Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Delfia
| Delfia | ||||||
| Naam | Delftse Footballclub Delfia | |||||
| Opgericht | 21 april 1907 | |||||
| Plaats | Delft | |||||
| Complex | Delfia-terrein | |||||
| Competitie | Vierde klasse zondag (2011/12) | |||||
| ||||||
DFC Delfia is een Delftse voetbalclub opgericht op 21 april 1907.
Na vele, mede door de oorlogen, noodgewongen verhuizingen in het verleden heeft het meer dan 100 jaar oude DFC Delfia nu haar sportcomplex aan de Mozartlaan 664 te Delft. Op 9 januari 1971 nam DFC Delfia officieel het huidige clubgebouw in gebruik. Dit clubgebouw heeft als bijnaam "Het Kasteel". In de volksmond noemt men een groep clubleden "Delfianen". Vroeger prijkte er een rode V op het shirt van de Delfianen; nu spelen zij in een verticaal rood-wit-blauw gestreept shirt, een blauwe broek en rode kousen.
Van toen naar nu
De eerste jaren
In 1907 speelde een straatclubje een wedstrijd tegen het Naaldwijkse N.V.V. (nu Naaldwijk), deze wedstrijd werd gewonnen en als prijs een prachtige medaille. Dit was een stimulans om er een echte club met naam en een bestuur van te maken. De Delftsche Football Club kortweg D.F.C. is het geworden, en hier mede werd aan de Delftsche competitie deelgenomen, waarin zij al gelijk heel goed meedraaide.
Op 19 maart 1910 fuseerden de toen ook al bestaande clubjes Delfia en Hollandia, welke onder de naam van D.H.C. verder door het leven gingen. De toenmalige N.V.B. had al reeds bezwaar gemaakt tegen de naam D.F.C., omdat er al in Dordrecht een vereniging onder dezelfde naam voetbalde en wel in de 1e klasse. De vrijgekomen naam Delfia werd met een ingerekend en het toenmalige straatclubje kreeg de officiële naam van D.F.C. Delfia.
In de periode 1910-1920 werd er met afwisselend succes deelgenomen aan de competitie van de H.V.B., waarin Delfia met enige zeer goede elftallen vertegenwoordigd was. Inmiddels waren de terrein moeilijkheden begonnen en wel van de Schietbaan aan de Oostsingel naar de Laan van Altena en vandaar naar de Kogelgieterij.
De eerste Wereldoorlog
Na het uitbreken van de eerste Wereldoorlog moest er nood gedwongen weer opgebroken worden en wel naar een terrein aan ‘t Haantje nabij de Oliefabrieken. Helaas was dit ook maar voor korte duur en weer was het opbreken geblazen. Gelukkig kon men aan de andere kant van Delft en wel aan de Abtswoudseweg van boer van Velzen een stuk grond huren, waar een voetbalveld van gemaakt kon worden. Er liepen echter drie grote greppels door het veld. De zelfwerkzaamheid onder de leden was toen ook al in zeer ruime mate aanwezig. Het tramhuisje wat als kleedlokaal was ingericht, werd in zijn geheel opgepakt en op een platte wagen gezet, helaas op het roemruchte klapbruggetje bij de Oliefabriek liep alles uit de hand. Paard en wagen met tramhuisje konden niet meer heen of weer, breekijzer, hamer en zaag moesten er aan te pas komen voordat de reis naar de Abtswoudseweg verder kon gaan.
Hoogte- en dieptepunten
Op dit vijfde voetbalveld begon de victorie, er volgde promotie bij keuze naar de 3e klasse. van de N.V.B. De belangrijke derby’s waren toen wel de wedstrijden tegen D.H.C., D.V.C. en D.O.V. In 1923-1924 werd Delfia zelfs kampioen in deze klasse, helaas waren U.S.C. (Rotterdam) en L.S.V. (Leerdam) sterker en bleef promotie uit. Deze teleurstelling was het begin van een periode, waarin het Delfia steeds slechter ging, de terreinhuur ging de hoogte in en de schatkist was tot op de bodem leeg. Noodgedwongen weer verhuizen en wel naar een terrein achter de kapokfabriek vlak bij Braat. Helaas de afmetingen waren van dien aard, dat ons 1e elftal er niet op mocht voetballen van de N.V.B. De thuiswedstrijden werden dan ook gespeeld bij één van de zuster verenigingen. Het resultaat hiervan was dat Delfia in het seizoen 1928—1929 via een beslissingswedstrijd tegen The Rising Hope (Rotterdam) met een 7—1 nederlaag naar de 4e klasse degradeerde.
