Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Duitsland op het Eurovisiesongfestival
 Duitsland
| ||
| ||
| Logo van ESC2011 | ||
| Eerste deelname | 1956 | |
| Aantal deelnames | 55 | |
| Gewonnen | 2 | |
| Zender | ARD | |
| Statistieken | ||
| Hoogste positie | 1ste (1982, 2010) | |
| Laagste positie | laatste (1964, 1965, 1974, 1995, 2005, 2008) | |
Duitsland was een stichtend lid van het Eurovisiesongfestival. Sinds de Duitse Hereniging in 1990 vertegenwoordigt de ARD geheel Duitsland.
De preselecties in Duitsland hebben verschillende namen gehad; de meeste gebruikte is Ein Lied für gevolgd door de stad waar dat jaar het songfestival gehouden werd. Duitsland behoort als één van de grootste netto-betalers van het Eurovisiesongfestival tot de groep van vijf grote Eurovisielanden.
De centrale ligging van Duitsland in Europa (noord) levert Duitsland de laatste jaren echter geen extra punten op. Misschien ook uit frustratie van sommige landen dat Duitsland bij de vier grote Eurovisielanden hoort, resulteerde dit in de finale van 2005 bijvoorbeeld in een laatste plaats voor Duitsland.
Tot nu toe heeft Duitsland 55 keer deelgenomen aan het Eurovisiesongfestival, meer dan welk ander land ook. Sinds de oprichting van het liedjesfestijn ontbrak Duitsland slechts eenmaal, in 1996.
De jaren 50
In de jaren 50 eindigde Duitsland altijd in de top 10, maar er waren ook niet zoveel deelnemers als tegenwoordig. Margot Hielscher maakte op de bühne gebruik van een telefoon tijdens het zingen.
De jaren 60
Ondanks enkele goede resultaten heeft West-Duitsland ook geen potten gebroken in de jaren zestig. Er werd veel verwacht van Zwei kleine Italiener, maar het liedje werd slechts zesde. Daarna werd het wel een Europese hit en een evergreen.
De jaren 70
Er brak een gouden tijd aan voor de Duitsers met drie keer een derde plaats op rij. Twee keer door Katja Ebstein en één keer door Mary Roos. In 1975 eindigde Joy Fleming voorlaatste maar haar liedje groeide uit tot een evergreen in Duitsland. Na het slechte resultaat van de Les Humphries Singers werd in 1977 geen preselectie georganiseerd maar werd Silver Convention rechtstreeks gekozen. Nadat België en West-Duitsland hun keuze gemaakt hadden veranderde de EBU de regel dat de liedjes opnieuw in de eigen taal gezongen moesten worden, maar aangezien de Belgen en Duitsers al gekozen hadden werd voor hen een uitzondering gemaakt wat voor beide landen een goed resultaat opleverde (België zevende, West-Duitsland achtste). de jaren zeventig werden afgesloten met een zesde en vierde plaats.
De jaren 80
In 1980 keerde Katja Ebstein terug naar het songfestival, in 1970 haalde ze de hoogste positie voor haar vaderland tot dan toe, die werd de volgende 2 jaar geëvenaard (1 keer door haarzelf), nu 10 jaar later overtreft ze die plaats en eindigt ze tweede in Den Haag met Theater. Eén jaar later evenaart Lena Valaitis die plaats met Johnny Blue en nog een jaar later was het eindelijk prijs met Nicole die met Ein bißchen Frieden van Ralph Siegel de overwinning behaalt. Dit liedje werd een hit in heel Europa. Ze zong het lied na haar overwinning in verscheidene talen, waaronder het Nederlands. In 1984 was er een klein dipje in het Duitse succes met een dertiende plaats voor Mary Roos, maar het jaar daarna behaalde Wind een tweede plaats, die de groep 2 jaar later nog eens zou overdoen. De laatste 2 inzendingen van de jaren 80 scoorden niet zo bijster goed met slechts twee veertiende plaatsen.
