Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gerhard Madaus
Gerhard Madaus (Nestau, Uelzen, Duitsland, 25 februari 1890 – Dresden, 26 februari 1942) was een Duitse arts en industrieel.
Leven
De moeder van Gerhard Madaus, Magdalene Johanne Marie (1857-1925), produceerde sinds 1897 natuurlijke geneesmiddelen en distribueerde deze sinds 1904. Nadat Madaus in 1919 aan de Universiteit van Bonn zijn doctoraat in de medicijnen behaalde (proefschrift Aortenaneurysma mit Ruptur in die Trachea), richtte hij samen met zijn broers Friedemund en Hans, een bedrijf op om natuurlijke geneesmiddelen te produceren: de Arzneimittelfabrik Dr. Madaus & Co bracht homeopathische en biochemische preparaten evenals oligoplexen op de markt en vestigde in het jaar 1920 een filiaal in Stuttgart. Andere afdelingen volgden in Radeburg bij Dresden (1921), Berlijn, Amsterdam, Dudweiler en Warschau, in de jaren 1930 in Wrocław (Breslau), Boedapest, Düsseldorf, Hamburg, Kalinigrad (Koningsberg), München en Teplitz; er waren handelsvertegenwoordigingen in 16 landen. Het hoofdkantoor verhuisde in 1929 vanwege ruimtegebrek naar Radebeul. Na het overlijden van de Saksische autofabrikant Emil Nacke in 1933, kocht Madaus diens wijnmakerij Johannisberg in Zitzschewig.
Sinds 1926 gaf Madaus het Jahrbuch Dr. Madaus & Co. uit. In 1938 publiceerde hij een driedelig Lehrbuch der biologischen Heilmittel, Abteilung I. (Heilplanzen).
Uitgaande van het bedrijfsprogramma om remedies uit de volksgeneeskunde wetenschappelijk te onderzoeken op basis hiervan met moderne methoden medicijnen te produceren, ontwikkelde Madaus onder andere de Teep-methode om zonder verhitting actieve bestanddelen te extraheren uit verse planten. Sinds 1936 deed hij bacteriologische en dierlijke experimenten om met extracten uit Dieffenbachia seguine onvruchtbaarheid te bereiken.
Madaus was lid van de Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten.
Hij overleed in februari 1942 in Dresden. Zijn graf bevindt zich in Keulen. De stad Radebeul eerde Madaus in 2001 door de Gerhard-Madaus-Straße naar hem te noemen.