Wederom verhuisd
Inmiddels waren we weer verhuisd en wel naar het oude Concordia veld aan de Laan van Altena. De kleedlokalen en zelfs een echte tribune werd aan Delfia door Concordia ter beschikking gesteld. De gemeente kwam echter de rust weer verstoren, ter plaatse moest een pompgemaal voor de watervoorziening neergezet worden en dus....! Het begint wat eentonig te worden, weer was het inpakken en wegwezen. Deze keer naar een veld aan de Laan van Vollering, de kleedgelegenheid was daar echter totaal onvoldoende. De oude kleedlokalen werden afgebroken, en het aldus beschikbaar gekomen hout vormde het materiaal voor het nieuwe home. De zelfwerkzaamheid was hier weer optimaal, de kleedlokalen waren dan ook klaar toen de competitie van start ging. De resultaten waren echter niet daverend en door het verlies van diverse spelers kon Delfia maar net drie elftallen op de been brengen.
Fusie
In 1931 kwam dan ook na vele besprekingen een fusie tot stand met een van de zuster verenigingen en wel D.V.K., Delfia - D.V.K. werd de nieuwe vereniging, de oprichtingsdatum van de oudste vereniging bleef hierbij gehandhaafd. Tijdens deze fusie vertrokken wel enkele prominente spelers naar andere verenigingen, het ledental was echter wel verdubbeld. Opnieuw kwamen er terrein moeilijkheden en in 1935 was het weer opbreken, en wel naar een stuk weiland aan de Buitenwatersloot achter de Kogelgieterij. Van de strook grond, die 3 hectare groot was en goed voor drie voetbalvelden, werd voorlopig één speelveld aangelegd en het overige land werd verhuurd aan volkstuinders.
.jpg){kind=link}
De wil tot zelfwerkzaamheid kwam weer krachtig tot uiting en vele leden waren dagen lang bezig om er een goed bespeelbaar veld van te maken. Ook een toegangspad van 500 meter lengte moest er aangelegd worden om op het terrein te komen. Oude kleedlokalen werden van de voetbalvereniging Delft overgenomen, afgebroken en weer opnieuw opgebouwd. Dit alles gebeurde in de crisis tijd, waarin zo’n 70% van de leden werkloos waren, als stimulans kregen deze leden van de K.N.V.B. een rijksdaalder boven hun steun uitgekeerd als zij per week 40 uur werk hadden verricht.
De Tweede wereldoorlog
Tot 1940 ging alles goed, toen echter de tweede Wereldoorlog uitbrak, lieten de Duitsers hun paarden er op draven, zodat er van het mooie zelf aangelegde voetbalveld niet veel overbleef. In 1942 werd er in de nood competitie het kampioenschap behaald, maar er volgde jammer genoeg geen promotie. Het laatste jaar van de bezetting werd er ook nog in een der hoeken van het veld een mitrailleursnest gebouwd, hieraan gingen 700 vierkanten meter gras-zoden verloren. Tot overmaat van ramp gingen ook nog de doelpalen en omkleedlokalen er aan, en wel als brandhout in de bekende potkacheltjes. Noodgedwongen moest er toen een veld gehuurd worden van de gemeente aan de Laan van Vollering.
Na de oorlog
Na de oorlog weer terug naar de Buitenwatersloot en kon er weer opnieuw begonnen worden. In 1947 kreeg Delfia van de K.N.V.B. toestemming om weer onder de naam van D.F.C. Delfia aan de competitie deel te nemen, aanleiding hiervoor was een verzoek van een buitengewone ledenvergadering. In dit zelfde jubileumjaar volgde jammer genoeg degradatie naar de onderafdeling. Speciale trainingsavonden werden er georganiseerd om het fel begeerde K.N.V.B. schap weer terug te krijgen. In 1954 werd wel het kampioenschap behaald, maar de promotie liet nog op zich wachten. Delfia telde weer volledig mee. En in 1957-1958 werd de kampioensvlag weer gehesen en volgde de lang verwachte promotie naar de vierde klasse van de grote bond. De vreugde was echter van korte duur, na twee seizoenen volgde helaas weer degradatie. De inzet van de Delfianen was echter zo hoog dat binnen een jaar zij weer kampioen werden en opnieuw promoveerden.
Nieuwbouw aan de Buitenwatersloot
In die periode werd de gehele accommodatie vernieuwd, waarvan de leden, donateurs en de gemeente zich grote financiële offers getroost hebben om dit te verwezenlijken. Een stenen complex van 14 meter lang en 6 meter breed werd gebouwd, waarin zes kleedkamers, waslokalen met toilet en douchecel, bestuurskamer en scheidsrechterkamer, alles voorzien van elektrisch licht. Hiervoor moest een kabel van een paar honderd meter aangelegd worden vanaf de gemeentelijk hockeyvelden. Delfia kreeg toen ook zijn eerste lichtmasten en wel twee stuks aan beide zijden, zodat nu ook 's avonds getraind kon worden. Met afwisselend succes werd er in de 4e klasse meegedraaid, maar daar bleef het ook bij. Waar het echter niet bij bleef, was de zelfwerkzaamheid van de Delfianen, nu was het de kantine die geheel opnieuw werd betimmerd van binnen en vergroot werd met een aangebouwde keuken. De douchecellen werden ook nog geheel betegeld, waardoor het een mooier aanzicht kreeg. Het ledenaantal liep dan ook gestadig op, waardoor het speelveld danig overbelast werd. Van het St. Stanislas College kreeg Delfia toen toestemming om 's zondags van hun speelveld gebruik te mogen maken. Ballenvangers moesten gemaakt en geplaatst worden, en niet te vergeten de doelpalen. Helaas was dit maar voor een seizoen, want de grasmat was niet op voetballen berekend.
