Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Fanta: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
==Geschiedenis== | ==Geschiedenis== | ||
===Ontstaan=== | ===Ontstaan=== | ||
In de oorlogstijd was het in Duitsland verboden om het Coca-Cola-concentraat te importeren. Het was uiterst moeilijk om aan de ingrediënten te geraken. Nadat de Amerikaan Ray Powers, die de plaatselijke Coca-Cola GmbH in Essen (Duitsland) leidde, in 1938 om het leven was gekomen bij een auto-ongeluk, was de Duitser Max Keith hem opgevolgd. Keith stond voor het probleem dat de 43 Coca-Cola-fabrieken die in Duitsland actief waren, onder deze omstandigheden weldra de deuren zou moeten sluiten. Hij gaf de opdracht aan dr. Wolfgang Schetelig, de bedrijfschemicus, om een alternatief te zoeken op basis van gemakkelijker te verkrijgen ingrediënten. Schetelig bedacht een limonade die samengesteld werd uit melkwei (restproduct van de kaasindustrie) en appelpulp (restproduct bij de productie van appelsap). De verkoop van Fanta begon in 1940. | In de oorlogstijd was het in Duitsland verboden om het Coca-Cola-concentraat te importeren. Het was uiterst moeilijk om aan de ingrediënten te geraken. Nadat de Amerikaan Ray Powers, die de plaatselijke Coca-Cola GmbH in Essen (Duitsland) leidde, in 1938 om het leven was gekomen bij een auto-ongeluk, was de Duitser Max Keith hem opgevolgd. Keith stond voor het probleem dat de 43 Coca-Cola-fabrieken die in Duitsland actief waren, onder deze omstandigheden weldra de deuren zou moeten sluiten. Hij gaf de opdracht aan dr. Wolfgang Schetelig (1908), de bedrijfschemicus, om een alternatief te zoeken op basis van gemakkelijker te verkrijgen ingrediënten. Schetelig bedacht een limonade die samengesteld werd uit melkwei (restproduct van de kaasindustrie) en appelpulp (restproduct bij de productie van appelsap). De verkoop van Fanta begon in 1940. | ||
De naam Fanta werd gekozen door een wedstrijd onder de medewerkers. De verkoper Josef Knipp bedacht prompt de naam Fanta als afkorting van fantasie en fantastisch. | De naam Fanta werd gekozen door een wedstrijd onder de medewerkers. De verkoper Josef Knipp bedacht prompt de naam Fanta als afkorting van fantasie en fantastisch. | ||
Het oorspronkelijke logo werd ontworpen door de Coca-Cola reclameschilder Walter Schöttler. | Het oorspronkelijke logo werd ontworpen door de Coca-Cola reclameschilder Walter Schöttler (1904-1978). | ||
Coca-Cola werd in Duitsland vanaf 1942 niet meer geproduceerd, tot communicatie met het hoofdbureau in Amerika na de oorlog was hersteld en de import van de Coca-Cola-basisstroop opnieuw mogelijk was. | Coca-Cola werd in Duitsland vanaf 1942 niet meer geproduceerd, tot communicatie met het hoofdbureau in Amerika na de oorlog was hersteld en de import van de Coca-Cola-basisstroop opnieuw mogelijk was. | ||
===Nederland=== | |||
Ook in Nederland dreigde een schaarste aan ingrediënten. Men besloot ook een alternatief op de markt te brengen voor de Cola die binnenkort niet meer zou worden geproduceerd. Op 20 maart 1941 werd het merk Fanta in Nederland geregistreerd bij het ''Bureau voor den Industrieelen Eigendom''. De Nederlandse Fanta had een volledig ander recept dan de Duitse Fanta. Siroopmaker Jaap Blom ontwikkelde een receptuur op basis van vlierbessensap, zonder toegeving van kleurstoffen. In Nederland werd Fanta volledig gezoet met kunstmatige zoetstoffen, waarschijnlijk een mengsel van [[saccharine]] en [[dulcine]]. Zowat 15 maanden later werd het in Nederland verboden om frisdranken te produceren die uitsluitend met kunstmatige zoetstoffen gezoet waren. Daarom kwam op 15 september 1942 de Nederlandse Fanta op de markt 4% suiker en een hoeveelheid kunstmatige zoetstof met een daaraan evenredige zoetkracht. Door de oorlogsomstandigheden moest de productie van Fanta in oktober 1944 worden onderbroken. Pas in 1960 kwam Fanta terug op de markt, maar opnieuw volgens een geheel ander recept dan de versie uit de oorlogsjaren. | |||
===Varianten=== | ===Varianten=== | ||
Versie van 16 nov 2018 17:22
Fanta is een limonade van The Coca-Cola Company. De verkoop van de drank begon in 1940. In tegenstelling tot Coca-Cola heeft Fanta een Europese oorsprong. Er bestaan varianten van Fanta, die al dan niet koolzuur bevatten.
