Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Fantasie (muziek)

Uit Wikisage
Versie door Tjako (overleg | bijdragen) op 6 okt 2008 om 16:41 (eigen tekst, aangevuld van bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fantasie_(muziek)&oldid=13710156 zie aldaar voor eerdere medebewerkers)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

De Fantasie (ook wel fantasia) in de muziek heeft betrekking op:

  • De vrijheid, verbeeldingskracht of creativiteit van een uitvoerende om naar eigen goeddunken een stuk uit te voeren. In dit verband zijn de volgende lemma's ook van belang: a piacere , cadens, interpretatie.
  • Een muzikale vrije vorm waarin de structuur niet eenduidig is vast te stellen. In sommige gevallen bedient de Fantasie zich van een Liedvorm of Sonatevorm, maar kan tevens als een Variatie-werk geconcipieerd zijn. De Rhapsodie is tevens een soort Fantasie.

De fantasie verschijnt als vorm reeds in de vroege barokmuziek, en is daar sterk verwant aan de ricercare, waarin meerdere thema's worden verwerkt. In de meeste fantasie-werken wordt de vorm bepaald door een hoofdthema, gevolgd door verschillende episodes die hetzij voortborduren op het thema of daar een contrast mee vormen. Daarbij kunnen al dan niet nieuwe thema's prominent naar voren komen, of het hoofdmateriaal zodanig veranderen, dat tegen het einde van het stuk de compositie een nieuwe gestalte of karakter heeft gekregen. Veel Fansatieën eindigen ook in een andere toonsoort dan waarin ze begonnen zijn.

Voorbeelden van bekende Fantasieën zijn:

  • Telemann, 12 fantasieën voor fluit solo
  • J.S. Bach, Chromatische fantasie en fuga (BWV 903)
  • Chopin, Fantasie (piano solo) en Grande fantaisie sur des airs polonais (piano en orkest)
  • Schubert, Fantasie in f-klein (piano quatre-mains)
  • Hector Berlioz, Symfonie fantastique
  • Jan Pieterszoon Sweelinck, 6 Echofantasieën, 14 Monothematische fantasieën, waaronder de beroemde Fantasia Chromatica