen door het rondvliegende radiumstof, maar ook omdat zij, zoals men hen aanbevolen had, aan de penselen likten om een scherpe punt te maken om fijne lijntjes te kunnen schilderen. Enkelen hadden de vingernagels beschilderd met radium of beschilderden voor de grap wel eens het gezicht en de tanden met de lichtgevende verf. Velen werden ernstig ziek en een aantal overleed.
Het verhaal van de Radium Girls was een belangrijk punt in de geschiedenis van de radiologie, de veiligheidsmaatregelen op het werk en de arbeidersrechten.
Een aantal meisjes had het vermoeden dat zij ziek werden van iets op het werk en vroegen hulp aan hun arts en later aan gezondheidsinstanties van de staat. Ze kregen echter weinig hulp. Nog later richtten zij zich tot de consumentenbond.
In 1922 kreeg Irene Rudolf, die toen sinds drie jaar onregelmatig als uurwerkschilder werkte, last van tandpijn. De tandpijn ontwikkelde zich snel tot een infectie en een aantasting van de hele kaak. Men noemde de ziekte een necrose en het liep inderdaad dodelijk af.
De tandarts onderzocht de gevallen van verzwakte kaakbeenderen in het stadje, en stelde vast dat ze allemaal bij U.S. Radium hadden gewerkt. Hij meldde dit geval aan de plaatselijke ambtenaren van de gezondheidsdienst, die de hulp inriepen van het staatslaboratorium. Een onderzoek wees uit dat het kaakprobleem verband hield met radium. Hoewel de laboratoriumverantwoordelijken voorstelden om de uurwerkschilders op de hoogte te brengen, ondernam de regering geen stappen.
Hoewel men zei dat de radium geen kwaad kon, waren toch al negatieve uitwerkingen op de gezondheid bekend. Werknemers die grote hoeveelheden radium moesten hanteren, droegen reeds loden schorten als bescherming. Maar van kleine hoeveelheden radium werd het zelfs zo voorgesteld dat dit gezond was. Er bestond destijds een markt in allerlei producten, zoals boter, melk en chocolade, waaraan radium was toegevoegd met de voorstelling hierdoor het welzijn van de consument te bevorderen.
In de jaren 1980 bewees Ken Ricci met een geigerteller dat zelfs het puin van de fabriek, dat over de hele stad was gebruikt als opvulmateriaal, nog steeds hoog radioactief was.