Gaius Marius Victorinus

Gaius Marius Victorinus (provincie Africa, tussen 281 en 291 – Rome, na 363) was een Romeins retor uit de late oudheid en een christelijk geleerde.

Leven

Victorinus was afkomstig uit de Romeinse provincie Africa. Vandaar ook zijn latere bijnaam Afer. Hij kreeg daar een opleiding als retor en ging rond 340 naar Rome wonen. Vrijwel alles wat over hem bekend is, komt uit de beschrijvingen door Hiëronymus en Augustinus.

Victorinus vertaalde en becommentariseerde verschillende werken van Plato en Aristoteles. Hij werd in Rome zo beroemd dat er ter ere van hem een standbeeld werd geplaatst in het Forum van Trajanus.^[1]

Victorinus was van heidense afkomst en was een aanhanger van het neoplatonisme. Hij stond sceptisch tegenover het christendom. Het opzien was dan ook groot, toen hij in 355 een christen werd en zich liet dopen. Bij het bestuderen van de inleiding van het Evangelie volgens Johannes, vond hij dat dit combineerbaar was met de neoplatonische filosofie.

In zijn geschriften gebruikte hij de concepten van de neoplatonische filosofie, om hiermee zijn leer van de Goddelijke Drie-eenheid te formuleren, waardoor hij gezien wordt als een grondlegger van de Drie-eenheidsleer.

Nadat keizer Julianus in zijn ’retorenedict’ in 362 christelijke leraars verbood om les te geven over heidense schrijvers, legde Victorinus zijn ambt neer.