Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok 2: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
(kladblok uit de categorieën halen)
 
(126 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
=Bruggelijkrichter=
{{Zie Luisterrijk}}
Bij veel elektronische apparatuur worden eisen gesteld aan de voedingsspanning. Veelal zal hiervoor gelijkspanning nodig zijn. Als regel  wordt deze gelijkspanning verkregen door middel van gelijkrichting met behulp van diodes.
{{Infobox persoon
Hiervoor zijn diverse schakelingen bedacht; ieder met hun specifieke eigenschappen.
| naam            = Charles Émile Waldteufel
==Graetsschakeling==                                                                         Een veel gebruikte schakeling – een zogeheten bruggelijkrichter, die meestal '''Graetzschakeling''' wordt genoemd - bestaat uit vier diodes die een wisselspanning van een transformator omzetten naar een pulserende gelijkspanning.
| afbeelding      = Émile Waldteufel.jpg|thumb|300px|
Hiervoor wordt eerst via een transformator de aanwezige netspanning omgezet naar een geschikte waarde en aangeboden aan de schakeling.
| onderschrift    = <big>Émile Waldteufel, naar een schilderij van xxxxxxxxx</big>
==Effectieve waarde==   
| volledigenaam  = Charles Émile Waldteufel
Bij een sinusvormige wisselspanning wordt onderscheid gemaakt tussen de topwaarde <big>'''''U<sub>max'''''</sub></big> van de sinus en de effectieve waarde <big>'''''U<sub>eff'''''</sub></big>. De effectieve waarde is ook de waarde waarmee de netspanning mee wordt aangeduid. Voor Europa is dit <big>'''''230 V'''''</big>.
| handtekening    =
<br/>Voor de effectieve waarde wordt algemeen als definitie aangehouden:
| pseudoniem      = Charles Émile Lévy
*:De warmte die in een weerstand wordt ontwikkeld, wordt bepaald door de effectieve waarde van de wisselspanning die in een weerstand gemiddeld hetzelfde elektrisch vermogen ontwikkelt als bij een gelijkspanning.  
| bijnaam        =
De effectieve waarde <big>'''''U<sub>eff'''''</sub></big> van de spanning is af te leiden van de topwaarde <big>'''''U<sub>max'''''</sub></big>, namelijk:
| academischetitel=
*:<big>'''''U<sub>eff</sub>''''' = '''''{{vbreuk|U<sub>max</sub>|√2}}'''''</big> 
| adeltitel      =  
Zodat dus bij een netspanning van <big>'''''230 V'''''</big>, de topwaarde  <big>'''''U<sub>max'''''</sub> = '''''230 . √2 = 325 V'''''.</big>
| handtekening    =  
<br/>De spanning <big>'''''U<sub>max'''''</sub></big> varieert dus tussen <big>'''''325 V'''''</big> en <big>'''''-325 V'''''</big>.
| geboortedatum  = 9 december 1837 
==Uitgangsspanning==
| geboorteplaats  = Straatsburg, Elzas
Zoals uit het voorgaande blijkt, is de onbelaste uitgangsspanning <big>'''''U'''''</big> van een bruggelijkrichter bij een sinusvormige ingangsspanning, <big>'''''√2'''''</big> x de effectieve waarde van de ingangsspanning.
| sterfdatum      = 12 februari 1915 
Deze ingangsspanning is meestal afkomstig van een transformator die de  netspanning van <big>'''''230 V'''''</big> omzet naar bijvoorbeeld <big>'''''12 V'''''</big> of een andere spanning.
| sterfplaats    = Parijs
Voor de gelijkgerichte uitgangsspanning geldt nu een gemiddelde spanning:
| doodsoorzaak    =
*:<big>'''''U<sub>gem</sub>''''' = '''''{{vbreuk|U<sub>max . 2</sub>|π'''''}}</big> 
| nationaliteit  =
en een effectieve spanning <big>'''''U<sub>eff</sub>'''''</big>:
| beroep          = Componist, docent
*:<big>'''''U<sub>eff</sub>''''' = '''''{{vbreuk|U<sub>max</sub>|√2 '''''}}</big> 
| bekendvan      =  
Van de uitgangsspanning moet <big>'''''2.0,7 = 1,4'''''</big> volt worden afgetrokken bij gebruik van siliciumdiodes, vanwege de spanningsval over de twee diodes.  
| algemeennaam1  =  
| algemeen1      =  
| algemeennaam2   =
| algemeen2      =
| tijdvak1        =
| functie1        =
| partners        =
| kinderen        =
| religie        =
| politieknaam    =
| politiek        =
| overignaam1    =
| overig1        =
| overignaam2    =
| overig2        =
| zieook          =
| website        =
| portaal        =
}}
'''Charles Émile Waldteufel''' ([[Straatsburg]], [[9 december]] [[1837]] – [[Parijs]], [[12 februari]] [[1915]]} was een Frans componist, muziekpedagoog en dirigent. Charles Émile Waldteufel (eigenlijk: Charles Émile Lévy) (Straatsburg, Elzas, 9 december 1837 – Parijs, 12 februari 1915) was componist en muziekpedagoog. Hij is bekend geworden onder de naam Émile Waldteufel.
 
Zijn ouders waren Lazare Lévy, geboren op 30 januari 1801 in Bischheim (Elzas), die het pseudoniem Louis Waldteufel gebruikte, en Flora Neubauer, pianiste en lerares voor solozang.
 
Émile Waldteufel schreef - nadat hij succes had met zijn eerste composities - voornamelijk walsen. Hij schreef ongeveer 270 dansen, bestaande uit walsen, polka’s en galops<ref>De '''Galop''', een verkorte versie van de oorspronkelijke term Galoppade, is een snelle rondedans in 2/4 maat, geïntroduceerd omstreeks 1820 in Parijs, en daarna populair in Wenen, Berlijn en Londen.</ref> Onder zijn beroemde walsen bevinden zich '''Les Patineurs''', '''Estudiantina''' en '''Dolores'''.
 
==Eerste walsen==
Het eerste muziekonderricht kreeg Émile van zijn ouders, in het bijzonder van zijn moeder. Zijn vader en grootvader waren beide muzikanten. Zijn moeder, Flora Neubauer, afkomstig uit Beieren, had muzieklessen gevolgd bij [[Johann Nepomuk Hummel]] en had [[Joseph Haydn]] leren kennen. Ze was ook een uitstekende zangeres en danseres. Verder gaf de lokale muzikant Joseph Heyberger hem nog onderricht. Zijn vader Louis had een gerespecteerd orkest en zijn broer Léon was een succesvol artiest. Toen Léon in 1842 een plaats won om viool te studeren aan het ''Conservatoire de Paris'', volgde het gezin hem daarheen.
 