De jaren 90
Met enkel een negende plaats in 1990 stelden de eerste jaren van de jaren 90 niet veel voor. In 1994 behaalde Ralph Siegel weer een ereplaats als schrijver van het lied Wir geben ne Party voor het meidentrio Mekado, dat derde werd. Eén jaar later behaalden ze met het intern geselecteerde echtpaar Stone & Stone hun slechtste plaats uit de geschiedenis tot dan toe, 23ste. Met de Oost-Europese landen erbij kon niet elk land ieder jaar deelnemen en in 1996 moest iedereen behalve winnaar Noorwegen langs een voorselectie. Daar bleef Duitsland net zoals andere oudgedienden Denemarken en Israël uiteindelijk steken en zo zou 1996 het enige festival ooit worden zonder Duitsland. De comeback in 1997 leverde een 18de plaats op, maar het jaar daarna zouden ze weer in de top 10 eindigen met Guildo Horn, die een liedje van Stefan Raab zong, genaamd Guildo hat Euch lieb. Dit liedje was eigenlijk meer een comedy-act waarbij Guildo onder andere het publiek betrok en in decorstukken klom. 1999 zou het jaar van de blinde zangeres Corinna May worden. Met haar liedje Hör den Kindern einfach zu won ze de Countdown Grand Prix, maar later lekte uit dat het liedje al uitgebracht was door een andere artiest, en mocht de nummer twee gaan. De Duits-Turkse groep Sürpriz zong Reise nach Jerusalem in het Duits, Engels, Turks en uiteindelijk in de festivalfinale in Jeruzalem ook een stukje in het Hebreeuws. Het legde de groep geen windeieren want ze eindigden derde. Ook hier was Ralph Siegel weer de componist.
2000 en verder
Stefan Raab wilde het 2 jaar na Guildo Horn zelf proberen en hij werd vijfde met het eveneens komisch bedoelde rapnummer Wadde hadde dudde da. In 2001 zong Michelle Wer Liebe lebt gedeeltelijk in het Engels, naar een achtste plaats. Corinna May kreeg eerherstel en won in 2002 met I can't live without music de Countdown Grand Prix. Dit nummer was eveneens geschreven door Ralph Siegel, en zou oorspronkelijk zijn bedoeld voor zangeres Nicole, die echter bedankte voor de eer. Een jaar later behaalde Lou met opnieuw een compositie van Siegel een twaalfde plaats. Dit zou voorlopig de laatste Siegel-compositie voor Duitsland zijn. Ralph Siegel heeft maar liefst 14 keer de Duitse bijdrage geschreven en daarnaast schreef hij enkele liedjes voor Luxemburg en Zwitserland. Siegel is daarmee recordleverancier van songfestivalcomposities.
De ARD gooide in 2004 het roer om en ging in zee met jongerenzender VIVA. Het stelde hierbij als regel voor de preselectie Germany 12 Points in, dat alleen artiesten met een recentelijk verkoopsucces mochten meedoen. Zanger Max Mutzke won met 92% van de stemmen deze voorronde, met een door Stefan Raab geschreven nummer, dat in Istanboel achtste werd.
In 2005 werd een soortgelijke selectie opgezet. Ralph Siegel deed hieraan opnieuw mee met de groep Under One Flag en het liedje Miracle of Love. Dit moest het echter afleggen tegen Gracia, die uiteindelijk Duitsland mocht vertegenwoordigen met het nummer Run and hide. Gracia werd laatste op dit songfestival.
Germany 12 Points werd na 2 jaar afgevoerd als voorronde en in 2006 vond Die Deutsche Vorentscheidung 2006 - 50 Jahre Grand Prix plaats. Texas Lightning, Thomas Anders en oud songfestivalwinnares Vicky Leandros waren de drie deelnemers, en Texas Lightning won met het countrynummer No no never. Dat Europa opnieuw niet warm liep voor een Duitse inzending, werd duidelijk nadat Texas Lighting in Athene op een vijftiende plek strandde. In 2007 mocht Roger Cicero het voor Duitsland gaan proberen met het big band-achtige nummer Frauen regier'n die Welt. Het was voor het eerst in jaren dat er weer eens een Duitstalig nummer werd ingezonden, maar desondanks werd het wederom geen succes. Cicero eindigde op een teleurstellende 19de plaats.
Duitsland krijgt tijdens de puntentelling iets vaker dan gemiddeld hoge punten van een aantal buurlanden, met name Nederland, Oostenrijk en vooral Zwitserland, doch in minder sterke mate dan hoe dat het geval is bij verschillende andere landen. Duitsland geeft zelf vaak hoge punten aan Turkije, maar daarnaast benadert de Duitse stemming gemiddeld genomen het meest de algemene smaak van Europa, dat wil zeggen dat Duitsland zijn hoogste punten vaak geeft aan de landen die uiteindelijk ook het hoogst eindigen.[bron?] Deels kan dit ook worden verklaard doordat het aantal televoters in Duitsland in absolute aantallen hoger is dan waar dan ook in Europa.
