Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Huwelijk en seksualiteit in het hindoeïsme: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(huwelijkskandidaat ipv kind, en andere formuleringen)
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 43: Regel 43:
==Verwijzingen==
==Verwijzingen==
{{reflist}}
{{reflist}}
[[Categorie:Huwelijk]]
[[Categorie: Huwelijk]]
[[Categorie:Seksualiteit]]
[[Categorie: Seksualiteit en religie]]
[[Categorie:Hindoeïsme]]
[[Categorie: Hindoeïsme]]

Huidige versie van 22 nov 2021 om 14:06

Het hindoeïsme en huwelijk

Het hindoeïstische huwelijk in India (en Suriname) vond vroeger traditioneel plaats door uithuwelijking. De ouders van de huwelijkskandidaat hadden altijd wel connecties om hun zoon of dochter te laten trouwen, mits de ander tot dezelfde kaste behoorde. Tegenwoordig gebeurt dat niet zo veel meer. Vooral in Nederland en Suriname vindt een hindoehuwelijk vaak plaats omdat het toekomstige bruidspaar zelf voor elkaar kiest. Dit verandert niets aan de manier waarop een traditionele hindoeïstische bruiloft plaatsvindt: de rituelen zijn nog steeds grotendeels hetzelfde gebleven.

Aangezien het hindoeïsme zo een grote en complexe religie is, zijn er verschillende tradities en manieren om een huwelijk te sluiten. Hieronder volgt een beknopte beschrijving van de handelingen en rituelen die tijdens een hindoeïstische bruiloft van de Sanatana Dharma-stroming plaatsvinden.

Een hindoeïstische bruiloft is geen kortdurende bruiloft. De plechtigheden lopen meestal op tot drie dagen. Wanneer door het toekomstige bruidspaar of door hun ouders wordt besloten om te trouwen, vindt eerst de verloving plaats (chekai). In de daaropvolgende pre-huwelijksfase (bhatwaan) worden de voorbereidingen voor het daadwerkelijke huwelijk getroffen. De verloofden mogen elkaar nog niet zien. Als laatste vindt het rituele huwelijk (vivah) plaats.

Over het algemeen vindt een bruiloft plaats in volgende stappen.[1]

Jayamaala

Bruid en bruidegom accepteren elkaar door elkaar een bloemenkrans om te hangen. Beide families leren elkaar kennen, als teken van de start van een relatie tussen de twee families. De bruid en bruidegom verklaren nu dat zij elkaar met vreugde en vrijwilligheid geaccepteerd hebben.

Kanyadaan

De vader van de bruid geeft haar als het ware weg aan de bruidegom, inclusief de plichten en verantwoordelijkheden. Hij vraagt hierbij symbolisch aan de bruidegom of hij de bruid accepteert. Hierbij chant de priester een aantal heilige mantra’s.

Vivah-homa

Het rituele offer bij het heilige vuur (hawan). Hierbij reciteert de pandit (priester) heilige teksten uit de Veda's. Zo verbindt hij de bruid en bruidegom nu officieel met elkaar.

Panigrahan

De bruidegom pakt de hand van de bruid en belooft om haar voor altijd te beschermen en te verzorgen. De bruid accepteert zichzelf als de vrouw van de bruidegom.

Shilarohan

De bruid klimt symbolisch over een rots (steen) als uiting van moed en wilskracht om elk obstakel in het huwelijk te overbruggen.

Saptapadi

De bruid en bruidegom lopen zeven keer om het heilige vuur heen. De zeven ronden staan symbool voor zeven geloften. Dit zijn: eten, kracht, voorspoed, wijsheid, kroost, gezondheid en vriendschap.

Ashirvada

De beide ouders van zowel de bruid als bruidegom zegenen hun net gehuwde kinderen. Zij wensen het bruidspaar een goede toekomst tegemoet.[2][3][4]

Het hindoeïsme en seksualiteit

Seksualiteit speelt een zeer grote rol in het hindoeïsme. Eén van de beroemdste boeken uit de geschiedenis op het gebied van seks, komt uit het hindoeïsme. Dit boek staat bekend als de Kamasutra. De Kamasutra zou ongeveer geschreven moeten zijn tussen 400 en 200 v. Chr. door Vatsyayana. Vatsyayana leefde waarschijnlijk als religieuze student in Benares en geloofde in de hoogste godheid. Voordat hij zijn meesterwerk schreef, studeerde hij waarschijnlijk religie. Hij was meer een ijverige academicus dan een baanbrekende filosoof.[5]

De Kamasutra is een uitgebreid boek bestaande uit zeven delen die elk hun eigen onderwerpen omvatten. Het boek bestaat niet alleen uit seksuele posities, zoals de meeste mensen denken. Er komen meerdere onderwerpen, waaronder ook filosofische onderwerpen, aan bod. Hieronder wordt een beknopte inhoud van het boek weergegeven.

  • Algemene opmerkingen over de inhoud van het boek en een introductie.
  • Sexuele ontwikkeling: 10 hoofdstukken over aantrekkingskracht, verschillende soorten liefde, knuffelen, zoenen, bijten, krassen, slaan, kreunen, orale seks, voorspel en afsluiting.
  • Het verwerven van een vrouw: 5 hoofdstukken over huwelijk, de vrouw op haar gemak stellen, vertrouwen wekken bij een vrouw en haar zelfvertrouwen ‘boosten’, vereniging van man en vrouw door het huwelijk.
  • Plichten en rechten van de vrouw: 2 hoofdstukken over het gedrag van de vrouw (echtgenote) en andere vrouwen van die zelfde echtgenoot. Een deel gaat ook over het gedrag van de vrouw bij absentie van de man.
  • Andermans vrouwen: 6 hoofdstukken over karakteristieken van mannen en vrouwen, hoe kennis te maken met elkaar, ‘state of mind’ van een vrouw, over de vrouwen van de royale harem.
  • Over hofdames en minaressen: 6 hoofdstukken over het zoeken naar een vaste minnaar, manieren om geld te verdienen, vriendschap met vroegere minnaar herstellen.
  • Occulte praktijken: 2 hoofdstukken over het verbeteren van fysieke aantrekkingskracht.[6]

Verwijzingen

rel=nofollow