Geschiedenis
Ontstaan
In de oorlogstijd was het in Duitsland verboden om het Coca-Cola-concentraat te importeren. Het was uiterst moeilijk om aan de ingrediënten te geraken. Nadat de Amerikaan Ray Powers, die de plaatselijke Coca-Cola GmbH in Essen (Duitsland) leidde, in 1938 om het leven was gekomen bij een auto-ongeluk, was de Duitser Max Keith hem opgevolgd. Keith stond voor het probleem dat de 43 Coca-Cola-fabrieken die in Duitsland actief waren, onder deze omstandigheden weldra de deuren zou moeten sluiten. Hij gaf de opdracht aan dr. Wolfgang Schetelig (1908), de bedrijfschemicus, om een alternatief te zoeken op basis van gemakkelijker te verkrijgen ingrediënten. Schetelig bedacht een limonade die samengesteld werd uit melkwei (restproduct van de kaasindustrie) en appelpulp (restproduct bij de productie van appelsap). De verkoop van Fanta begon in 1940.
De naam Fanta werd gekozen door een wedstrijd onder de medewerkers. De verkoper Josef Knipp bedacht prompt de naam Fanta als afkorting van fantasie en fantastisch.
Het oorspronkelijke logo werd ontworpen door de Coca-Cola reclameschilder Walter Schöttler (1904-1978).
Coca-Cola werd in Duitsland vanaf 1942 niet meer geproduceerd, tot communicatie met het hoofdbureau in Amerika na de oorlog was hersteld en de import van de Coca-Cola-basisstroop opnieuw mogelijk was.
Nederland
Ook in Nederland dreigde een schaarste aan ingrediënten. Men besloot ook een alternatief op de markt te brengen voor de Cola die binnenkort niet meer zou worden geproduceerd. Op 20 maart 1941 werd het merk Fanta in Nederland geregistreerd bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom. De Nederlandse Fanta had een volledig ander recept dan de Duitse Fanta. Siroopmaker Jaap Blom ontwikkelde een receptuur op basis van vlierbessensap, zonder toegeving van kleurstoffen. In Nederland werd Fanta volledig gezoet met kunstmatige zoetstoffen, waarschijnlijk een mengsel van saccharine en dulcine. Zowat 15 maanden later werd het in Nederland verboden om frisdranken te produceren die uitsluitend met kunstmatige zoetstoffen gezoet waren. Daarom kwam op 15 september 1942 de Nederlandse Fanta op de markt 4% suiker en een hoeveelheid kunstmatige zoetstof met een daaraan evenredige zoetkracht. Door de oorlogsomstandigheden moest de productie van Fanta in oktober 1944 worden onderbroken. Pas in 1960 kwam Fanta terug op de markt, maar opnieuw volgens een geheel ander recept dan de versie uit de oorlogsjaren.
Varianten
In 1955 bracht een bottelier van de SNIBEG (Società Napoletana Imbottigliamento Bevande Gassate) uit Napels, waar sinaasappelen rijkelijk voorhanden waren, onder invloed van graaf Francesco Matarazzo een Fanta op de markt met sinaasappelsmaak. Deze Fanta orange is nu de bekendste Fanta-variëteit.
Er zijn ook verschillende andere smaken van citrus en fruit, zoals citroen, appel, aardbei, ananas, druiven en vlierbes.
In Frankrijk is The Coca-Cola Company, drie maanden nadat de Franse overheid rebaudioside A officieel toestond als zoetstof, als eerste ertoe overgegaan om een Fanta-variant met dit extract uit stevia te gaan zoeten.
Externe Links
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met fanta op Wikimedia Commons.
