Gebruiker:Franciscus/kladblok 2

François-Adrien Boieldieu

Frans componist. Geboren in Rouen 16 december 1775, gestorven 8 oktober te Varennes-Jarcy, departement Seine-et-Oise (bij Parijs), 8 oktober 1834)

Had les van Urbain Cornonnier en later van de organist Charles Broche van de Kathedraal Notre-Dame te Rouen. Boieldieu's vader - Jacques François Adrien Boieldieu - was secretaris bij de aartsbisschop van Rouen en het is dus niet verwonderlijk, dat François-Adrien van de koorleider muziekles kreeg. Als kind had hij al een grote voorliefde voor de opera. De favoriete opera aan het einde van de achttiende eeuw was in Rouen de opéra comique. De eerste opera's op libretti van zijn vader. Opera's als 1793 La fille coupable (Het schuldige meisje) 2 aktes 2 november 1793, Rouen, Théâtre des arts Jacques François Adrien Boieldieu 1795 Rosalie et Myrza 3 aktes 28 oktober 1795, Rouen, Théâtre des arts Jacques François Adrien Boieldieu

Ging naar Parijs waar zijn opera Le Calife de Bagdad in 1800 een doorslaand succes had. Toch vond Boieldieu dat er nog veel te leren viel over de muziek. Hij werd leerling van Luigi Cherubini om onder meer contrapunt te studeren. Daar werd hij ook bevriend met Étienne Nicolas Méhul en andere componisten. In Parijs schreef hij nog meer opera's. Tot 1831 - dus bijna tot aan zijn dood - bleef Boieldieu opera's schrijven, waaronder uitblinkers als: Jean de Paris en La Dame blanche. Hij ontving de Légion d'honneur in 1820. In 1802 Boieldieu married dancer Clotilde Mafleurai. The marriage fell apart after just a few months, and Boieldieu left Paris for Russia in 1803, taking a post as conductor of the Imperial Opera. Boieldieu remained separated from Clotilde until her death in 1827, at which point he married the singer Jeanne Phillis-Bertin, with whom he had been carrying on a long-standing affair.

Zijn in 18.. gesloten huwelijk met danseres Cotilde Malfreuroy bleek niet erg gelukkig, en hij vertrok in 1803 naar St. Petersburg waar hij in 1804 tot dirigent werd benoemd aan het Tsarenhof. Acht jaar later keerde hij terug naar Parijs, en werd daar in 1817 leraar compositie aan het Conservatoire national supérieur de musique als opvolger van Étienne Nicolas Méhul. Hoewel zijn reputatie grotendeels gebaseerd is op zijn opera's, componeerde Boieldieu ook andere werken. Onder hen was zijn harpconcert in C, geschreven in 1800-1801, dat een van de meesterwerken van het harprepertoire uitmaakt.

Omdat hij ziek was leefde hij in deze tijd veel in zijn landhuis in Villeneuve-Saint-Georges, in het departement Val-de-Marne en componeerde hij heel weinig. in 1817 Lid van het Instituut. Door de Julirevolutie verloor Boieldieu al zijn betrekkingen. De Julirevolutie was een revolutie die in 1830 door de middenklasse in Frankrijk tegen koning Karel X werd gevoerd. Bankroet van de Opera Comique en de verbanning van Karel X - van wie hij een toelage had - brachten hem in financiële problemen. Om uit deze misère te komen kreeg hij van Adolphe Thiers - die premier was in 1836, 1840 en 1848 - een staatspensioen van 6000 francs. He gradually lost the ability to speak, no doubt due to cancer of the larynx. Daarop werd hij erg ziek en kreeg hij tuberculose, waaraan hij op 8 oktober in 1834 overleed. Hij werd vanuit zijn landhuis in Varennes-Jarcy begraven op de begraafplaats Père-Lachaise in Parijs en zijn hart werd op 13 november bijgezet op de monumentale begraafplaats van Rouen in een door de stad aangeboden tombe.

Zijn zoon Adrien (1816-1883), opgeleid aan het conservatorium onder zijn vader, was ook een componist.Zijn kleindochter, de pianiste Louise Boieldieu, dochter van Adrien Boieldieu en Fanny Defourneaux, trouwde met de componist Émile Durand. Émile Durand (16 February 1830 – 7 May 1903) was een muziekwetenschapper, docent en componist. Hij kreeg meer bekendheid door zijn publicaties dan door zijn als componsities.