 
Van 1853 tot 1857 ging ook Émile naar het ''Conservatoire national supérieur de musique'' en studeerde daar onder Antoine-François Marmontel, en studeerde samen met [[Georges Bizet]] en [[Jules Massenet]]. Wegens financiële problemen thuis, ging hij bij een pianofabrikant werken, gaf pianoles en speelde hij op soirees. Hij nam echter al snel een kamer in de Rue de Bellefond om zich te concentreren op het componeren. Door het succes met zijn eerste walsen besloot Waldteufel zich volledig te wijden aan het componeren van dansmuziek.
 
Op 27-jarige leeftijd werd Emile de hofpianist van keizerin Eugénie, en hij leidde het orkest voor de staatsbals. Zijn benoeming door Napoléon III tot de muzikale leiding van de bals voerde hem naar deelname aan de evenementen in Biarritz en Compiègne, waar hij ook de Keizer begeleidde die viool speelde.  


==Afvlakking==
In 1868 trouwde hij met Célestine Dufau, een voormalig zangeres uit Toulouse die was opgetreden in de Opera Comique. Ze kregen drie kinderen, Louis René, Émile René en Berthe.
De pulserende gelijkspanning wordt in de beschreven vorm zelden toegepast. In de praktijk zal de na de gelijkrichting aanwezige pulserende gelijkspanning verder worden afgevlakt. Dit wordt met behulp van condensatoren uitgevoerd, zodat een aanvaardbare rimpelspanning overblijft. Voor de condensatoren worden in dit geval meestal elektrolytische condensatoren ( elco's ) gekozen. De uiteindelijke grootte van de rimpel – ook wel brom genoemd - hangt af van de capaciteit C van de condensator, de frequentie f en de grootte I van de belasting. Dit wordt uitgedrukt in de volgende formule:
 
Vanwege het Napoleontische besluit van 28 juli 1808 waarbij alle Joden werden gedwongen een "definitieve naam" te hebben om het overzicht van de burgerlijke stand te vereenvoudigen, koos Moyse Lévy ervoor om Waldteufel te heten. Code Napoleon
Waarin:
Als gevolg van de eerste drie decreten werd een ander en definitief decreet geïmplementeerd op 20 juli 1808. Dit laatste decreet verklaarde dat iedereen - dus ook alle joden - een vaste familienaam moest hebben om de regering en de kerken te helpen toezicht te houden op de joodse bewegingen. Ze waren beperkt in hun naamkeuze en mochten geen namen kiezen uit de Hebreeuwse Bijbel of namen van steden.
* Ur = piekwaarde rimpelspanning ( V )
* I = stroom door het object ( A )
* f = frequentie van de rimpelspanning ( Hz )
* C = capaciteit condensator ( F )
Rekenvoorbeeld.
De capaciteit van de condensator berekenen, als:
* De ingangsspanning Uin = 12 V, bij een netfrequentie f van 50 Hz, zodat de uitgangsspanning Umax = 12  . √2 = 16,97 V. Verminderd met 2 . 0,7 = 1,4 volt van de dioden, wordt dit ongeveer 15,6 V. Voor de stroom I door het object wordt 2 A genomen. Als rimpelspanning Ur wordt meestal 2% aangehouden van Umax , dus ongeveer 0,3V. De piekwaarde van de brom wordt dan: 0,3 . 2√2 = 0,85 V.
Uit de eerder gegeven formule is af te leiden:
Waaruit de capaciteit C wordt berekend:
   
   
* Bij keus van een gangbare capaciteit van 2200 μF wordt de rimpelspanning groter dan 2%, namelijk: 2,14%.
* Bij keus van een gangbare capaciteit van 2500 μF wordt de rimpelspanning kleiner dan 2%, namelijk: 1,88%.


In 1808 werden Joden terug gediscrimineerd (zgn. 'décret infâme'). Het Burgerlijk Wetboek was op cruciale plaatsen helemaal geen gelijkmaker. Problematisch was niet alleen de positie van de vrouw, ook armen werden gediscrimineerd






Hofbalkapelmeester van Napoleon III de Weense wals in Frankrijk geliefd gemaakt.
pianist en een van de bekendste walscomponisten van zijn tijd.


In 1865 werd hij hofpianist van keizerin Eugénie en het jaar daarop dirigent van hofballen. Émile Waldteufel (Duits voor bosduivel) werd geboren in het centrum van Straatsburg. Zijn grootvader en vader waren beide muzikanten; zijn moeder, Flora Neubauer, oorspronkelijk uit Beieren, was een student van ....... Hummel en had Joseph Haydn leren kennen; ze was ook een fervent zanger en danseres. Van een joodse Elzasser familie van muzikanten, was de oorspronkelijke achternaam van het gezin Lévy geweest. Waldteufel ontving zijn eerste lessen van zijn vader; na zijn aankomst in Parijs kon hij elementaire lessen volgen van Laurent aan het Conservatoire de Paris. Tijdens zijn tijd aan het conservatorium werd het orkest van Louis Waldteufel een van de beroemdste in Parijs en werd Emile vaak uitgenodigd om op belangrijke evenementen te spelen.


....ingelijfd en was gestationeerd in de Basses-Pyrénées. Na de nederlaag van Frankrijk werd het Tweede Franse Rijk ontbonden en werd zijn geboortestad de rest van zijn leven deel van Duitsland. Na het Empire speelde het orkest nog steeds op presidentiële ballen aan de Élysée. Op dit moment wisten slechts enkele leden van de Franse high society van Émile; hij was bijna 40 voordat hij bekender werd.




Regel 51: Regel 75:




In The Skaters’ Waltz Waldteufel set out to capture the atmosphere of a winter day in Paris, with ice-skaters venturing onto the frozen Seine River. In the manner of his older rival Johann Strauss, Waldteufel’s piece offers a sequence of contrasting serene and exuberant waltz themes, rather than just a single melody. A slow opening passage for solo horn is followed by graceful rising and falling lines in the strings and woodwinds that lead to the first waltz theme. There, again, the horn takes the central role. The wintry ambience of the piece is enhanced by the use of sleigh bells in the percussion section.














In October 1874 Waldteufel played at an event that was attended by the then Prince of Wales, future King Edward VII of the United Kingdom. The Prince was enthralled by Waldteufel's "Manolo" waltz, and was prepared to make Waldteufel's music known in Britain.[6] A long-term contract with the London-based editor Hopwood & Crew followed. Part of the company belonged to Charles Coote, director of the Coote & Tinney's Band, the first dance orchestra in London. Through these means, Waldteufel's music was played at Buckingham Palace in front of Queen Victoria. Waldteufel dominated the music scene in London and became world-famous. During this period he composed his best known works, many of which are still heard today around the world. He became best known for the waltz "Les Patineurs" (The Ice Skaters), composed in 1882.