Jaren ’60
60 jarig bestaan
De gezelligheid op het vertrouwd geworden Delfia terrein werd er echter niet minder op, vooral wat oudere Delfiananen betreft, deze oudgedienden kwamen van tijd tot tijd gedurende twee jaar in de kantine bij elkaar om acties te bespreken om zodoende geld in te zamelen. Dit werd allemaal georganiseerd om het bestuur iets aan te bieden bij het jubileum van het 60 jaar bestaan. Zoiets is zeker het vermelden waard temeer daar er op een spaarbankboekje werd aangeboden met het fantastische bedrag erop van 4500 gulden. Wat de festiviteiten betreft van dit Diamanten feest, deze zijn allen een zeer groot succes geworden. Vele sprekers voerden het woord op de receptie. De meest belangrijke was zeer zeker de heer Hesseler, die namens de gemeente Delft het bestuur feliciteerde, en tevens mededeelde dat Delfia over drie jaar 2 velden en een trainingsveld in de Buitenhof aan de Mozartlaan zou krijgen. Voor leden een feestdiner, waarna een gezellig samen zijn met muzikale omlijsting van de "Melody Stars" in Café Restaurant "De Koophandel". Het pupillen- en juniorenfeest in de zaal "Het Openhof" met een goochelaar en de beatband "The Hap". De bustocht voor de Delfianen boven de 55 jaar. Het grote Delfia familiefeest in de foyer van de "Stads Doelen" met diverse bekende T.V.-artiesten; o.a. Andre van Duin, Rita Corita en manipulator Henk Bouwman. De divers toernooien mogen zeer zeker niet vergeten worden en wel voor de junioren met zeer sterke deelnemende verenigingen. Het veteranentoernooi, waar alle Delftse verenigingen aan deelnamen. Het Delfia dameselftal tegen BEC dameselftal en als sluitstuk een versterkt Delfia tegen een Delfts K.N.V.B. elftal. De opbrengst ten goede aan de revalidatie en wel de W. Felsstichting en de vereniging REDEOSS.
Ups and downs
Wat de festiviteiten en toernooien betreft ter gelegenheid van het zestigjarig bestaan, deze zijn in alle opzichten uitstekend geslaagd. Niets dan lof voor de heren van het jubileum—comité, zij hebben voor een zeer groot succes gezorgd voor hun vereniging. Minder succesvol waren de resultaten van het eerste elftal in dit jubileum seizoen, in de allerlaatste wedstrijd tegen Rijswijk wisten zij zich door middel van een 2-1 overwinning te handhaven in de vierde klasse. Het degradatie spook bleef echter en via beslissing wedstrijden, tegen stadgenoot Wippolder en Vredenburch op het D.H.C.—terrein, degradeerden zij in 1968—1969 naar de onder afdeling. Bij deze degradatie bleef het echter niet, want Delfia moest ook weer naar een ander speelveld uit gaan kijken, na een verblijf van 39 jaar aan de Buitenwatersloot. Naast de vele zelfwerkzaamheden die daar verricht zijn, waren er ook vanzelfsprekend de vrolijke kanten. Een hiervan mag zeer zeker wel vermeld worden en dat was de aanwezigheid van een groot draaiorgel tijdens een belangrijke wedstrijd van een der lagere elftallen.
Jaren ’70
Het Kasteel
De oorzaak van deze verhuizing was, dat de gemeente ons veld geruild had voor een strook grond dat zij kort daarvoor verkocht hadden aan het St. Stanislas College en waar een pomp gemaal moest komen. Deze ruiling bleek later voor Delfia zeer gunstig te zijn, de gemeenteraad had n.l. in september 1968 besloten in de nieuwe wijk Buitenhof een park aan te leggen, waarin ook enige voetbalvelden, bestemd voor de vereniging Delfia, zullen worden ondergebracht. Met deze verhuizing waren de Delfianen bijzonder blij, vooral wat betreft de twee speelvelden en het trainingsveld. Op een speciale buitengewone ledenvergadering betreffende de bouw van de nieuwe accommodatie, werd besloten zoveel mogelijk zelf te doen om de kosten zo laag mogelijk te houden en zo nodig een kleine hypotheek af te sluiten als dit nodig mocht zijn. Met medewerking van de Oranjeboom-brouwerij werden de nodige tekeningen gemaakt en op 30 september 1968 hadden de eerste besprekingen plaats met diverse gemeentelijke instanties. Frappant was de opmerking, die wethouder Nic.Hesseler maakte, bij het zien van de plannen van de nieuwe accommodatie, voor mij wordt dit “Het Kasteel” van Delfia, vandaar deze naam.
