Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Eclectische geneeskunde

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 27 feb 2018 om 12:38
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Hippokrateshoef.

Eclectische geneeskunde is de naam voor een vorm van geneeskunde die vooral in de 19e en begin 20e eeuw werd beoefend. De term werd bedacht door Constantine Samuel Rafinesque (1784 – 1841), een arts die tussen de Amerikaanse inboorlingen leefde, waar hij hun gebruik van geneeskrachtige planten en natuurlijke behandelwijzen observeerde.[1]

De naam eclectisch (van het Grieks ἐκλέγω, eklego; ’uitpikken, uitkiezen’) betekent kiezen en verwijst rechtstreeks naar de geneesmiddelen en -methoden die worden gebruikt om ziekten te behandelen. Er wordt geselecteerd uit de methoden en oplossingen van alle ter beschikking staande medische behandelwijzen.[2] Het was de bedoeling de beste behandeling te selecteren zonder een bepaald medisch systeem in het bijzonder te huldigen.[3]

In Amerika groeide de stroming van eclectic medicine uit een combinatie van factoren.

  • De Europese kolonisten brachten hun medische kennis mee, vooral uit Brittannië. Die kennis kon stammen van de toenmalige stand van de ’reguliere’ geneeskunde, maar ook van de traditionele kruidengeneeskunde en de nieuw opkomende homeopathie.
  • De kolonisten leerden van de native Americans (de ’indianen’) andere natuurlijke behandelwijzen kennen.
  • Het leven ver van de bekende wereld in Europa, maakte het vaak noodzakelijk om zich te behelpen met wat voorhanden was.[4]

De eclectische geneesheren streefden naar natuurlijkere geneeswijzen en zachtere behandelingen dan de aderlatingen, het opwekken van braakneigingen en maaglediging als ’zuivering’ en het behandelen met gifstoffen als antimoon en kwik (overblijfselen van de iatrochemie) zoals onder de ’reguliere’ geneeskunde van die tijd de gewoonte was.[1][5] Het grootste deel van de eclectische geneeskunde bestond uit kruidengeneeskunde. In de plantengeneeskunde bestonden verschillende systemen of richtingen. Eclectische geneeskunde koos uit de behandelwijzen van deze verschillende systemen.

De eclectische geneesheren zagen de misstanden in de toenmalige ’reguliere’ geneeskunde en spraken zich daar duidelijk en kritisch over uit.[5] De vier meest voorkomende geneeskundige systemen die toen in omloop waren (de ’reguliere’ geneeskunde, door anderen vaak ’allopathie’ genoemd, het fysiomedicalisme, de homeopathie en de eclectische geneeskunde) namen zich allemaal de tijd om elkaar de grond in te boren.[6]

Onder de eclectische geneeskundigen in Amerika bevond zich groot aantal voorname artsen, zoals Milton Scudder, John King, John Felter, Ellingwood en Eli Jones en duizenden artsen in de Verenigde Staten.[5]

Tegen 1940 was het hoogtepunt van de plantengeneeskunde in Amerika voorbij, onder druk van de kosten voor academische faciliteiten, medische politiek, en synthetische farmaceutica. Nadat andere eclectische medische scholen een voor een al waren gesloten, sloot als laatste ook de Eclectic Medical College of Cincinnati.[7]

Eclectica medicina

De Romeinse arts Archigenes (ca. 100) en een aantal anderen selecteerden uit de verschillende medische strekkingen van hun tijd wat hun het beste en het redelijkste leek. Zij werden daarom eclectici genoemd en hun geneeskunde stond bekend als eclectica medicina (eclectische geneeskunde).[8] De criteria om iemand uit de oudheid in deze richting in te delen, zijn moeilijk af te bakenen.[9]

De beroemde Nederlandse arts Herman Boerhaave situeert zich in deze stroming.[8][10][11]


rel=nofollow

Weblinks