Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johann Michael Petzinger
| Naam | Johann Michael |
| Geboren | Pirmasens, 1763 |
| Overleden | Darmstadt, 27 januari 1833 (70 jaar) |
| Beroep |
Grenadier (sergeant) / schilder / architect / hofschilder / civiel ingenieur |
Pirmasens
In 2013 , heeft de stad van Pirmasens alle reden om feest te vieren . Tweehonderd en vijftig jaar geleden , in 1763 , namelijk groeidede gemeenschap van een onbeduidend dorp, binnen ongeveer 20 jaar uit tot een respectabele Residentie van Prins Ludwig van Hesse - Darmstadt, later van de landgraaf Lodewijk IX. Om de stad, het had hoofse leven, maar zonder de grote pracht en praal van andere residentiële steden , in de voormalige pastorale nederzetting op de Wedequelle collectie. In de opkomende woning en garnizoensstad van grenadiers gestoken in prachtige uniformen van de erfelijke prins. In de razernij van heel legitiem vreugde ter gelegenheid van de verjaardag van de stad , maar een andere , moet meer belangrijk voor Pirmasens verjaardag niet vergeten worden .
Erkenning
Ook 250 jaar geleden , namelijk op 5 mei 1763 , werd een man geboren in Pirmasens , vandaag vertegenwoordigen zijn portretten en schilderijen de bijzondere historische getuigenissen van een verleden tijd : de rechtbank en soldaten schilder Johann Michael Petzinger . Zijn werken zijn zo overtuigend, dat de vermaarde kunsthistoricus Ernst Emmerling erkende hem als een van de soldaten kunstenaars op Hessische hof met de titel "kunstenaar" omdat Petzinger een "gevoel van een picturale weergave" bezat volgens zijn mening.
Afkomst
Petzingers ouders waren afkomstig uit Long Grove in Hessen - Darmstadt Korporaal John Frederick Petzinger en Maria Margaretha , dochter van een bakker uit Darmstadt, Johann Nikolaus Knerr. Helaas is van Johann Michael Petzingers leven in Pirmasens weinig bekend. Hij werd geboren in Pirmasens, volgens de schattingen waren er ongeveer 4500 inwoners in Pirmasens. De troepensterkte van het garnizoen op dat moment was 1493 grenadiers, een aantal dat uiteindelijk de volgende 27 jaar moet worden gecorrigeerd tot de dood van de landgraaf in 1790. Het aantal komt dan slechts marginaal boven de 1550 (in 1789 waren 1576 mannen in loondienst). Petzinger werd dus geboren in een tijd dat als gevolg van de opleving een zekere euforie plaatsvond, maar ook militaire exercitie en gehoorzaamheid gemeengoed waren.
Carriere
Bij het ontbreken van reële alternatieven voor de professionele carrière van een Pirmasenser jongen was vooraf bepaalde waarvoor hij in de wieg was gelegd - het was al zeer vroeg duidelijk een militaire carrière na te streven. In het bijzonder, de familie -omgeving verstrekt passende richtlijnen. Een blik op het boek Pirmasens clan van Walter Wittmer en de private lijst van " soldaten Pirmasens " ( vechten man / Herder ) blijkt dat er al leden van de familie Petzinger diende als grenadiers. Niet geheel onverwacht kan ook Johann Michael Petzinger de imposante uniform van een grenadier passen. In 1781 trad op 18 jarige leeftijd in het regiment van de Landgraaf. Hij dient in de rang van sergeant in 1783. Het verstrekken van zijn dienst 1784-1790 in het regiment van het regiment van Prins van Hanau - Lichtenberg. Deze eenheid werd nog gestationeerd 1790-1791 in Pirmasens . Tot zover zijn militaire leven.
Benoeming
In termen van zijn artistieke activiteit blijft echter een van de brandende vragen tot op heden onopgelost: op welk tijdstip, op welke plaats en welke artiest Johann Michael Petzinger de schilderkunst heeft geleerd ?
Dat hij onder de schilderkunst perfect onder de knie kreeg. Hij heeft Pirmasens hoogstwaarschijnlijk verlaten ergens tussen 1793-1799 en vertrok naar Darmstadt, waar hij in dienst van prins Frederik van Hessen, de tweede zoon van Lodewijk IX. Voor hem, maakte hij verschillende beelden in het bijzonder van Pirmasenser militairen. Echter, de Prins overleed kort nadat hij voor hem was gaan werken, namelijk op 11 März 1802. Omdat de broer van de prins, landgraaf Lodewijk X, later de eerste groothertog van Hessen, tijdens de werkzaamheden van Petzinger voor Prins Frederik in het werken aan opdrachten al bewust geworden was van de schilderkunsten van Johann Michael, besloot de prins hem onder zijn hoede te nemen. Op 1 Juni 1802 is Petzinger namelijk door Louis X benoemd tot hofschilder. De vorst vroeg hem meteen voor de Hesse - Intenational Urban Militairy te schilderen en bestendigde hiermee de benoeming. Enkele jaren later reist Petzinger door het prachtige land samen met de Luitenant-generaal en Generaaladjudanten Hendrik Jozef van Oyen naar Zwitserland, heeft hij daar de gelegenheid in diens priveverblijf, gelegen aan het meer van Genève, te schilderen. Daar is hij " begonnen met de bouw in de functie van een civiel ingenieur. Zonder twijfel, moet gezegd dat Petzinger uiteindelijk de kennis moet hebben bezeten voor een dergelijke missie. Op welke wijze, wanneer en door wie is niet duidelijk voor ons hier. In 1809, zou hij terugkeren van zijn uitstapje naar Zwitserland, terug naar Darmstadt.