De bouw van het Kasteel
Inmiddels waren de zelfwerkzaamheden van de trouwe Delfianen al van start gegaan, helaas de eerste teleurstellingen kwamen ook en wel de tekeningen, die tot tweemaal toe werden afgekeurd, het belangrijkste was wel het aantal heipalen van 50 stuks, dat in eerste instantie was gepland, er tenslotte 98 moesten worden. Dit betekende een meerprijs van 7.000 gulden. De eerste paal die op 23 oktober 1968 ’s morgens om tien uur de grond ingeslagen zou worden en waarvoor vele genodigden bij aanwezig waren, had wel enige vertraging. Door de hevige mist ging dit plechtige ‘Heifestein’ letterlijk en figuurlijk de mist in. Na enig wachten werd besloten alvast met de ‘officiëlen’ naar het restaurant van de nieuwe Sportzaal te gaan voor een kopje koffie en de gebruikelijke toespraken. De woorden van de heer C.van Dongen mogen zeer zeker wel even vermeld worden. “Bij Delfia staan ze tegenwoordig nergens meer voor, ze slaan zo maar de eerste paal onzichtbaar en geruisloos de grond in”. De Delfia paal ging tenslotte toch de grond in en wel ’s middags om twee uur. De meeste gasten waren toen reeds vertrokken. De Delfianen hadden inmiddels de grond bouwrijp gemaakt en wel door het graven van een 400 meter gleuf van een halve meter diep en een halve meter breed voor de fundering en de riolering. Voor de bekisting zorgde het aannemersbedrijf Leen Loeve N.V. onder leiding van de heer Verkaik. Hierna kon de zelfgemaakte bewapening geplaatst worden en de gleuven met de nieuwste betonpomp vol gespoten worden. De firma Loeve had voorlopig zijn werk gedaan. Na het slopen van de bekisting en het koppensnellen van de heipalen kon men beginnen met het leggen van de 370 betonelementen elk van 160 kg. per stuk. Met medewerking van de firma v.d. Lee werden deze elementen eerst met een kraan gelost en met een speciale grote kraan op de plaats van bestemming neergelegd. Aangezien dit karwei overdag moest gebeuren, hadden een viertal Delfianen enige snipperdagen hiervoor genomen. De 720 kopplaten werden hierna gesteld en kon het geheel volgestort worden met cement, zo'n 15 kub. Dit gebeurde allemaal in de avonduren onder het licht van zes grote schijnwerpers. Wat beslist niet vergeten mag worden te vermelden zijn de vele meters riolering die gelegd en aan elkaar gelijmd moesten worden. Hierna konden de acht stalen driescharnier balkspanten geplaatst worden, elk van goed 1000 kg. Het tweede officiële gedeelte van deze bouw was het leggen van de eerste steen op zaterdag 25 april 1970 des ’s morgens om tien uur onder het toeziend oog van de aannemer de heer Loeve, die het metselen van de ruwbouw verzorgde. Na deze steenlegging bleven de vele genodigden nog enige tijd bij een in het door de gemeente beschikbaar gestelde gebouwtje, voor het nuttigen van een drankje en een hapje. Naarmate de bouw vorderde, verplaatste de werkzaamheden van de Delfianen zich naar binnen en wel het aanleggen van de centrale verwarming, het plaatsen en aanleggen van het sanitair, het timmeren van de bar en de luifel er boven, het leggen van een drie honderd vierkante meter rubbervloertegels, het schilderen van al het houtwerk en niet te vergeten af lakken van de vele binnen en buiten deuren, alles voorzien van de zelf ingezette ruiten. Ontzettend veel werk is er door de Delfianen verricht en wat er na twee jaar hard werken tot stand is gekomen, dat grenst aan het onmogelijke.
Groot Feest
Slapenloze nachten behoren tot het verleden en een droom is werkelijkheid geworden. De groots opgezette feestelijke opening kon op de geplande datum plaats vinden, en wel op zaterdag 9 januari 1971 des ’s middags om 3 uur. De drumband “De Residentiejagers”, voorafgegaan door het Delftse majorettekorps “Demaco” en gevolgd door een groot aantal Delfia junioren in clubkostuum liepen door de straten van de nieuwe wijk om de bewoners nog eens op de feestelijke gebeurtenis opmerkzaam te maken, Op het nieuwe Delfia terrein aangekomen gaven de majorettes en de drumband nog een geweldige show weg op het terras en toen was het grote moment aangekomen voor de officiële opening. De belangstelling was zo geweldig groot, dat er vele mensen buiten moesten wachten, totdat er binnen weer wat ruimte was. Een groot Delfia - familiefeest was los gebroken, de vele spanningen van de afgelopen twee jaren werden weggespoeld met het gevolg, dat de zeer vele sprekers door dit onderlinge geklets het niet gemakkelijk hadden zich verstaanbaar te maken. Zelfs de voorzitter stond op dit moment machteloos en dat wil toch wel wat zeggen. Het kostte dan ook veel moeite om op het terras te komen, waar de officiële plechtigheid plaats vond door het hijsen van de vlag door Ingenieur J.A.C. Molenaar van de "Oranjeboom-Brouwerij". De zeer grote zelfwerkzaamheid van de Delfianen werd in de slotzaal nog vele uurtjes na gevierd.
