Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ludo De Brabander

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 22 feb 2019 om 21:50 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludo_De_Brabander&oldid=53157625 -1- Ludodb 6 feb 2019)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Ludo De Brabander (Brugge, 17 februari 1963) is een Belgisch vredesactivist sinds 1996 actief bij de organisatie Vrede vzw, tegenwoordig als woordvoerder. Hij publiceert onder andere in Vrede, Uitpers, Knack.be, DeWereldMorgen.be en Mo*. Hij was ook woordvoerder van de grote vredesbetogingen tegen de oorlog in Irak (2003).

In het boek Als de NAVO de passie preekt (EPO, 2009), dat hij samen met Georges Spriet schreef, toont hij zich een uitgesproken tegenstander van de NAVO.

Hij reist geregeld naar het Midden-Oosten, een regio waarover hij lezingen geeft en acties rond voert. Zijn boek Oorlog zonder grenzen (EPO, 2016) schetst een verhaal over de koloniale opdeling van het Midden-Oosten en Noord-Afrika, internationale energiehonger, steun aan autoritaire regimes, wapenleveringen en militaire interventies. Volgens hem zorgt die cocktail voor chaos en geweld in Afghanistan, Irak, Libië en Jemen en dus voor miljoenen vluchtelingen naar de buurlanden en Europa. Maar ook voor een voedingsbodem waarin internationale netwerken van de extremistische Jihad goed gedijen. Zo oogsten westerse landen hun eigen onveiligheid.

Na diverse reizen door de Koerdische gebieden in Turkije, Irak en Syrië schreef hij Het Koerdisch Utopia (EPO, 2018). Daarin geeft hij een kritische bespreking van het Democratisch Confederalisme in Noord-Syrië. Hij pleit er voor om de Koerdische Arbeiderspartij te verwijderen van de terreurlijsten omdat dit een politieke oplossing in de weg staat.