Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Max Vandermaesbrugge: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
== Loopbaan == | == Loopbaan == | ||
Max Vandermaesbrugge studeerde tussen [[1951]] en [[1960]] bij [[Raymond Moulaert]], [[André Souris]], [[Jacques Stehman]], [[Jean Louel]] en [[Jean Absil]] aan het [[Koninklijk Conservatorium Brussel]]. | |||
Als gediplomeerde van het Belgisch journalisteninstituut (''Institut pour Journalistes de Belgique'') was hij sedert [[1954]] muziekcriticus voor de Belgische krant [[La Dernière Heure]]. | |||
In [[1955]] vatte hij zijn loopbaan in het muziekonderwijs aan als leraar piano en notenleer in de muziekacademies van [[Anderlecht]] ([[1955]]-[[1962]]), [[Sint-Joost-ten-Node]]([[1958]]-[[1962]]), [[Vorst]]([[1959]]-[[1962]]), en [[Etterbeek]] ([[1963]]-[[1966]]). | |||
Daarna werd hij hoogleraar notenleer en harmonie aan het net gesplitste Franstalige [[Koninklijk Conservatorium Brussel]] en directeur van de ''Franstalige Muziekacademie van Etterbeek'' te Brussel. | |||
Zevenentwintig jaar lang was hij inspecteur in het Franstalig muziekonderwijs en werd voorzitter van het Belgisch Muziekdocumentatiecentrum [[CeBeDeM]]. en van de [[Unie van Belgische Componisten]] van [[1981]] tot [[1984]]. Na zijn voorzitterschap bekwam hij van diezelfde Unie van Belgische Componisten in [[1990]] de [[Fugatrofee]] voor zijn bijdrage aan de Belgische Muziek. | |||
Hij werd ook voorzitter van de Italiaanse internationale muziekwedstrijd “Torneo internazionale di Musica” | |||
en was Co-Directeur met zijn echtgenote [[Antonyne Lecocq]] van het kunstenaarsbureau “Tanz-oper-Theater-Antonymax" en van hun [[Duo Antonymax]]. | |||
== Werk == | |||
Het [[Nationaal orkest van België]] voerde onder leiding van [[René Defossez]] zijn symfonisch gedicht "Winter" uit, geschreven in [[1970]]. | |||
== Onderscheidingen == | |||
Onder de talrijke prijzen die hij verwierf vermelden we: | |||
Eerste Prijs Compositie van de Elisabethwedstrijd voor Piano | |||
met de [[SABAM-prijs]] en Diploma van de Gulden Medaille als Componist | |||
| Regel 31: | Regel 26: | ||
[[Categorie: Unie van Belgische Componisten]] | [[Categorie: Unie van Belgische Componisten]] | ||
[[Categorie: Inspecteur in het Deeltijds kunstonderwijs]] | [[Categorie: Inspecteur in het Deeltijds kunstonderwijs]] | ||
[[Categorie: | [[Categorie: Belgisch componist gespeeld op de Elisabethwedstrijd]] | ||
[[Categorie: Koninklijk Conservatorium Brussel]] | [[Categorie: Koninklijk Conservatorium Brussel]] | ||
[[Categorie: Laureaat van de Fugatrofee]] | [[Categorie: Laureaat van de Fugatrofee]] | ||
Versie van 13 apr 2020 13:54
Max Vandermaesbrugge (Charleroi,14 juni 1933 - Knokke-Heist, 12 april (Paasdag) 2020) is een Belgisch componist, pianist, muziekcriticus en muziekpedagoog.
Loopbaan
Max Vandermaesbrugge studeerde tussen 1951 en 1960 bij Raymond Moulaert, André Souris, Jacques Stehman, Jean Louel en Jean Absil aan het Koninklijk Conservatorium Brussel.
Als gediplomeerde van het Belgisch journalisteninstituut (Institut pour Journalistes de Belgique) was hij sedert 1954 muziekcriticus voor de Belgische krant La Dernière Heure.
In 1955 vatte hij zijn loopbaan in het muziekonderwijs aan als leraar piano en notenleer in de muziekacademies van Anderlecht (1955-1962), Sint-Joost-ten-Node(1958-1962), Vorst(1959-1962), en Etterbeek (1963-1966). Daarna werd hij hoogleraar notenleer en harmonie aan het net gesplitste Franstalige Koninklijk Conservatorium Brussel en directeur van de Franstalige Muziekacademie van Etterbeek te Brussel. Zevenentwintig jaar lang was hij inspecteur in het Franstalig muziekonderwijs en werd voorzitter van het Belgisch Muziekdocumentatiecentrum CeBeDeM. en van de Unie van Belgische Componisten van 1981 tot 1984. Na zijn voorzitterschap bekwam hij van diezelfde Unie van Belgische Componisten in 1990 de Fugatrofee voor zijn bijdrage aan de Belgische Muziek.
Hij werd ook voorzitter van de Italiaanse internationale muziekwedstrijd “Torneo internazionale di Musica” en was Co-Directeur met zijn echtgenote Antonyne Lecocq van het kunstenaarsbureau “Tanz-oper-Theater-Antonymax" en van hun Duo Antonymax.
Werk
Het Nationaal orkest van België voerde onder leiding van René Defossez zijn symfonisch gedicht "Winter" uit, geschreven in 1970.
Onderscheidingen
Onder de talrijke prijzen die hij verwierf vermelden we: Eerste Prijs Compositie van de Elisabethwedstrijd voor Piano met de SABAM-prijs en Diploma van de Gulden Medaille als Componist
- Belgisch componist
- Unie van Belgische Componisten
- Inspecteur in het Deeltijds kunstonderwijs
- Belgisch componist gespeeld op de Elisabethwedstrijd
- Koninklijk Conservatorium Brussel
- Laureaat van de Fugatrofee
- Geboren in Charleroi
- Overleden in Knokke-Heist
- Geboren op 14 juni
- Overleden op 12 april
- Geboren in 1933
- Overleden in 2020