Waldteufel gave concerts in several European cities, such as London in 1885, Berlin in 1889, where he enjoyed a friendly rivalry with Johann Strauss, and the Paris Opéra Balls in 1890 and 1891. He continued his career as conductor and writing dance music for the Presidential Balls until 1899 when he retired.


On 12 February 1915 Waldteufel died at his home, 37 rue Saint-Georges in Paris, at the age of 77. He and his wife, who had died the previous year, were buried in Père Lachaise.


Waldteufel composed at and for the piano (often for performance at court) before orchestrating each work.[7] He conducted with a stick rather than the then-customary violin bow. The typical Waldteufel orchestra consisted of strings and a doubled woodwind section, two cornets, four horns, three trombones, and ophicleide or euphonium, along with percussion. Waldteufel's music can be distinguished from Johann Strauss II's waltzes and polkas in that he used subtle harmonies and gentle phrases, unlike Strauss's more robust approach.


Waldteufel's 1886 waltz España is largely based on Chabrier's España but also includes a section from Chabrier's Une Éducation manquée.


-------------------------
La Valse des patineurs (The Skater’s Waltz) is one of the most famous waltzes in the world. Many people think Johan Strauss wrote it. But they are wrong! The Skater’s Waltz was written by Emile Waldteufel, French musician born in Strasbourg in 1837 into a Jewish family. His grand-father, Moyse Lévy was a traveling musician in Bischheim (Alsace).
Due to the Napoleonian decree of July 28th 1808 forcing all the Jews to have a “definite name” in order to facilitate their survey and civil-state registry, Moyse Lévy chose to be called Waldteufel.
One of his sons, Lazare Lévy aka Louis Waldteufel (1801-1884), fiddler and conductor, had four sons: Achille (1830-?), Isaac (1832-1884), called Léon, court conductor for balls, and Charles-Emile (1837-1915), called Emile, who was the most famous and prolific composer of the family.


In 1844, his family goes to Paris in order for Léon to learn violin in the Conservatory. Then it’s Emile, from 1853 to 1857, who is enrolled to learn the piano; Jules Massenet and Georges Bizet are his classmates. Waldteufel, like many other pianists during that time, composed his works on the piano, but with the perspective of future orchestration depending on for which kind of performance it would be used (private salons, ballrooms or outside balls).
During the Second Empire, Waldteufel wrote many dances which will make him known. In 1865, particularly liked by Eugénie, he becomes director of dance music of the imperial court of Napoleon III and the entitled pianist of the empress. He is put in charge of the famous dance evenings of Biarritz and Compiègne. From 1867 on, Waldteufel’s orchestra performs for the balls in the Tuileries Garden, following what did Isaac Strauss.


