Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Kolonne Henneicke: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 37: Regel 37:
==Bronvermelding==
==Bronvermelding==
* [http://www.joodsmonument.nl/article-274160-nl.html Colonne Henneicke] op Joodsmonument.nl
* [http://www.joodsmonument.nl/article-274160-nl.html Colonne Henneicke] op Joodsmonument.nl
* van Liempt, Ad, ''Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar joden, 1943''. Uitgeverij [[Balans (uitgeverij)|Balans]], 2002. ISBN 90-5018-478-2.
* [[Ad van Liempt|van Liempt, Ad]], ''Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar joden, 1943''. Uitgeverij [[Balans (uitgeverij)|Balans]], 2002. ISBN 90-5018-478-2.
* van Liempt, Ad, ''Hitler’s Bounty Hunters: the Betrayal of the Jews''". Berg Publishers, 2005. ISBN 1-84520-203-1.
* van Liempt, Ad, ''Hitler’s Bounty Hunters: the Betrayal of the Jews''". Berg Publishers, 2005. ISBN 1-84520-203-1.
* Groen, Koos, ''Fout en niet goed: de vervolging van collaboratie en verraad na de tweede wereldoorlog''. Just Publishers, 2009. ISBN 97890 77895 641.
* Groen, Koos, ''Fout en niet goed: de vervolging van collaboratie en verraad na de tweede wereldoorlog''. Just Publishers, 2009. ISBN 97890 77895 641.

Huidige versie van 31 aug 2019 om 06:58

De Colonne Henneicke (ook: Kolonne Henneicke) was een groep Nederlandse premiejagers die tijdens de Tweede Wereldoorlog die met de nazi’s collaboreerde door ondergedoken joden en hun door anderen bewaarde bezittingen op te sporen.

Van maart tot september 1943[1] doorzochten zij Amsterdam en omgeving op ondergedoken joden. De groep stond onder leiding van de zogenaamde Hausraterfassungsstelle, de Duitse afdeling die de achterbleven eigendommen registreerde in woningen van joden nadat de bewoners waren vertrokken, al dan niet opgepakt en gedeporteerd, onder dwang verhuisd of ondergedoken.

De Colonne Henneicke werd geleid door de voormalige automonteur Wim Henneicke, de zoon van een Duits immigrant, en door Willem Briedé. Voor iedere gearresteerde jood kregen zij, ongeacht de leeftijd, een premie van fl. 7,50 bovenop hun gewone loon. In zes maanden tijd werden 8.500 joodse onderduikers opgepakt en aan de Duitsers uitgeleverd. De colonne gebruikte verraders en betaalde hen een kleine vergoeding.

Gearresteerde joden werden hardhandig verhoord met het doel aanwijzingen te krijgen over andere schuilplaatsen. De meesten van hen kwamen naar het concentratiekamp Westerbork en werden later overgebracht naar Sobibor en andere Duitse vernietigingskampen.

Op 30 september 1943 werd de organisatie opgeheven, officieel omdat Amsterdam Judenfrei was, maar ook omdat de chef van de Sicherheitsdienst, Willy Lages, zich ergerde aan het ongedisciplineerde gedrag van de leden ervan.[1]

Henneicke werd in december 1944 gedood door het verzet. Briedé die naar Duitsland gevlucht was, werd in 1946 in Nederland bij verstek ter dood veroordeeld. Dit vonnis werd echter nooit ten uitvoer gebracht en hij stierf in januari 1962 een natuurlijke dood.

Leden

De volgende lijst is onvolledig. In totaal waren er 53 Nederlanders en een Duitser in dienst van de Colonne. De meesten van hen waren leden van de Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland (NSB). Een dertigtal had een contract, de anderen werkten op freelance-basis.

  • Willem Christiaan Heinrich (Wim) Henneicke (1909-1944), geliquideerd door het Amsterdamse verzet.
  • Willem Hendrik Benjamin (Willem) Briedé (1903-1962), bij verstek ter dood veroordeeld.
  • Hermanus Petrus Maria (Herman) Bartelsman (1881-1947), ter dood veroordeeld. Voltrokken door vuurpeloton 6 maart 1947.
  • Frederik H. Meijer (1900-1947), ter dood veroordeeld. Voltrokken door vuurpeloton 28 maart 1947.
  • Bernardus Andreas (Dries) Riphagen (1909-1973), ontsnapt, nooit veroordeeld.
  • Sera de Croon (1916, Amsterdam), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Eduard Gijsbertus (Eddy) Moesbergen (1902-1980), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Christoffel (Chris) Bont (1906), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Hendricus Christiaan (Henk) Saatrübe (1909-1983), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Hendrik (Henk) van der Kraan (1897), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Martin Hinze (1913), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Hendrik Hofman (1892), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Diederik van der Kraan (1921), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Jacob Rigter (1912), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Jan Rutgers (1911), ter dood veroordeeld, later gratie verleend.
  • Hugo Heinrich Berten (1890), gevlucht, nooit veroordeeld.
  • Bruno Barend (Bob) Vlugt (1917), tot levenslang veroordeeld.
  • Richard Kop
  • Johan van Zeulen
  • Lambert Schiffer

Bronvermelding

  1. 1,0 1,1 Historisch Nieuwsblad, nr. 9/2011, Het Joden vangen werd een ware hartstocht
rel=nofollow

q874891 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow