Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Nederlands Palestina Komitee
Het Nederlands Palestina Komitee (NPK) is een comité, formeel een stichting, dat werd opgericht op 15 mei 1969. Het ziet zichzelf als "onderdeel van een mondiale beweging tegen uitbuiting, onderdrukking, discriminatie en racisme", wat zich uit in het streven naar versterking van de solidariteit met de Palestijnen.[1] De organisatie wordt geleid door vrijwilligers.
Doelstelling
Het NPK streeft in zijn doelstelling naar duurzame en rechtvaardige vrede tussen de bewoners van Israël en Palestina wat volgens het NPK alleen mogelijk kan zijn wanneer alle huidige bewoners van Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Strook van Gaza, alsmede de Palestijnse vluchtelingen over gelijke rechten beschikken binnen genoemde gebieden. Vanuit die visie bestrijdt het NPK de Israëlische politiek in de regio Palestina, die de systematische kolonisatie en verdrijving van de autochtone Palestijnse bevolking impliceert. Het NPK veroordeelt elke poging om buiten de Palestijnen om over hun toekomst te beslissen en onderschrijft het uitgangspunt dat alle Palestijnen – binnen en buiten Palestina – een stem moeten hebben in de besluitvorming over zaken die hun welzijn en hun toekomst raken. Met deze doelstelling lijkt het NPK afstand genomen te hebben van een eerder standpunt, waarin het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen centraal stond.[2]
Geschiedenis
Bekende personen die bij de oprichting in 1969 betrokken en verbonden waren aan het NPK zijn onder meer: Piet Nak (oprichter)[3], Mahmoud Rabbani (oprichter)[3],Kees Wagtendonk (oprichter)[3] en Bertus Hendriks (voorzitter 1970-1978)[4] Het NPK was met name actief in de jaren zeventig en begin jaren tachtig. Sinds de Oslo-akkoorden had het comité te maken met een sterke terugloop in aanhang en aandacht, waardoor een in 2001 opnieuw afgekondigde boycot van Israëlische producten niet van de grond kwam.[4]
Het comité was op 12 juni 1982, toen werd gedemonstreerd tegen de Israëlisch-Libanese Oorlog, slachtoffer van brandstichting in zijn hoofdkantoor te Amsterdam.[4]
Het NPK maakt deel uit van het Europese Palestina solidariteits netwerk ECCP (European Coordination of Committees and Associations for Palestine). Het Komitee levert een actieve bijdrage aan de mondiale BDS-campagnes tegen wat binnen deze beweging de Israëlische overheersing en apartheidspolitiek ten aanzien van het Palestijnse volk wordt genoemd.
Publicaties
Sinds 1986 wordt het tijdschrift Soemoed (vastberadenheid) uitgegeven, als opvolger van de Nieuwsbrief van het NPK.[5] Ook worden er periodiek boeken en brochures uitgegeven. Ter gelegenheid van 60 jaar "Al-Nakba" werd er een speciaal bulletin uitgegeven.[6] Ook worden er regelmatig openbare bijeenkomsten georganiseerd.
IJveren voor het einde van Israël
In 2008 verklaarde voormalig voorzitter Wim Lankamp van het NPK in een interview met het Reformatorisch Dagblad[7] dat het NPK zich onvoorwaardelijk achter het recht op terugkeer van 4 miljoen Palestijnse vluchtelingen schaarde. Desgevraagd erkende Lankamp, dat inwilligen daarvan het einde van de staat Israël zou betekenen, en het NPK daar ook voor ijvert. Dat deze transitie tot nieuw geweld tegen de Joden zou betekenen werd door Lankamp betwijfeld. Ook gaf Lankamp blijk van een dubbelzinnige houding ten aanzien van zelfmoordaanslagen op Israëlische burgers.
Bronnen, noten en/of referenties
|