Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Hengwrt Chaucer manuscript

Uit Wikisage
Versie door Lin (overleg | bijdragen) op 1 sep 2011 om 18:29 (/Belang van de Hengwrt Chaucer)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Opening folio van The Canterbury Tales in het Hengwrt Chaucer manuscript.

Het Hengwrt Chaucer manuscript, ook Hengwrt Chaucer genoemd, is een vroeg 15e-eeuws geïllumineerd manuscript. Het is tot nu toe het oudste overgeleverde manuscript met de tekst van de Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer. Samen met het Ellesmere Chaucer manuscript benadert het waarschijnlijk het dichtst de originele tekst van Chaucer. Het wordt bewaard in de Nationale Bibliotheek van Wales, Aberystwyth als MS. Perniarth 392 D, gewoonlijk afgekort als Hg. Het manuscript is genoemd naar de verblijfplaats van kolonel Robert Baughan, een van de eigenaars, die in Hengwrt in Wales woonde.[1]

Belang van de Hengwrt Chaucer

Hoewel het Hengwrt Chaucer manuscript minder aantrekkelijk is dan de Ellesmere Chaucer, heeft het zich ontpopt als een superieur manuscript van de Canterbury Tales. De Hengwrt Chaucer werd voor het eerst gepubliceerd door Frederick J. Furnivall in 1868.[2] Het trok pas echt de aandacht, toen John M. Manly en Edith Rickert alle manuscripten van de Canterbury Tales bestudeerden en hun studie in 1940 publiceerden.



Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen

  • (en) Scala, Elizabeth "Editing Chaucer", in: Steve Ellis Chaucer An Oxford Guide (2005). New York United States: Oxford University Press. Inc. ISBN 0-19-925912-7

Voetnoten

rel=nofollow

Literatuur

rel=nofollow