Sportieve groei
Het aantal nieuwe leden groeide met de week, vooral wat de jeugd betrof, een nieuwe periode voor Delfia was ingegaan in deze steeds groter wordende nieuwe wijk. Na een verblijf van 3 jaar in de Hoofdklasse van de afdeling ‘s-Gravenhage, promoveerde Delfia met nog zes wedstrijden te spelen en 9 punten voorsprong op 27 februari 1972 weer naar de grote K.N.V.B. Enkele weken later met nog 4 wedstrijden te spelen werd ook de eretitel behaald. Kampioen van de H.V.B. 1971. Dit was een prachtig verjaardag geschenk ter gelegenheid van het 65 jarig bestaan. Ook de kampioensfinale van de afdeling Den Haag tussen Delfia en D.S.V.P. op het zeer drukke bezette D.H.L.-terrein werd in de verlenging met 3-2 gewonnen. Door dit prachtige resultaat van het algehele Kampioenschap van de afdeling, mocht Delfia ook deelnemen aan de wedstrijden om het kampioenschap van Nederland voor afdelingskampioenen. Deze waren verdeeld in verschillende poules. In één van deze poules kwam Delfia ook als winnaar te voorschijn. Deze winnaars speelden toen weer in het K.N.V.B. sportcentrum Zeist om de hoogste titel. De finale werd wel bereikt maar helaas ging de overwinning naar tegenstander Ilpendam.
Lichtmasten
Deze geweldige successen in het jubileumjaar waren aanleiding voor het bestuur om op het prachtige sportcomplex, het hoofdveld te voorzien van een lichtinstallatie. Met de nieuwbouw was hier al rekening mee gehouden, de aangevraagde vergunning bij het G.E.B. voor deze installatie was spoedig geregeld, Op woensdag 29 augustus 1973 werd met een kraanwagen van de firma v.d.Lee, de 8 stalen lichtmasten elk van 16 meter lengte geplaatst. Elke mast was voorzien van een armatuur met een 2.000 Watt hogedruk-kwikjodium lamp. Het plaatsen van deze masten was weer zelfwerkzaamheid evenals het graven van de kabel sleuven en het leggen van deze kabels.
Energiecrisis
Miel Hollard
De openingswedstrijd werd gespeeld tegen de eerste divisie club Fortuna Vlaardingen, welke in een overwinning voor Delfia eindigde Hierna volgden nog diverse lichtwedstrijden, helaas door de z.g. energie crisis mocht er voorlopig niet meer gespeeld worden. Ook het vervoer op de zondagen voor de uitwedstrijden buiten de stad in deze periode was niet zo gemakkelijk. De fiets en zelfs de ouderwetse huifkar met paard ervoor brachten de spelers op de plaats van bestemming. De eerste jaren telde Delfia al gelijk goed mee in de 4e klasse, helaas in de laatste wedstrijden werden enige zeer kostbare punten verspeeld. In het seizoen 1975-1976 werd het zeer harde werken van trainer Hollard met zijn selectie echter beloond, na een prachtige 2—0 overwinning op het thuis nog ongeslagen Kranenburg, ging op maandag 19 april 1976 (tweede Paasdag) de Kampioensvlag in top op “Het Kasteel”. Na 48 jaren was het al oude Delfia weer terug gekeerd in de 3e klasse van de K.N.V.B.
Jaren ’80
Chris Kronshorst
In de jaren 1977 tot 1980 werd met wisselend succes, maar altijd met verzorgd, technisch en aanvallend voetbal, de derde klas bestreden. Eenmaal de derde plaats was in die jaren het beste resultaat. Met goede prestaties in de voorbereiding, beloofde het seizoen 1981-1982 echter weer een mooie voetbaljaargang te worden voor Delfia. Met hoofdtrainer Chris Kronshorst aan het roer werd tijdens het toernooi bij DHL de eerste prijs gepakt. Ook werd dit jaar de Stad Delft Bokaal gewonnen ten koste van DHC. De hooggespannen verwachtingen werden in deze voetbaljaargang niet helemaal waargemaakt. DFC uit Dordrecht bleek dit jaar te sterk voor Delfia. In het seizoen 1982-1983 maakte Delfia een vliegende start. Ook dit jaar ging een andere ploeg er echter met de hoofdprijs van door. Deze keer was EBOH sterker. Delfia moest die ploeg aan het eind van de rit boven zich dulden. Het seizoen begon erg goed, met 17 punten uit 19 wedstrijden. Toen kwam EBOH op bezoek en die wedstrijd ging met 0-3 verloren. Daarna werd weer een goede reeks neergezet van 21 punten uit 12 wedstrijden. Hierdoor manifesteerde Delfia zich toch als ’topper’ in de derde klasse.
