Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Maya Homburger

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
Maya Homburger

Maya Homburger (Zürich, 17 december 1953) is een Zwitserse violiste en muziekproducente die actief is zowel in het barokrepertoire als in moderne muziek, o.a. met muziekstukken die speciaal voor haar geschreven zijn. Ze is geboren en opgegroeid in Zürich, Zwitserland en studeerde aan het conservatorium van Bern, waar ze haar vioolstudie afsloot bij Eva Zurbrügg. Zij werkt snds 1988 nauw samen met de componist en solo-contrabassist Barry Guy. Zij woont tegenwoordig weer in Zwitserland na vele jaren in Engeland en Ierland.

Loopbaan

In 1986 verhuisde Homburger naar Engeland waar zij speelde bij John Eliot Gardiner's English Baroque Soloists, Trevor Pinnock's The English Concert en andere ensembles op oude instrumenten. Ze gaf concerten en maakte opnamen als leider van the Chandos Baroque Players en richtte haar eigen Trio Virtuoso op. Meer en meer legde ze zich toe op het uitvoeren van kamermuziek en solo-optredens. In 1993 nam ze de Twaalf fantasieën voor soloviool van G.Ph. Telemann op en in 1995 samen met Malcolm Proud de zes sonates voor viool en klavecimbel van J.S. Bach.

In 1999 organiseerde Maya Hamburger een eigen muziekserie in Dublin onder de naam Now and Then. In 2000 was zij één van de concertmeesters and soloisten tijdens J.E. Gardiner’s Bach pilgrimage langs Europese kathedralen en kerken waar zij meespeelde in 52 cantaten van Bach.

Homburger speelt op een Italiaanse barokviool in oorspronkelijke staat die in 1740 werd gebouwd door Antonio dalla Costa uitTreviso.[1]

Barokmuziek en hedendaagse muziek

Sinds 1988 werkt ze veel samen met de componist en solo contrabassist Barry Guy, die ook haar echtgenoot is. Ze verdeelt haar tijd tussen het ontwikkelen van een eigen persoonlijke stijl op de barokviool en werkzaamheden als manager van the Barry Guy New Orchestra, the London Jazz Composers Orchestra en van haar eigen CD label.

Haar eigen stijl komt vooral tot uiting in het uitvoeren van solowerken uit de barokperiode in een context van geïmproviseerde muziek, en het uitvoeren van nieuwe werken. Dit zijn o.a. Guy’s composities Celebration, Inachis, Aglais en Lysandra voor solo viool, Ceremony voor viool en tape, Bubblets voor viool en klavecimbel. Daarnaast zijn er speciaal voor Homburger en Guy gecomponeerde werken voor barokviool en contrabas van Buxton Orr, Roger Marsh[2] en Giles Swayne.[3][1]

Samen met Barry Guy heeft Homburger veel concerten gegeven op jazz-, nieuwe muziek- en barokmuziekfestivals in Europa. Ze treden nog steeds veel samen op. Zij wonen tegenwoordig in Zwitserland, na vele jaren in Ierland.

Discografie (selectie)

  • Telemann: XII Fantasie per il violino senza basso 1735 (Maya Records 1993)
  • Ceremony (met Barry Guy; ECM 1999)
  • Maya Homburger, Walter Prati, Barry Guy: Celebration (Auditorium 2003)
  • J.S. Bach: Sonata Nr. 1 BWV 1001/Partita Nr. 2 BWV 1002; Barry Guy: Inachis (Maya Recordings 2003)
  • Dakrayon (met Barry Guy & Pierre Favre; Maya Recordings 2005)
  • Barry Guy Folio, for baroque violin, violin, double-bass & chamber orchestra (met Münchner Kammerorchester olv Christoph Poppen; ECM 2005)
  • H.I.F. Biber: The Mystery Sonatas (met Camerata Kilkenny; Maya Recordings Recordings 2006)
  • J.S. Bach: Sonata Nr. 2 BWV 1003/Partita Nr. 2 BWV 1004; Barry Guy: Aglais (Maya Recordings 2008)
  • J.S. Bach: Musikalisches Opfer BWV 1079 (met Camerata Kilkenny: Wilbert Hazelzet, Maya Homburger, Marja Gaynor, Sarah McMahon, Malcolm Proud; Maya Records 2012)
  • J.S. Bach: Sonata Nr. 3 BWV 1005/Partita Nr. 3 BWV 1006; Barry Guy: Lysandra (Maya Recordings 2011) („CD of the month“; Gramophone)
  • Tales of Enchantment (met Barry Guy; Intakt Records 2012)

Weblinks

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Maya Homburger op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. 1,0 1,1 Maya Homburger. Météo Geraadpleegd op 2015-12-14
  2. º Roger Marsh - composer Geraadpleegd op 2015-12-14
  3. º Giles Swayne: Fiddlesticks. MusicSalesClassical Geraadpleegd op 2015-12-14
rel=nofollow

Q1914379 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow
rel=nofollow