Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joni Mitchell
Joni Mitchell, geboren als Roberta Joan Anderson (Fort Macleod (Alberta, Canada), 7 november 1943) wordt gezien als een van de invloedrijkste singer-songwriters van de laatste decennia.
Levensloop
Toen ze zeven jaar was nam ze pianolessen en toen zij op haar negende als gevolg van polio in het ziekenhuis lag, begon ze te zingen voor haar medepatiënten. Met behulp van een boek van Pete Seeger leerde ze gitaar en ukelele spelen.
Joni trouwde in 1965 met folkzanger Chuck Mitchell, met wie ze verhuisde naar de VS. Dit huwelijk duurde niet lang, maar na de scheiding bleef ze de achternaam Mitchell voeren.
In de jaren '60 trad zij regelmatig op in folk-clubs en koffiebars waar ze bekendheid verwierf door haar unieke combinatie van stem, gitaarspel en teksten. In 1969 trad ze op in het voorprogramma van Crosby, Stills & Nash en ging met Graham Nash in Laurel Canyon wonen.
Ze had hits met onder andere 'Big Yellow Taxi' (een liedje over de milieuproblematiek),'The Circle Game', 'Chelsea Morning' en 'Both Sides Now'. Joni Mitchell wordt wel gezien als één van de invloedrijkste vrouwelijke artiesten van de twintigste eeuw.
Vele van haar teksten gingen over emotionele ervaringen of zijn maatschappijkritisch. Ze hekelde vaak de consumptiedrang, het militarisme in de VS en de uitbuiting van de Derde Wereld. "Dog eat Dog", waarin ze de hongersnood in Ethiopië aanklaagde, was haar geëngageerdste album. In 1981 werd ze door premier Pierre Trudeau ingehuldigd in de Canadese Juno Hall Of Fame.
In 2002 vertelde ze aan het Amerikaanse muziekmagazine Rolling Stone dat ze mogelijk nooit meer iets zou opnemen. Ze uitte daarbij zware kritiek op de muziekindustrie en op MTV. Ze stelde zichzelf en Bob Dylan als voorbeelden van goede singer-songwriters.
In 2007, op haar 64ste, publiceert ze haar voorlopig laatste album Shine. Met haar muziekcarrière zou ze stoppen, naar eigen zeggen omdat de muziekindustrie geen enkele aandacht meer heeft voor authentieke muzikale vertolking.
Joni Mitchell is ook actief als kunstschilder.
Discografie
- 1968 Joni Mitchell (Song to a Seagull)
- 1969 Clouds
- 1970 Ladies of the Canyon
- 1971 Blue
- 1972 For the Roses
- 1974 Court and Spark
- 1974 Miles of Aisles (live)
- 1975 The Hissing of Summer Lawns
- 1976 Hejira
- 1977 Don Juan's Reckless Daughter
- 1979 Mingus
- 1980 Shadows and Light (live)
- 1982 Wild Things Run Fast
- 1985 Dog Eat Dog
- 1988 Chalk Mark in a Rainstorm
- 1991 Night Ride Home
- 1994 Turbulent Indigo
- 1998 Taming the Tiger
- 2000 Both Sides Now
- 2002 Travelogue
- 2004 Dreamland
- 2005 Songs of a Prairie Girl
- 2007 Shine
Singles
| Single(s) met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Big Yellow Taxi | 1970 | 29-08-1970 | 27 | 4 | |
| Got 'Til It's Gone | 1997 | 27-09-1997 | 6 | 8 | met Janet Jackson en Q-Tip / Alarmschijf |
Zie ook
- A tribute to Joni Mitchell (2007)
Externe verwijzing
(en) Joni Mitchell in de database van allmusic
Officiële website van Joni Mitchell
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- Artikel op Engelse Wikipedia
(en) Joni Mitchell in de database van allmusic