Een voetbaljaargang later moest Delfia genoegen nemen met een derde stek in de eindrangschikking. De ploeg van HMSH stak dit seizoen met kop en schouders boven de rest uit. De voorbereiding voor het seizoen 1983-1984 was goed. Er kon zelfs een overwinning worden gevierd. Bij het DHL-toernooi werd de eerste prijs behaald. Het eigen toernooi op het Delfia-terrein werd net niet gewonnen. In de finale werd via strafschoppen verloren van DS’79.
De goede lijn van de voorgaande seizoenen kon in de voetbaljaargang van 1984-1985 niet worden doorgezet. Terwijl Delfia hiervoor steeds op de bovenste plaatsen eindigde, kwam de ploeg nu uiteindelijk in de onderste regionen terecht. Het spande er zelfs om of Delfia zou degraderen. Dat werd gelukkig voorkomen in de voorlaatste wedstrijd tegen GDS. Met een 2-0 achterstand had Marcel Croes met een penalty de uitgelezen kans om het nadere onheil te voorkomen. Helaas miste hij. De wedstrijd werd uiteindelijk toch nog gewonnen, door doelpunten van Gerard Gronsveld, Roland de Vreede en Andre Gronsveld. Met een overwinning van 2-0 op RKDEO in de laatste wedstrijd werd degradatie definitief voorkomen. Een seizoen later, in 1985-1986, was er wel een mooi succes voor Delfia. Er werd geen hoofdprijs gepakt, maar een van de Delfianen werd wel topscorer van Delft. Spits Leo van Beurden was het meest productief van allen. Ondanks deze mooie prestatie, kon Delfia als ploeg dit seizoen niet echt potten breken. VCS stak met kop en schouders boven de rest uit. In de twee rechtstreekse duels moest Delfia dan ook steeds het onderspit delven, 4-0 en 0-1. Delfia kon zich in het seizoen 1986-1987 beter met de absolute top meten. Zo zeer zelfs, dat op de laatste competitiedag pas duidelijk zou worden wie bovenaan zou eindigen: Delfia of Voorburg. Delfia moest het in de laatste wedstrijd opnemen tegen HBS. Die werd gewonnen met 10-0, dus je zou zeggen dat de buit binnen was. Directe concurrent Voorburg gooide echter roet in het eten. Delfia zou alleen kampioen worden als die ploeg in de laatste wedstrijd zou verliezen… En helaas, Voorburg won. In de voorbereiding waren de voortekenen er al dat dit een succesvol jaar zou worden. In de finale van de Stad Delft Bokaal werd namelijk DHC verslagen. Een seizoen later kon Delfia zich ondanks een andere samenstelling van de selectie ook heel behoorlijk met de top meten. In het seizoen 1987-1988 maakte een aantal jongere spelers voor het eerst deel uit van het eerste. Onder anderen Michael Stet, Steef Burgering, Martijn Dazler en Jeroen Heerings maakten voortaan deel uit van de hoofdmacht. Dit betekende wel dat er wat wisselvallig gestart werd. Aan de ene kant een verliespartij tegen De Postduiven, maar toch ook wel weer een 6-0 overwinning op Scheveningen. Delfia moest het dit seizoen verder opnemen tegen de sterke tegenstanders VELO, Oliveo, Lens, Vios en Wippolder. De ploeg wist zich kranig te weren.
Boudewijn de Geer
degradatie
Het seizoen 1988-1989 werd een zwart jaar in de geschiedenis van Delfia. Een turbulent seizoen onder leiding van de nieuwe hoofdtrainer Boudewijn de Geer beleefde een absoluut dieptepunt met de degradatie naar de vierde klasse. Tot aan de winterstop werden er nog aardige prestaties geleverd. Delfia had zich een plaatsje in de middenmoot verworven. Na de winterstop werden er, mede door interne strubbelingen, nog maar weinig punten gepakt. De laatste wedstrijd werd nog wel met 1-0 van BEC gewonnen, maar daarmee werd niet voorkomen dat Delfia voor het eerst sinds jaren naar een klasse lager kelderde.