Terugkeer
Petzinger woont vanaf nu weer in Darmstadt en rijdt regelmatig in het huis van Garrison School leraar Ernst Ritsert. De echtgenote van de leraar komt net als Petzinger van Pirmasens. Haar vader was de Grenadier George Bernard Münch Seeligmann van Brunn in Hessen. Petzinger kende waarschijnlijk deze familie al in Pirmasens, omdat Seeligmann en Petzinger uiteindelijk tegelijk dienden als grenadiers .
Karakter
Een eigentijdse rekening van de zoon van Ernst Ritsert geeft ons een diepgaand beeld van de persoon en het karakter van de schilder. Petzinger wordt beschreven als een lange man met brede schouders en lange benen. Zijn kale hoofd versierd de nek en hij droeg nog steeds een sterk verkorte vorm van een Pirmasenser Grenadier hoofddeksel. De blauwogige man ging altijd gekleed in een grijze jas, korte broek en zwarte laarzen, die hij aantrok over witte sokken. Daarnaast is een krachtige Spaanse paard beschouwd als zijn constante metgezel. Hij zal echter gekenmerkt wordenals bereidwillige, vriendelijke persoon , geduldig met pedante trekken. Tijdens deze jaren, in Darmstadt, schilderde Petzinger volledig nieuwe uniformen voor de Hessische militairen in opdracht van zijn prinselijke beschermheer.
Echter Petzinger had last van een soort van paranoia, voelde hij voortdurend door de politie bespioneerd. Deze aantasting van zijn psyche lijkt te zijn veroorzaakt door een ongelukkige liefdesaffaire. De depressie werd sterker en sterker met de tijd en zijn toestand werd alarmerend en betreurenswaardig, totdat hij plotseling verdween uit Darmstadt. Een paar dagen na zijn verdwijning ontdekt Pastor Baur van Wixhausen, gezeteld ten noorden van Darmstadt, tijdens een wandeling door de weilanden van zijn werkgebied in een sloot een ernstig gewonde mannelijke persoon die zwaar bloedde. De gewonde man, die daar lag, was de schilder Petzinger. Hij had blijkbaar zelf de verwondingen toegebracht met suïcidale intentie. De steeds optredende depressie had waarschijnlijk geleid tot deze ongelukkige actie. Of de zelf toegebrachte verwonding uiteindelijk echt levensbedreigend waren, is niet duidelijk. Maar een snelle actie van de kant van de pastoor was zeker essentieel in deze situatie. De noodlottige gebeurtenissen hadden plaats in maart 1813.
Petzinger werd aanvankelijk gelegerd in een nabijgelegen molen, en vervolgens in het huis van de priester, die hem had gered, ondergebracht. Van berouw voor zijn daden was geen sprake, maar geleidelijk verbeterde zijn toestand.
Op schriftelijk bevel van de Groothertog werden de bezittingen van "architect" Petzinger van Darmstadt verscheept naar Wixhausen. Zeer interessant in dit verband is het feit dat Petzinger door de groothertog in zijn brief wordt aangeduid met de professie "architect".
Werken
Petzinger vond in de parochie een familieband en hij had ook geen echte wens om terug te keren naar Darmstadt. Integendeel, hij koesterde de wens te mogen blijven in het huis van de priester. De priester leidde met de kunstenaar technische besprekingen over schilderkunst. Petzinger nam opnieuw deel aan het leven: hij woonde diensten bij, praatte met vrienden en familieleden van de pastoor, die zijn huis bezochten. De kunstenaar had ondertussen de hele familie van de priester in pastel geschilderd. Petzinger bracht de familie van de manager Rheinwald in Gräfenhausen op het doek.
Pastor
Baur was pastor van Wixhausen te Beedenkirchen in het voorgebied van het Odenwald, een charmant dorpje in de landelijke stilte, ze moesten verhuizen in juni 1814. Petzinger ging met hem mee . Tien jaar later, in 1824, aanvaarde de pastor een aanstelling in Messel, gelegen ten noorden van Darmstadt. Hoogstwaarschijnlijk werd hij in deze periode door Petzinger begeleid. In ieder geval, de hofschilder was in hetzelfde jaar, opnieuw artistieke actief. Volgens een memo ontving hij een fooi voor het maken van tien militaire schilderijen. Waarschijnlijk behoorde acht beelden van Pirmasens stadspunten zelfs bij dit besluit. Onder anderen: hal binnen, hal van buiten, twee keer het kasteel, twee kamp scènes, een parade en het stadhuis.
Een moeilijk life-event in Petzingers leven was ongetwijfeld de dood van zijn redder, weldoener en vriend, Pastor Baur overleed 7 April 1828. Waarschijnlijk bracht de schilder de volgende jaren van zijn leven alleen en verlaten door in Darmstadt.
Overleden
180 jaar geleden, op 27 januari 1833, sloot in Darmstadt voorgoed de ogen van de Grenadiers, civiel ingenieur en militair en hofschilder Johann Michael Petzinger. Helaas zijn veel van zijn schilderijen omgekomen. Echter, de werken die we kunnen bewonderen in de oorspronkelijke of in ieder geval op oude foto's en prenten van vandaag, laten ons zien wat inherente betekenis van de hofschilder en de zoon van de stad Pirmasens, Johann Michael Petzinger, die het licht van de wereld 250 jaar geleden zag, voor ons en zijn woonplaats was en blijft onnavolgbaar.