Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ippolito Desideri
Ippolito Desideri (Pistoia, Toscana, 21 december 1684 – Rome, 14 april 1733) was een Italiaanse jezuïet, die in de 18e eeuw als missionaris in Tibet actief was. Hij was de eerste westerse tibetoloog. Zijn werken in het Tibetaans zijn literair het meest hoogstaand van alle literatuur die ooit door Europeanen in het Tibetaans werd geproduceerd, maar bleef tot het einde van de twintigste eeuw onbekend.
Loopbaan
Ippolito sloot zich in het jaar 1700 op zestienjarige leeftijd aan bij de Sociëteit van Jezus (de jezuïeten) in Rome. Hij bezocht de jezuïetenschool Collegio Romano. Wegens zijn groot enthousiasme en zijn wens, anderen het evangelie te verkondigen, werd hij van de generaal-overste Michelangelo Tamburini uitgekozen voor een expeditie naar het toen vrijwel onbekende Tibet.
Nog voor hij zijn studies volledig had afgesloten, verliet hij Rome op 9 september 1712. Hij vertrok richting Goa met Emanuel Freyre. Zij trokken door Kasjmier, en zodra zij in Tibet waren, sloten zij zich aan bij een karavaan van een prinses die op weg was naar Lhasa. Zij bereikten Lhasa op 18 maart 1716. Freyre keerde vrijwel onmiddellijk terug naar India.
Desideri werd goed ontvangen door de Mongoolse heerser over Tibet, en kreeg een grote intellectuele vrijheid. Hij bestudeerde de Tibetaanse taal en het Tibetaans boeddhisme en discussieerde uitvoerig met de plaatselijke lama’s.
Hij schreef vijf boeken in het Tibetaans, waarin hij een taalniveau bereikte zoals geen andere Europeaan voor of lang na hem. De werken waren bedoeld om de Tibetanen te overtuigen van het katholieke geloof. Hij hield tevens een uitgebreid dagboek bij van zijn observaties. Het was zijn bedoeling om een werk te schrijven over De essentie van christelijke perfectie. De eerste delen van het werken, met daarin een beschrijving van het Tibetaans boeddhisme, kon hij afwerken. Toen de koning vermoord werd, was het land in oorlogsstemming, en Desideri verhuisde naar een rustige plaats op acht dagreizen van Lhasa, en werkte daar verder.
In het jaar 1721 werd zijn werk abrupt onderbroken, toen de Congregatie voor de Evangelisatie van de Volkeren (Propaganda Fide) het Tibetaanse missiegebied toewees aan de Orde van de Kapucijnen. Desideri liet Lhasa op 28 april 1721 achter zich en verliet Tibet op 14 december dat jaar. Vervolgens verbleef hij nog verschillende jaren in Indië, waarna hij zich in januari 1727 op weg begaf naar Italië. Hij bereikte Rome in 1728 na doorreizen door Engeland en Frankrijk.
Hij schreef Historische notities over Tibet (Notizie istoriche del Tibet) en bereidde de publicatie ervan voor, maar door het verbod van de jezuïetenorde werden zijn werken op de Index van Verboden Boeken gezet. Het werk werd niet gelezen door het beoogde doelpubliek, noch door iemand anders, tot het pas tegen het midden van de 20e eeuw uitgegeven werd.
Werken
- Opere tibetane di Ippolito Desideri S.J. (Inleiding en vertaling door Giuseppe Toscano), 4 vol., Rome, 1981-1989.
- Notizie della nature, costume e governo civile del Tibet, (redactie door L. Petech), Rome, 1957.
Bronnen en weblinks
(zoek met reasonator)