In 2010 won Duitsland voor de twee keer het festival. Zangeres Lena Meyer-Landrut gaf meteen te kennen haar titel te willen verdedigen en op 1 juli maakte de Duitse omroep bekend dat ze dat ook effectief zou doen. Hierdoor werd Lena na Lys Assia in 1957 en Corry Brokken in 1958 de derde winnares die haar titel verdedigde. In Düsseldorf haalde ze uiteindelijk de tiende plaats met Taken by a stranger.
Puntengevers
Sinds 1994 worden de punten per communicatiesatelliet doorgegeven. De woordvoerders worden vanaf dan ook in beeld gebracht. De personen die namens de Duitse jury's en televoters de punten hebben voorgelezen, zijn als volgt:
- 1994: Carmen Nebel, presentatrice
- 1995: Carmen Nebel
- 1997: Christina Mänz, presentatrice
- 1998: Nena, zangeres en presentatrice van Countdown Grand Prix
- 1999: Renan Demirkan, actrice en schrijfster
- 2000: Axel Bulthaupt, presentator van Countdown Grand Prix
- 2001: Axel Bulthaupt
- 2002: Axel Bulthaupt
- 2003: Axel Bulthaupt
- 2004: Thomas Anders, zanger (van Modern Talking)
- 2005: Thomas Hermanns, humorist
- 2006: Thomas Hermanns, presentator van Der deutsche Vorentscheid 2006
- 2007: Thomas Hermanns, presentator van Wer singt für Deutschland?
- 2008: Thomas Hermanns, presentator van Wer singt für Deutschland?
- 2009: Thomas Anders, zanger (van Modern Talking)
- 2010: Hape Kerkeling, humorist
- 2011: Ina Müller, zangeres en presentatrice
Dirigenten
Tot en met het songfestival van 1998 werden de liedjes met een live orkest ten gehore gebracht. De dirigenten bij de Duitse inzendingen waren:
- Fernando Paggi 1956
- Willy Berking 1957, 1963, 1964, 1966
- Dolf van der Linden 1958
- Franck Pourcel 1959, 1961
- Franz Josef Breuer 1960
- Rolf-Hans Müller 1962
- Alfred Hause 1965
- Hans Blum 1967, 1986
- Horst Jankowski 1968, 1969
- Christian Bruhn 1970
- Dieter Zimmermann 1971
- Paul Kuhn 1972
- Günther-Eric Thöner 1973
- Werner Scharfenberger 1974
- Reiner Pietsch 1975, 1985, 1990
- Les Humphries 1976
- Ronnie Hazlehurst 1977
- Jean Frankfurter 1978
- Norbert Daum 1979, 1982, 1992-1994
- Wolfgang Rödelberger 1980, 1981
- Dieter Reith 1983
- Pierre Cao 1984
- Laszlo Bencker 1987
- Michael Thatcher 1988
- Herman Weindorf 1991, 1995
- Stefan Raab 1998
Tot 1962 (met uitzondering van 1960 stuurde Duitsland geen eigen dirigent naar het Eurovisiesongfestival. Het orkest werd in die jaren geleid door de dirigent van het gastland. In 1960 dirigeerde de componist van Wyn Hoops Bonne nuit, ma chérie het Britse orkest. Ook tussen 1967 en 1978 (met uitzondering van 1972, 1976 en 1977), en later nog eens in 1986 en 1998, dirigeerde de componist van de Duitse inzending zijn eigen nummer. In 1977 en 1984 werd wederom geen Duitse dirigent naar het Songfestival gestuurd. In 1989 en 1997 werd geen gebruik gemaakt van het orkest en daarmee ook geen dirigent ingezet.