{{essay|Franciscus:30-07-2018}}   
  In 1874, he is noticed by the Prince of Wales, future Edward VII, who gives him the opportunity to become known in Great-Britain. He then signs a contract with the editing company of London Hopwood & Crew which allows him to be played during the balls of Queen Victoria at the Buckingham Palace. His music is at the top of the programs for many years. The Skater’s Waltz (1882) gives him an international fame, and he is then played in London, Berlin and Paris with great success until the beginning of the 20th century.
Installateurs beschikken als regel over een ruime ervaring met het ontwerpen en uitvoeren van installaties voor woonhuizen en winkels. De kennis van gelijkspanningsinstallaties blijft hierbij helaas meestal wat achter. Toch moet af en toe een gelijkspanningsinstallatie worden ingericht, zeker nu de vraag naar noodstroomvoorzieningen ( [[Noodstroomvoorzieningen|UPS-installaties]] ) stijgende is en ook veel voorzieningen voor zonnepanelen ( PV–installaties ) worden geïnstalleerd.
<br/>Uit de praktijk en uit onderzoek blijkt, dat een gelijkspanningsinstallatie zich in een aantal opzichten ''anders'' gedraagt dan de installateur gewend is. Smeltveiligheden en installatieautomaten bijvoorbeeld houden er bij gelijkspanning ''andere'' afschakeltijden op na dan bij aansluiting op wisselspanning. Ook contacten van magneetschakelaars en relais kunnen bij gelijkspanning problemen ondervinden.
<br/>Met dit afwijkende gedrag voor ogen, moet natuurlijk vooraf zoveel mogelijk rekening worden gehouden, anders komen de installateur en de gebruiker naderhand voor vervelende verassingen te staan.
<br/>Nog een belangrijk aandachtspunt zijn de benodigde accubatterijen. Uit de diverse typen en accucapaciteiten moet een keus worden gemaakt, waarvoor enkele belangrijke criteria gelden.  
==PV-installaties==
PV-installaties zijn te onderscheiden in twee soorten, namelijk :
* autonome PV-installaties
* direct aan het net gekoppelde installaties
De autonome PV-installaties zijn uitgevoerd met accubatterijen en zijn ''niet'' gekoppeld aan het openbare elektriciteitsnet, maar zijn via een omvormer rechtstreeks met de gebruiker verbonden. Bij de direct aan het net gekoppelde installaties ontbreekt de accu en wordt via de regelaar en de omvormer rechtstreeks aan de gebruiker en het openbare elektriciteitsnet geleverd. Bij beide soorten installaties blijft natuurlijk aan de orde, dat de zonnecellen gelijkstroom afleveren aan de regelaar.
[[Afbeelding:PV-installatie.jpg|500px|centre]]
==Accubatterijen==
Voor UPS-installaties hangt de keuze tussen de gebruikelijke stationaire lood-zwavelzuur accubatterijen en alkalische accubatterijen, nauw samen met de eisen die aan het gebruik ervan worden gesteld. Als er vaak grote ontlaadstromen voorkomen, dan is het veel gebruikte nikkel-cadmium type ( NiCd ) op zijn plaats. Bovendien heeft dit type het grote voordeel, dat ze geen of weinig schadelijke dampen afgeven en om die reden dan ook in dezelfde ruimte mogen worden opgesteld met de bijbehorende gelijkrichters en de regelapparatuur.  Bij niet al te grote autonome
<br/>PV-installaties worden vaak loodaccubatterijen gebruikt, die dan in de buitenlucht worden opgesteld.         
<br/>Bij de grote loodaccubatterijen voor UPS-installaties is dit niet mogelijk en ook niet toegestaan, maar dienen de accuruimten goed te worden geventileerd. De normbladen NEN 1010 en de NEN 3140 geven daar aanwijzingen over. De aanvullende richtlijnen NPR 3299 en ATEX hebben tot doel om de veiligheid en gezondheid van werknemers in ruimten met explosiegevaar te waarborgen.
===Werkzaamheden in accuruimten===
In het algemeen moeten tijdens werkzaamheden in accuruimten altijd rekening worden gehouden met:
:• brand- en explosiegevaar door gasontwikkeling tijdens het laden
:• elektrisch aanrakingsgevaar van niet uitschakelbare en in serie verbonden cellen
:• vlambogen bij het kortsluiten van cellen
:• de aanwezigheid van accuzuur
Vanwege genoemde gevaarlijke omstandigheden, mogen werkzaamheden, anders dan inspectiewerkzaamheden, in accuruimten uitsluitend worden uitgevoerd door ''twee'' personen.
==Keuzemogelijkheden==
In vergelijking met de lood-zwavelzuur accubatterijen vragen de NiCd-accubatterijen wat meer plaatsruimte, wegens de lagere spanning per cel. Ook het laden van de NiCd-accubatterijen is iets ingewikkelder dan bij loodaccubatterijen. Door dit alles kan de prijs wat verschillen opleveren, ten gunste van de loodaccubatterijen.
<br/>De levensduur van NiCd-accubatterijen wordt door de fabrikanten gesteld op 25 jaar. Ook loodaccu-batterijen kunnen bij een goed onderhoud gemakkelijk een levensduur van 25 jaar halen. De vraag hierbij kan zijn, of dit altijd nodig is.
::''De laatste tijd worden NiCd-accu’s steeds minder gebruikt en winnen nikkel-metaal-hydride-accu’s ( NiMH ) geleidelijk aan meer terrein''.
Om een zo verantwoord mogelijke keus te maken, ligt het voor de hand met een goed bestek een leverancier te vinden, die de diverse typen accubatterijen kan leveren, zodat de voor- en nadelen van elk type kan worden afgewogen en een goede keus kan worden gemaakt.
===Capaciteit van de accubatterij===
Welk type accubatterij ook wordt gekozen; de vraag blijft hoe groot de capaciteit hiervan moet zijn, om verantwoord bedrijf te kunnen voeren.
<br/>Afhankelijk van de toepassing, wordt er een back-up tijd gevraagd van enkele minuten tot enige uren. Bij grote computers en computernetwerken volstaat soms een back-up tijd van enkele minuten, hoewel afhankelijk van de belangrijkheid van het systeem, ook soms enkele uren gelden. Voor andere systemen als ziekenhuizen, vliegvelden, centrale antenne-installaties en telecommunicatienetwerken worden bijna altijd back-up-tijden van enkele uren gevraagd. Voor UPS-installaties ligt dat allemaal anders, aangezien als regel continu geladen en ontladen wordt.<sup>1)</sup>
===Ontlaadtijd===
Afhankelijk van het doel waarvoor een accubatterij wordt geplaatst, zal de ontlaadtijd hiervan van belang zijn. Als slechts gedurende een zeer korte tijd stroom geleverd moet worden, is er een andere capaciteit nodig dan wanneer vele uren vermogen moet worden geleverd.
[[Afbeelding:Accu 200Ah.jpg|400px|right]]
De capaciteit van accubatterijen wordt uitgedrukt in ampère-uren ( Ah ) en gedefinieerd bij een ontlaadtijd van 10 uur bij een constante stroom, en bij een eindspanning van 1,8 V per cel. Een accubatterij van 200 Ah kan volgens deze definitie dus gedurende 10 uur dus een stroom afgeven van 20 ampère.
<br/>In de praktijk wordt er als regel ''niet zo gelijkmatig'' bedrijf gevoerd en kunnen af en toe kleinere of grotere stromen aan de orde zijn. Naarmate de stroom groter wordt dan volgens de definitie van de accubatterij geldt, wordt de ontlaadtijd belangrijk korter, en wel zoveel korter, dat de capaciteit met sprongen achteruit gaat.
<br/>In de ontlaadkromme van een loodaccubatterij van 200 Ah is duidelijk te zien, dat als bijvoorbeeld 60 ampère wordt afgenomen, de accubatterij al na 2,5 uur ontladen is, zodat nog maar een capaciteit van 2,5 x 60 = 150 Ah aanwezig is. Bij 1 uur en 100 A geldt nog maar een capaciteit van 100 Ah.
<br/>
<br/>Het is - bij het ontwerpen van een installatie - niet altijd eenvoudig aan de weet te komen hoe groot het vermogen van de apparatuur is die aangesloten gaat worden aan de UPS-installatie. Soms laat men zich hierbij leiden door ervaringscijfers van overeenkomstige installaties, maar soms ook moet op een redelijke manier worden geschat wat het verbruik is van de diverse apparaten.
<br/>Bij de autonome PV-installaties is de keus van de capaciteit van de accu ook niet altijd eenvoudig.
:''Als voorbeeld kan dienen een autonoom werkende installatie in een tuinhuis. Als het verbruik van de aan te sluiten elektrische apparaten bekend is, kan de capaciteit van de accu worden bepaald. Als er ook nog eens 2 dagen moeten kunnen worden overbrugd, dan zou met een accubatterij van bijvoorbeeld 200 Ah bedrijf kunnen worden gevoerd.''
<br/>Fabrikanten van grote computersystemen hebben nogal eens de gewoonte het vermogen van hun apparatuur wat ''te laag'' in te schatten, en houden niet altijd rekening met het rendement van de apparatuur. Ook aan uitbreidingen wordt minder vaak gedacht dan wenselijk is, waardoor soms al na betrekkelijk korte tijd de capaciteit van de accubatterij te klein blijkt te zijn.
===Kortsluitstroom===
Belangrijk voor onder meer de beveiliging van een installatie is, te weten hoe groot de kortsluitstroom van een accubatterij is. Van belang hierbij is de inwendige weerstand van de accubatterij, en de weerstand van de toe- en afvoerkabels.
<br/>Een cel van een loodaccubatterij van 250 Ah heeft een inwendige weerstand van ongeveer
<big>'''''R<sub>i'''''</sub></big> = <big>'''''0,0005'''''</big> ohm, zodat bij een directe klemmenkortsluiting <big>'''''R<sub>u</sub> = 0'''''</big> ohm) uitgaande van een geladen cel volgens:
:<big>'''''I<sub>k</sub> = {{vbreuk|U|R<sub>i</sub> + R<sub>u'''''</sub>}}</big>
een kortsluitstroom <big>'''''I<sub>k</sub>'''''</big> aanwezig is van :
:<big>'''''I<sub>k</sub> = {{vbreuk|2,23|0,0005 + 0'''''}} = '''''4,5 kA'''''</big>
Bij een NiCd-accubatterij is de inwendige weerstand <big>'''''R<sub>i</sub>'''''</big> lager dan bij een loodaccubatterij, waardoor de kortsluitstroom dus nog wat hoger wordt!
<br/>Een accubatterij bestaat in de praktijk natuurlijk nooit een enkele cel, maar wordt gevormd door een aantal in serie geschakelde cellen, waardoor de inwendige weerstand <big>'''''R<sub>i</sub>'''''</big> net zoveel keren omhoog gaat als het aantal aanwezige cellen.
<br/>Stel, dat er een loodaccubatterij voor 250 Ah/230 volt aanwezig is - een niet ongebruikelijke spanning bij computernetwerken - dan bestaat deze uit 103 cellen van elk 2,23 volt. Als de weerstand van de zeer laagohmige tussenverbindingen wordt verwaarloosd, dan is de inwendige weerstand van de accubatterij nu '''''0,0515''''' ohm en is de klemmenkortsluitstroom <big>'''''I<sub>k'''''</sub></big> dus ook weer 4,5 kA, aangezien de spanning ook 103 keer zo groot is geworden. Deze 4,5 kA is aanwezig bij een direct verbinding van de aansluitklemmen van de accubatterij. Aangezien de aan te sluiten apparatuur meestal op enige afstand van de accubatterij verwijderd is, neemt de kortsluitstroom af naarmate de lengte van de toe te passen aansluitkabel toeneemt. Dit houdt dus in, dat hiermee bij de keuze van de smeltveiligheden of automaten rekening moet worden gehouden, anders is er geen sprake meer van een selectieve beveiliging van de installatie.
<br/>Ook bij installaties met zonnepanelen dient met de kortsluitstroom rekening te worden gehouden.
==Smeltveiligheden==
===Kapstroom===
[[Afbeelding:Kapstroom 2.jpg|400px|left]]
<br/>
<br/>Op de afbeelding is te zien, dat bij een wisselspanning van 50 Hz een periode 1/50 = 0,02 = 20 msec duurt en een kwart periode dus 20msec/4 = 5 msec. Ontwerpers van installaties zien graag, dat het smeltproces bij een kortsluiting op gang is gekomen vóór deze kwartperiode is verlopen, dus <5 msec. Op die manier tracht men de topwaarde van de kortsluitstroom te ontlopen, aangezien zowel de krachtwerking als de verwarming afhankelijk zijn van <big>'''''I<sub>k</sub><sup> 2'''''</sup></big>. Dit gebeurt doordat bij bijvoorbeeld mespatronen een stroombegrenzing – ook wel kapstroom <big>'''''I<sub>kap'''''</sub></big> genoemd - aanwezig is. Hierdoor worden de afschakeltijd en de kortsluitstroom <big>'''''I<sub>k'''''</sub></big> begrensd, en ontstaat er geen schade aan de achterliggende installatie.
<br/>
<br/>
===Onderzoek===
Smeltveiligheden, maar ook installatieautomaten, blijken zich bij het beveiligen van gelijkspanningsinstallaties enigszins ''anders'' te gedragen dan in wisselspanningsinstallaties. In de literatuur en bij fabrikanten van smeltveiligheden zijn daar weinig of geen gegevens over te vinden, hoewel sinds de toename van de UPS-installaties en de komst van de PV-installaties daar meer onderzoek naar is gedaan.<sup> 2)</sup>
<br/>Uit een op grote schaal uitgevoerd onderzoek bijvoorbeeld, is onder meer gebleken, dat de afschakeltijden '''''t''''' van de voor wisselspanning ontwikkelde smeltveiligheden, - lopend van 16 A tot 315 A - bij aansluiting op gelijkspanning ''langer'' duren dan bij wisselspanning.
<br/>Bij aansluiten op gelijkspanning blijkt het meer tijd te kosten voordat het smeltproces inzet. Dit ligt natuurlijk ook wel voor de hand, aangezien in gelijkspanningsinstallaties de stroom er - in vergelijking met wisselstroom - relatief lang over doet om zijn maximale waarde te bereiken, waardoor de kapstroom I<sub>kap</sub> pas later intreedt.
[[Afbeelding:E-kromme.jpg|450px|right]] 
Het bereiken van de maximumwaarde van de stroom <big>'''''I<sub>max'''''</sub></big> verloopt namelijk volgens een ''e-functie'': 
:<big>'''''I = I<sub>max</sub> ( 1 - e<sup> t / τ '''''</sup> )</big>
waarbij <big>'''''t'''''</big> de tijd is en <big>'''''τ'''''</big> de tijdconstante van het net voorstelt.
De tijdconstante van het net is de verhouding tussen de zelfinductie <big>'''''L'''''</big> en de weerstand <big>'''''R'''''</big> van het net, tijdens een kortsluitsituatie ofwel <big>'''''τ = L / R'''''</big> (sec).
<br/>De tijdconstante <big>'''''τ'''''</big> bepaalt dus de stijging van de stroom in de tijd.
<br/>Voor gelijkspanningsinstallaties wordt volgens IEC- en VDE- voorschriften meestal een tijdconstante <big>'''''τ'''''</big> van het net van 15 à 30 msec aangehouden, zodat een volledige ''e-functie'' (<big>≈ '''''5 τ'''''</big>) = 75 à 150 msec nodig heeft om de eindwaarde <big>'''''I<sub>max</sub>'''</big> te bereiken.
:''Uit eerder genoemd onderzoek kwam onder meer naar voren, dat kortsluitstromen onder gelijkspanningsomstandigheden bij een ''lagere'' stroom kappen dan bij wisselspanning van 50 Hz, zodat daar dus ook rekening mee moet worden gehouden. Het kappen bij gelijkspanning bleek in de reeks van 16 A tot 315 A namelijk te beginnen bij een 1,5 tot 3x lagere kortsluitstroom dan bij 50 Hz.''
Dit verschijnsel kan worden verklaard, doordat de smeltveiligheden bij gelijkstroom weliswaar - in tijd - gezien ''later'' tot doorsmelten komen dan bij wisselspanning, maar bij een ''kleinere'' kortsluitstroom. Dit is in de bijgaande afbeeldingen verduidelijkt.
[[Afbeelding:I-kwadraat x t.jpg|500px|centre]]
Het kortluitstroombegrenzende effect - de kapstroom - van de smeltveiligheid zorgt er voor, dat de smeltenergie beperkt blijft. Het gearceerde oppervlak geeft het gebied aan waarin dit proces zich afspeelt. De smeltenergie is aanwezig in de vorm van
<br/><big>'''''i<sup> 2</sup>t</big> • R''''' Dit wordt ook wel de stroom/tijdintegraal van de smeltveiligheid genoemd. In het spraakgebruik, noemt men dit meestal de <big>'''''i<sup> 2</sup>t-waarde'''''</big> van de smeltveiligheid. Deze waarde is bij een eendere smeltveiligheid voor zowel wissel- als gelijkspanning gelijk, al zijn tijd <big>'''''t'''''</big> en stroom <big>'''''I<sub>k'''''</sub></big> verschillend.