Jaren ’90
Martin Stoelinga
Na regen komt zonneschijn. Delfia toonde het seizoen dat volgde aan eigenlijk helemaal niet in de vierde klasse thuis te horen. Het seizoen 1989-1990 werd dan ook afgesloten met een fraai kampioenschap. Mede dankzij de nieuwe trainer Martin Stoelinga en nieuwe spelers als Johan Rooyakkers, Karel Spitsbaard, Leo Mulder, Chris Treling, Ton de Rover en Fons van der Stap. De laatste wedstrijd werd met 3-0 van Oranjeplein gewonnen. De goede lijn werd doorgezet in de derde klasse. Aan het eind van de rit stond Delfia op de vierde plaats. De euforie binnen de gelederen van Delfia zou helemaal een toppunt bereiken, als er in de nacompetitie ook nog promotie naar een klasse hoger zou worden bewerkstelligd. Helaas moest Delfia tijdens dit ’toetje’ zijn meerdere erkennen in stadgenoot Wippolder. VUC uit Den Haag was de andere tegenstander tijdens de nacompetitie.
Chris Treling
Onder leiding van de nieuwe trainer Chris Treling, begon het seizoen 1991-1992 minder vastberaden. Het werd een competitie zonder uitschieters van Delfia-zijde. Het leek er dan ook op dat de ploeg met een plaatsje in de middenmoot genoegen moest nemen. Door een aantal ’nuttige’ overwinningen werd het iets hoger. Hiermee werd zelfs nacompetitie afgedwongen. Daarin werd helaas met 2-1 verloren van VUC. Tegen Vredenburch werd het thuis 0-2. Het seizoen 1992-1993 was een stabiel seizoen, maar met weinig hoogte- en dieptepunten. Bij het ingaan van de winterstop was een plekje in de middenmoot dan ook het uiteindelijke resultaat, met 11 punten uit even zoveel wedstrijden. Na de winterstop ging het iets minder lopen en was er een aantal verliespartijen. Hierdoor kwam de ploeg bijna nog in de gevarenzone terecht, maar na overwinningen op Vredenburch en Quick Steps werd het verblijf in de derde klasse veilig gesteld. Trainer Chris Treling als medespeler van zijn eigen manschappen. In de wedstrijd tegen RAVA in het seizoen 1993-1994, zette de trainer in het veld de lijnen uit en niet vanuit de dug-out. De wedstrijd werd gewonnen, maar Delfia kreeg van de KNVB 2 punten in mindering. Hierdoor kwam de ploeg uiteindelijk in de onderste regionen terecht. Op Hemelvaartsdag speelde Delfia tegen de ‘concurrent’ Vredenburch en die partij werd gelukkig met 1-0 gewonnen. Delfia was echter nog niet veilig, want de andere ‘concurrenten’ Verburch en Hoek van Holland moesten nog tegen elkaar spelen. Doordat deze twee verenigingen op dinsdag 17 mei met 1-1 gelijk speelden, was Delfia zonder te voetballen veilig.
Cock de Wit
De opvolger van Chris Treling als trainer van Delfia was Cock de Wit. In het seizoen 1994-1995 was meteen al duidelijk dat het een zwaar seizoen zou worden. Dat bleek ook wel aan het eind van de rit, toen de ploeg in de nacompetitie niet bij machte was om degradatie naar de vierde klasse te voorkomen. Tijdens de competitie werd het cruciale duel bij Cromvliet verloren. Na een 2-0 voorsprong in de rust, moest Delfia toch het onderspit delven. Hierna bleek de ploeg ook niet opgewassen tegen Voorburg. Met Cromvliet en RAVA moesten nacompetitieduels worden gespeeld. Delfia wist hierin geen potten te breken en degradeerde naar de vierde klasse. Een plaats in de middenmoot was wat Delfia in het hierop volgende seizoen wist te bereiken. Hoewel de reeks wedstrijden werd begonnen met een overwinning op BEC en een gelijkspel tegen Schipluiden, ging de derde wedstrijd tegen Delft verloren. Dit was het moment waarop de ploeg een beetje de draad kwijtraakte en niet meer tot grote hoogten wist uit te stijgen. Vele gelijkespelen waren het gevolg. En uitgerekend in deze voetbaljaargang werd het nieuwe puntensysteem ingevoerd, met 3 punten voor een overwinning. Met al die gelijkespelen schoot Delfia dus niet veel op. Na dit seizoen werd afscheid genomen van Ton van Puffelen, die jarenlang in het eerste onder de lat had gestaan. In het begin van de voetbaljaargang 1996-1997 leek het of Delfia mee kon strijden voor de hoofdprijs. Dat bleek in de loop van het seizoen toch ijdele hoop. Delfia moest aan het einde van de rit genoegen nemen met de zevende plaats. Toch had Delfia in de laatste wedstrijd nog een behoorlijk aandeel in de uiteindelijke beslissing van de competitie. In de laatste wedstrijd speelde Delfia namelijk thuis tegen Den Hoorn, die aan een gelijkspel genoeg had om kampioen te worden. De ploegen hielden het op 1-1, zodat Den Hoorn uiteindelijk kampioen werd. Het seizoen 1997-1998 was het laatste jaar met Cock de Wit aan het roer. Het werd een teleurstellend jaar, waarin een aantal wedstrijden voor het einde nog gevochten werd voor lijfsbehoud. Delfia moest in de laatste wedstrijden nog tegen Laakkwartier en Concordia, die met elkaar streden om de titel. De ploeg kwam gelukkig net op tijd in vorm en speelde Laakkwartier volledig van de mat. Het werd maar liefst 5-1. De volgende wedstrijd kon Delfia zich veilig spelen door van Concordia te winnen. Het werd een thriller, waarin Delfia met 3-0 voor kwam. Concordia kwam echter volledig terug in de wedstrijd en maakt vlak voor tijd de verdiende gelijkmaker (3-3). Uiteindelijk wist Delfia via een counter in de slotminuut alsnog te winnen. De ploeg kwam uiteindelijk 1 punt tekort om de derde periodetitel in de wacht te slepen. Delfia verwelkomde in seizoen 1998-1999 een nieuwe trainer.