Deelnames
| Jaar | Artiest | Titel | Finale | Ptn | Taal |
|---|---|---|---|---|---|
 1956
|
Freddy Quinn | So geht das jede Nacht | ? | ? | Duits |
| Walter Andreas Schwarz | Im Wartesaal zum großen Glück | ? | ? | Duits | |
 1957
|
Margot Hielscher | Telefon, Telefon | 4 | 8 | Duits |
 1958
|
Margot Hielscher | Für zwei Groschen Musik | 7 | 5 | Duits |
 1959
|
Alice & Ellen Kessler | Heute Abend wollen wir tanzen geh'n | 8 | 5 | Duits |
 1960
|
Wyn Hoop | Bonne nuit ma chérie | 4 | 11 | Duits |
| 1961
|
Lale Andersen | Einmal sehen wir uns wieder | 13 | 3 | Duits en Frans |
 1962
|
Conny Froboess | Zwei kleine Italiener | 6 | 9 | Duits |
| 1963
|
Heidi Brühl | Marcel | 9 | 5 | Duits |
 1964
|
Nora Nova | Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne | 13 | 0 | Duits |
 1965
|
Ulla Wiesner | Paradies, wo bist du | 15 | 0 | Duits |
| 1966
|
Margot Eskens | Die Zeiger der Uhr | 10 | 7 | Duits |
 1967
|
Inge Brück | Anouchka | 8 | 7 | Duits |
| 1968
|
Wencke Myhre | Ein Hoch der Liebe | 6 | 11 | Duits |
 1969
|
Siw Malmkvist | Primaballerina | 9 | 8 | Duits |
| 1970
|
Katja Ebstein | Wunder gibt es immer wieder | 3 | 12 | Duits |
 1971
|
Katja Ebstein | Diese Welt | 3 | 100 | Duits |
| 1972
|
Mary Roos | Nur die Liebe läßt uns leben | 3 | 107 | Duits |
| 1973
|
Gitte | Junger Tag | 8 | 85 | Duits |
| 1974
|
Cindy & Bert | Die Sommermelodie | 14 | 3 | Duits |
 1975
|
Joy Fleming | Ein Lied kann eine Brücke sein | 17 | 15 | Duits en Engels |
| 1976
|
Les Humphries Singers | Sing sang song | 15 | 12 | Duits |
| 1977
|
Silver Convention | Telegram | 8 | 55 | Engels |
| 1978
|
Ireen Sheer | Feuer | 6 | 84 | Duits |
 1979
|
Dschinghis Khan | Dschinghis Khan | 4 | 86 | Duits |
| 1980
|
Katja Ebstein | Theater | 2 | 128 | Duits |
| 1981
|
Lena Valaitis | Johnny Blue | 2 | 132 | Duits |
| 1982
|
Nicole | Ein bißchen Frieden | 1 | 161 | Duits |
| 1983
|
Hoffmann & Hoffmann | Rücksicht | 5 | 94 | Duits |
| 1984
|
Mary Roos | Aufrecht geh'n | 13 | 34 | Duits |
| 1985
|
Wind | Für alle | 2 | 105 | Duits |
 1986
|
Ingrid Peters | Uber die Brücke geh'n | 8 | 62 | Duits |
.png){kind=small} 1987
|
Wind | Laß die Sonne in dein Herz | 2 | 56 | Duits |
| 1988
|
Maxi & Chris Garden | Lied für einen Freund | 14 | 48 | Duits |
| 1989
|
Nino de Angelo | Flieger | 14 | 46 | Duits |
 1990
|
Chris Kempers & Daniel Kovac | Frei zu leben | 9 | 60 | Duits |
| 1991
|
Atlantis 2000 | Dieser Traum darf niemals sterben | 18 | 10 | Duits |
| 1992
|
Wind | Träume sind für alle da | 16 | 27 | Duits |
| 1993
|
Münchener Freiheit | Viel zu weit | 18 | 18 | Duits |
| 1994
|
Mekado | Wir geben 'ne Party | 3 | 128 | Duits |
| 1995
|
Stone & Stone | Verliebt in dich | 23 | 1 | Duits |
| 1997
|
Bianca Shomburg | Zeit | 18 | 22 | Duits |
| 1998
|
Guildo Horn & Die Orthopädischen Strümpfe | Guildo hat euch lieb! | 7 | 86 | Duits |
| 1999
|
Sürpriz | Reise nach Jerusalem – Kudüs'e seyahat | 3 | 140 | Duits, Turks en Engels |
| 2000
|
Stefan Raab | Wadde hadde dudde da? | 5 | 96 | Duits |
| 2001
|
Michelle | Wer Liebe lebt | 8 | 66 | Duits en Engels |
 2002
|
Corinna May | I can't live without music | 21 | 17 | Engels |
 2003
|
Lou | Let's get happy | 11 | 53 | Engels |
 2004
|
Max | Can't wait until tonight | 8 | 93 | Engels en Turks |
 2005
|
Gracia | Run & hide | 24 | 4 | Engels |
 2006
|
Texas Lightning | No no never | 14 | 36 | Engels |
 2007
|
Roger Cicero | Frauen regier'n die Welt | 19 | 49 | Duits en Engels |
 2008
|
No Angels | Disappear | 23 | 14 | Engels |
 2009
|
Alex Swings Oscar Sings | Miss kiss kiss bang | 20 | 35 | Engels |
| 2010
|
Lena Meyer-Landrut | Satellite | 1 | 246 | Engels |
| 2011
|
Lena Meyer-Landrut | Taken by a stranger | 10 | 107 | Engels |
 2012
|
Zie ook
| Duitsland op het Eurovisiesongfestival |
|---|
|
1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · |
 Landen in het Eurovisiesongfestival |
|---|
|