==Magneetschakelaars en relais==
Waldteufel’s music is defined by a melodic pattern in the tradition of French composers of the time such as Gounod, Saint-Saëns or Bizet. His inspiration goes from comical operas by Audran, Lacome or Offenbach to more popular Bavarian music (that he knows from his mother) or Bohemian folklore. His abundant work contains mainly music for dancing: waltzes, polkas and mazurkas, as well as several melodies who made his reputation.
Bij onderbreking van gelijkstroom door de contacten van magneetschakelaars en relais, kan zich het verschijnsel van een ''niet-dovende'' boogontlading voordoen. Als de belasting namelijk bestaat uit een component met wikkelingen, zoals spoelen of motoren, dan is ook hier een zelfinductie <big>'''''L<sub>a'''''</sub></big> aanwezig. Samen met de zelfinductie <big>'''''L'''''</big> van het net en die van de aangesloten belasting is dan een actieve component <big>'''''L<sub>v'''''</sub></big> = <big>'''''L<sub>a</sub> + L''''' </big> werkzaam. Bij onderbreken van de stroom tussen de contacten van de magneetschakelaar zal dan een inductiespanning <big>'''''U<sub>i</sub>'''''</big>  optreden volgens:
:<big>'''''U<sub>i</sub> = L<sub>v</sub> {{vbreuk|di|dt}} ( V )'''''</big> 
Deze inductiespanning <big>'''''U<sub>i</sub> '''''</big> , die tot wel 3000 volt<sup> 3)</sup> of meer kan oplopen door een grote stroomverandering (<big> '''''di'''''</big> ) en een korte afschakeltijd (<big> '''''dt'''''</big> ), kan problemen veroorzaken, doordat in bepaalde gevallen een boog wordt ingeleid die niet gelijk dooft aangezien er ''geen'' nuldoorgang is. In de praktijk worden om die reden dan ook wel enige contacten in serie gezet, waardoor de overspanning over enkele contactparen wordt verdeeld, en verbranding van de contacten op die manier uitblijft. Een andere - zeer veel toegepaste methode is - een diode in sperrichting te plaatsen, waardoor de ( negatieve ) inductiespanning wordt kortgesloten en gedoofd.
<br/>Het verschijnsel van de inductieve spanningsopbouw wordt niet altijd onderkend, aangezien bij het testen van schakelinstallaties voor gelijkspanning meestal een gelijkrichtinstallatie wordt gebruikt. Het nadeel hiervan kan zijn, dat de inwendige weerstand <big>'''''R<sub>i</sub>'''''</big> van de gelijkrichtinstallatie in vergelijking met die van een accubatterij ''hoog'' is, en een afvlakfilter aanwezig is, voorzien van condensatoren, waardoor hoge overspanningen worden kortgesloten. Er is dan ogenschijnlijk geen noodzaak aanwezig om verdere maatregelen te nemen.
<br/>Bij aansluiten aan de werkelijke installatie met accubatterijen, komen dan de problemen, en verbranden de contacten van de magneetschakelaars en relais alsnog. Bij de speciaal voor gelijkspanning ontwikkelde installatieautomaten houdt men tegenwoordig steeds  meer rekening met dit fenomeen.


