Pinchas Lapide

Pinchas Lapide (Canada, 28 november 1922 – Frankfurt am Main, 23 oktober 1997) was een joods theoloog, Israëlisch consul en historicus.

Leven

Pinchas Lapide werd geboren in Canada, maar groeide op in Wenen, Oostenrijk.^[1]

Nadat Oostenrijk op 11 maart 1938 bij het Duitse Rijk geannexeerd werd, begon de systematische en radicale vernietiging van de joodse cultuur en de eliminatie van joden uit alle lagen van het leven in Oostenrijk onmiddellijk. De 16-jarige Pinchas Lapide werd samen met 6.500 joden gearresteerd en naar een concentratiekamp gebracht, maar kon daaruit ontsnappen. Hij vluchtte via Tsjecho-Slowakije en Polen naar het Verenigd Koninkrijk. Van daaruit bereikte hij in 1940 per schip het Britse Mandaatsgebied van Palestina. Tijdens de Tweede Wereldoorlog streed Lapide met ca. 27.500 joodse soldaten uit het Mandaatsgebied in het Britse leger, omdat Hitlers luitenant-generaal Erwin Rommel in februari 1941 tijdens zijn Afrika-velddtocht snel naar het Oosten drong en men vreesde dat hij weldra in Palestina zou staan.

Na de Tweede Wereldoorlog studeerde Lapide romanistiek aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Van 1951 tot 1969 werkte hij als diplomaat en als leider van de persdienst van de Israëlische regering in Jeruzalem.

In 1961 gradueerde Lapide in Keulen in de judaïstiek.

In 1969 emigreerde hij naar West-Duitsland. Als joods nieuwtestamenticus zette hij zich in voor een dialoog tussen joden en christenen.