Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Paarse morgenster

Uit Wikisage
Versie door Characea (overleg | bijdragen) op 13 okt 2021 om 11:21 (Blz. 449, deel 3 van de Flora van Nederland 1909-1911 (3 delen) door H. Heukels.)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Deze plant heeft een vlezige, spilvormige wortel en een rechtopstaande, kale, al of niet-vertakte stengel. De bladen zijn lijn-lancetvormig, rechtopstaand, half-stengelomvattend.

De bloemhoofdjes staan op stelen, die onder het hoofdje geleidelijk verdikt zijn. Het omwindsel bestaat uit 8 blaadjes, die in de bloeitijd teruggeslagen zijn en even lang als of langer zijn dan de bloemen. De oppervlakte van het bloeiende hoofdje is vlak. De bloemkronen zijn violet. De randstandige vruchten zijn kleinknobbelig, in de naar boven gladde snavel plotseling toegespitst. Deze is langer dan de vrucht. De middelste vruchten zijn glad. 6-12 dm. Tweejarig. Juni, juli.

Verspreiding in Europa en in Nederland

De plant groeit in Zuid-Europa, maar zij wordt om de eetbare wortel gekweekt en is bij ons langs wegen en akkerkanten, echter vrij zeldzaam, verwilderd.

Volksnaam

Op Walcheren heet de plant wilde schorseneer.

Tragopogon = van het Griekse tragos: bok, en pogon: baard, hetgeen slaat op het grofharige vruchtpluis.

porrifolius = preibladig.

Blz. 449, deel 3 van de Flora van Nederland 1909-1911 (3 delen) door H. Heukels.