==Nawoord==
Nadat Waldteufel aan het conservatorium samen met Georges Bizet en Jules Massenet aan het conservatorium van Parijs gestudeerd had.
In deze verhandeling wordt de keus van de voor de gelijkspanningsinstallaties benodigde accubatterijen uiteengezet en wordt gewezen op een belangrijke ''afname'' van de capaciteit daarvan bij toenemende stromen.  
Hij had zoveel succes met de door hemzelf uitgegeven walsen Joies et peines en Manolo dat hij besloot zich geheel aan het componeren van dansmuziek te wijden.
::''Hier bestaan nogal wat misverstanden over!''
In 1865 werd hij kamerpianist van de keizerin Eugénie en in 1866 keizerlijke hofkapelmeester. In die functie dirigeerde hij de pronkerige balfeesten in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka's.  
Uit de verhandeling blijkt verder, dat bij toepassing van gelijkstroom, smeltveiligheden en installatieautomaten zich anders gedragen dan bij wisselstroom. Uit proefnemingen met een reeks smeltveiligheden in een opstelling volgens de geldende normen, is gebleken, dat afschakeltijden en kapstromen verschillen van afschakeltijden en kapstromen bij wisselspanning. Ook installatieautomaten vertonen een ander gedrag.
Als toondichter openbaarde deze van geboorte Straatsburger zich vooral met zijn vele danscomposities, waaronder marsen, polka's en ongeveer driehonderd walsen (onder meer "Estudiantina" en "España"). Tijdens een bezoek aan Berlijn zou Waldteufel een muzikaal duel met de "Walskoning" Johann Strauss junior geleverd hebben, dat onbeslist eindigde.
<br/>Uit de proefnemingen kwam duidelijk naar voren, dat de smeltveiligheden in alle beproefde gevallen selectief bleken te zijn met de voorliggende grotere smeltveiligheden of installatieautomaten.  
Waldteufel schreef zijn walsen voor de danszaal, terwijl Johann Strauss' walsen in de eerste plaats concertwalsen zijn, meer bedoeld om naar te luisteren. Tot zijn bekendste werken behoren Les patineurs, Estudiantina, España, Mon rêve en Très jolie.
<br/>Tot slot kan worden vermeld, dat contacten van magneetschakelaars en relais problemen kunnen ondervinden bij het afschakelen van inductieve belastingen, waardoor hoge spanningen kunnen ontstaan, vergezeld door vlambogen. 
{{Bron|bronvermelding=
{{References}}
:<sup> 1)</sup> Zie:[[Noodstroomvoorzieningen]]. Vaak wordt bij belangrijke installaties de eis gesteld, dat bepaalde functies en werkzaamheden ''ononderbroken'' dienen te kunnen doorgaan, onafhankelijk van de aan- of afwezigheid van de primaire voeding, meestal de netspanning.Deze no breakinstallaties ( UPS-installaties) die zijn aangesloten op accubatterijen - kunnen draaistroom leveren met vermogens van enkele kilovoltampére’s ( kVA's ) tot enkele honderden kVA's. Voor de wat kleinere vermogens worden meestal statische omvormers toegepast. Een en ander houdt dus in, dat de bijbehorende accubatterijen een overeenkomstige capaciteit moeten bezitten. Voor dit doel wordt meestal gebruik gemaakt van loodaccubatterijen of nikkel-cadmiumbatterijen, die beide hun specifieke eigenschappen bezitten.
:<sup> 1)</sup> ''Beproeving van een reeks smeltveiligheden voor toepassing op 220V=, met een tijdconstante'' <big>'''''τ = L / R'''''</big>. Uitvoerend onderzoeker: Franciscus.
:<sup> 3)</sup> In de praktijk bleken zich bij compoundmotoren voor aandrijvingen problemen voor te doen. Bij aansluiting op het gelijkstroomnet van 220 volt, werd na korte tijd vastgesteld, dat de compoundmotoren zich als seriemotor gingen gedragen. Nader onderzoek bracht aan het licht dat door ''afschakelingen'' van de motoren inductieve piekspanningen van bijna <big>'''- 5 kV'''</big> optraden die tot doorslag van de isolatie leidden. Door dioden in sperrichting aan te brengen, werden de piekspanningen gedempt tot aanvaarbare waarden.
}}
[[Categorie: Elektrotechniek]]
[[Categorie: Elektriciteit]]
[[Categorie: Natuurkunde]]
[[Categorie: Motor]]

Huidige versie van 20 jan 2024 om 07:07

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.
rel=nofollow

Charles Émile Waldteufel (Straatsburg, 9 december 1837Parijs, 12 februari 1915} was een Frans componist, muziekpedagoog en dirigent. Charles Émile Waldteufel (eigenlijk: Charles Émile Lévy) (Straatsburg, Elzas, 9 december 1837 – Parijs, 12 februari 1915) was componist en muziekpedagoog. Hij is bekend geworden onder de naam Émile Waldteufel.

Zijn ouders waren Lazare Lévy, geboren op 30 januari 1801 in Bischheim (Elzas), die het pseudoniem Louis Waldteufel gebruikte, en Flora Neubauer, pianiste en lerares voor solozang.

Émile Waldteufel schreef - nadat hij succes had met zijn eerste composities - voornamelijk walsen. Hij schreef ongeveer 270 dansen, bestaande uit walsen, polka’s en galops[1] Onder zijn beroemde walsen bevinden zich Les Patineurs, Estudiantina en Dolores.

Eerste walsen

Het eerste muziekonderricht kreeg Émile van zijn ouders, in het bijzonder van zijn moeder. Zijn vader en grootvader waren beide muzikanten. Zijn moeder, Flora Neubauer, afkomstig uit Beieren, had muzieklessen gevolgd bij Johann Nepomuk Hummel en had Joseph Haydn leren kennen. Ze was ook een uitstekende zangeres en danseres. Verder gaf de lokale muzikant Joseph Heyberger hem nog onderricht. Zijn vader Louis had een gerespecteerd orkest en zijn broer Léon was een succesvol artiest. Toen Léon in 1842 een plaats won om viool te studeren aan het Conservatoire de Paris, volgde het gezin hem daarheen.


Van 1853 tot 1857 ging ook Émile naar het Conservatoire national supérieur de musique en studeerde daar onder Antoine-François Marmontel, en studeerde samen met Georges Bizet en Jules Massenet. Wegens financiële problemen thuis, ging hij bij een pianofabrikant werken, gaf pianoles en speelde hij op soirees. Hij nam echter al snel een kamer in de Rue de Bellefond om zich te concentreren op het componeren. Door het succes met zijn eerste walsen besloot Waldteufel zich volledig te wijden aan het componeren van dansmuziek.

Op 27-jarige leeftijd werd Emile de hofpianist van keizerin Eugénie, en hij leidde het orkest voor de staatsbals. Zijn benoeming door Napoléon III tot de muzikale leiding van de bals voerde hem naar deelname aan de evenementen in Biarritz en Compiègne, waar hij ook de Keizer begeleidde die viool speelde.

In 1868 trouwde hij met Célestine Dufau, een voormalig zangeres uit Toulouse die was opgetreden in de Opera Comique. Ze kregen drie kinderen, Louis René, Émile René en Berthe.

Vanwege het Napoleontische besluit van 28 juli 1808 waarbij alle Joden werden gedwongen een "definitieve naam" te hebben om het overzicht van de burgerlijke stand te vereenvoudigen, koos Moyse Lévy ervoor om Waldteufel te heten. Code Napoleon Als gevolg van de eerste drie decreten werd een ander en definitief decreet geïmplementeerd op 20 juli 1808. Dit laatste decreet verklaarde dat iedereen - dus ook alle joden - een vaste familienaam moest hebben om de regering en de kerken te helpen toezicht te houden op de joodse bewegingen. Ze waren beperkt in hun naamkeuze en mochten geen namen kiezen uit de Hebreeuwse Bijbel of namen van steden.


In 1808 werden Joden terug gediscrimineerd (zgn. 'décret infâme'). Het Burgerlijk Wetboek was op cruciale plaatsen helemaal geen gelijkmaker. Problematisch was niet alleen de positie van de vrouw, ook armen werden gediscrimineerd


Hofbalkapelmeester van Napoleon III de Weense wals in Frankrijk geliefd gemaakt. pianist en een van de bekendste walscomponisten van zijn tijd.

In 1865 werd hij hofpianist van keizerin Eugénie en het jaar daarop dirigent van hofballen. Émile Waldteufel (Duits voor bosduivel) werd geboren in het centrum van Straatsburg. Zijn grootvader en vader waren beide muzikanten; zijn moeder, Flora Neubauer, oorspronkelijk uit Beieren, was een student van ....... Hummel en had Joseph Haydn leren kennen; ze was ook een fervent zanger en danseres. Van een joodse Elzasser familie van muzikanten, was de oorspronkelijke achternaam van het gezin Lévy geweest. Waldteufel ontving zijn eerste lessen van zijn vader; na zijn aankomst in Parijs kon hij elementaire lessen volgen van Laurent aan het Conservatoire de Paris. Tijdens zijn tijd aan het conservatorium werd het orkest van Louis Waldteufel een van de beroemdste in Parijs en werd Emile vaak uitgenodigd om op belangrijke evenementen te spelen.

....ingelijfd en was gestationeerd in de Basses-Pyrénées. Na de nederlaag van Frankrijk werd het Tweede Franse Rijk ontbonden en werd zijn geboortestad de rest van zijn leven deel van Duitsland. Na het Empire speelde het orkest nog steeds op presidentiële ballen aan de Élysée. Op dit moment wisten slechts enkele leden van de Franse high society van Émile; hij was bijna 40 voordat hij bekender werd.




In The Skaters’ Waltz Waldteufel set out to capture the atmosphere of a winter day in Paris, with ice-skaters venturing onto the frozen Seine River. In the manner of his older rival Johann Strauss, Waldteufel’s piece offers a sequence of contrasting serene and exuberant waltz themes, rather than just a single melody. A slow opening passage for solo horn is followed by graceful rising and falling lines in the strings and woodwinds that lead to the first waltz theme. There, again, the horn takes the central role. The wintry ambience of the piece is enhanced by the use of sleigh bells in the percussion section.





In October 1874 Waldteufel played at an event that was attended by the then Prince of Wales, future King Edward VII of the United Kingdom. The Prince was enthralled by Waldteufel's "Manolo" waltz, and was prepared to make Waldteufel's music known in Britain.[6] A long-term contract with the London-based editor Hopwood & Crew followed. Part of the company belonged to Charles Coote, director of the Coote & Tinney's Band, the first dance orchestra in London. Through these means, Waldteufel's music was played at Buckingham Palace in front of Queen Victoria. Waldteufel dominated the music scene in London and became world-famous. During this period he composed his best known works, many of which are still heard today around the world. He became best known for the waltz "Les Patineurs" (The Ice Skaters), composed in 1882.

Waldteufel gave concerts in several European cities, such as London in 1885, Berlin in 1889, where he enjoyed a friendly rivalry with Johann Strauss, and the Paris Opéra Balls in 1890 and 1891. He continued his career as conductor and writing dance music for the Presidential Balls until 1899 when he retired.

On 12 February 1915 Waldteufel died at his home, 37 rue Saint-Georges in Paris, at the age of 77. He and his wife, who had died the previous year, were buried in Père Lachaise.

Waldteufel composed at and for the piano (often for performance at court) before orchestrating each work.[7] He conducted with a stick rather than the then-customary violin bow. The typical Waldteufel orchestra consisted of strings and a doubled woodwind section, two cornets, four horns, three trombones, and ophicleide or euphonium, along with percussion. Waldteufel's music can be distinguished from Johann Strauss II's waltzes and polkas in that he used subtle harmonies and gentle phrases, unlike Strauss's more robust approach.

Waldteufel's 1886 waltz España is largely based on Chabrier's España but also includes a section from Chabrier's Une Éducation manquée.


La Valse des patineurs (The Skater’s Waltz) is one of the most famous waltzes in the world. Many people think Johan Strauss wrote it. But they are wrong! The Skater’s Waltz was written by Emile Waldteufel, French musician born in Strasbourg in 1837 into a Jewish family. His grand-father, Moyse Lévy was a traveling musician in Bischheim (Alsace).

Due to the Napoleonian decree of July 28th 1808 forcing all the Jews to have a “definite name” in order to facilitate their survey and civil-state registry, Moyse Lévy chose to be called Waldteufel.
One of his sons, Lazare Lévy aka Louis Waldteufel (1801-1884), fiddler and conductor, had four sons: Achille (1830-?), Isaac (1832-1884), called Léon, court conductor for balls, and Charles-Emile (1837-1915), called Emile, who was the most famous and prolific composer of the family.

In 1844, his family goes to Paris in order for Léon to learn violin in the Conservatory. Then it’s Emile, from 1853 to 1857, who is enrolled to learn the piano; Jules Massenet and Georges Bizet are his classmates. Waldteufel, like many other pianists during that time, composed his works on the piano, but with the perspective of future orchestration depending on for which kind of performance it would be used (private salons, ballrooms or outside balls). During the Second Empire, Waldteufel wrote many dances which will make him known. In 1865, particularly liked by Eugénie, he becomes director of dance music of the imperial court of Napoleon III and the entitled pianist of the empress. He is put in charge of the famous dance evenings of Biarritz and Compiègne. From 1867 on, Waldteufel’s orchestra performs for the balls in the Tuileries Garden, following what did Isaac Strauss.

In 1874, he is noticed by the Prince of Wales, future Edward VII, who gives him the opportunity to become known in Great-Britain. He then signs a contract with the editing company of London Hopwood & Crew which allows him to be played during the balls of Queen Victoria at the Buckingham Palace. His music is at the top of the programs for many years. The Skater’s Waltz (1882) gives him an international fame, and he is then played in London, Berlin and Paris with great success until the beginning of the 20th century.

Waldteufel’s music is defined by a melodic pattern in the tradition of French composers of the time such as Gounod, Saint-Saëns or Bizet. His inspiration goes from comical operas by Audran, Lacome or Offenbach to more popular Bavarian music (that he knows from his mother) or Bohemian folklore. His abundant work contains mainly music for dancing: waltzes, polkas and mazurkas, as well as several melodies who made his reputation.

Nadat Waldteufel aan het conservatorium samen met Georges Bizet en Jules Massenet aan het conservatorium van Parijs gestudeerd had. Hij had zoveel succes met de door hemzelf uitgegeven walsen Joies et peines en Manolo dat hij besloot zich geheel aan het componeren van dansmuziek te wijden. In 1865 werd hij kamerpianist van de keizerin Eugénie en in 1866 keizerlijke hofkapelmeester. In die functie dirigeerde hij de pronkerige balfeesten in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka's. Als toondichter openbaarde deze van geboorte Straatsburger zich vooral met zijn vele danscomposities, waaronder marsen, polka's en ongeveer driehonderd walsen (onder meer "Estudiantina" en "España"). Tijdens een bezoek aan Berlijn zou Waldteufel een muzikaal duel met de "Walskoning" Johann Strauss junior geleverd hebben, dat onbeslist eindigde. Waldteufel schreef zijn walsen voor de danszaal, terwijl Johann Strauss' walsen in de eerste plaats concertwalsen zijn, meer bedoeld om naar te luisteren. Tot zijn bekendste werken behoren Les patineurs, Estudiantina, España, Mon rêve en Très jolie.

  1. º De Galop, een verkorte versie van de oorspronkelijke term Galoppade, is een snelle rondedans in 2/4 maat, geïntroduceerd omstreeks 1820 in Parijs, en daarna populair in Wenen, Berlijn en Londen.