2000 tot heden
Wim Alkemade
In het eerste jaar onder trainer Wim Alkemade werd met vijf ploegen om het kampioenschap gespeeld. RKDEO, GDA, Delft, Delfia en de uiteindelijke kampioen Postduiven. In 22 wedstrijden werden 81 doelpunten gescoord. In de voorlaatste wedstrijd tegen Delft kon Delfia kampioen worden, als er elders gunstige uitslagen uit de koker zouden komen. Terwijl het dweilorkest het Delfia-terrein op kwam, was het Delft dat binnen de lijnen feestvierde. Het werd 1-2 voor de ploeg die niets meer te winnen had. Hiermee werd maar weer eens aangetoond: Delftse ploegen gunnen elkaar NIETS. De week erna (op Moederdag) vertrok een grote touringcar naar sportpark Madestein. De enige twee overgebleven titelpretendenten Delfia en Postduiven (beide 43 punten uit 21 wedstrijden) speelden tegen elkaar. De spanning speelde Delfia te veel parten en Postduiven won de strijd om het kampioenschap (2-0). Delfia was veroordeeld tot de nacompetitie met RKDEO en GDA. In de thuiswedstrijd tegen RKDEO werd met 0-5 verloren, waardoor de wedstrijd tegen GDA een formaliteit werd. Ook in de het tweede jaar onder leiding van Wim Alkemade werd goed gepresteerd. Delft en Delfia speelden vanaf het begin van het seizoen om het kampioenschap. Na acht wedstrijden werd de 1ste periodetitel binnengehaald. De onderlinge duels met Delft waren de hoogtepunten in deze voetbaljaargang. Thuis werd in een ongekend spannende wedstrijd met 4-4 gelijkgespeeld. In Kerkpolder won Delfia in de laatste minuut met 0-1 door een doelpunt van Robert Linthorst. Hierdoor kwam de voorsprong op Delft uit op 7 punten.
Bijzondere promotie
Zondag 19 maart geldt als één van de meest bijzondere in de historie van Delfia. De ploeg kon drie wedstrijden voor het einde van de competitie kampioen worden van de 4e klasse B, als er gewonnen werd van buurman Full Speed. Op deze dag kon ook het tweede elftal kampioen worden. Het tweede moest op die dag ook spelen bij Full Speed en werd kampioen. Door twee doelpunten van Marcel Jongeleen won ook Delfia 1 (1-2). De eerste twee elftallen van Delfia waren dus allebei kampioen geworden op het terrein van buurman Full Speed. De polonaise van spelers, bestuur en toeschouwers terug naar Het Kasteel staat bij velen in het geheugen gegrift. Delfia keerde terug naar de derde klasse.
Voor aanvang van het seizoen 2000-2001 was iedereen het er over eens. Delfia kon met haar talentvolle spelers wel eens hoge ogen gaan gooien. De start van de competitie was echter niet goed en naarmate het seizoen vorderde, werd duidelijk dat Delfia moest strijden tegen degradatie. Op de laatste speeldag werd gewonnen en alsnog een beslissingswedstrijd tegen Alkmania afgedwongen. Op het terrein van Blauw Zwart in Wassenaar was Delfia lange tijd de betere ploeg en leek de ploeg met 1-0 te gaan winnen. De scheidsrechter kende echter 8 minuten blessuretijd toe, waarin Alkmania toch nog de gelijkmaker kon scoren. Menigeen zag de aanvaller van Alkmania buitenspel staan, maar de onpartijdige grensrechter liet zijn vlag naar beneden (1-1). Door dit resultaat moesten Alkmania en Delfia op herhaling. In de tweede wedstrijd kwam Delfia weer op voorsprong en leek er geen vuiltje aan de lucht. Immers bij een gelijkspel zou het onderlinge resultaat de beslissing geven en daarin was Delfia beter gebleken. Alkmania maakte echter gelijk en ging furieus op jacht naar de overwinning. Het werd kort voor tijd 2-1 voor Alkmania, waardoor het verzet van Delfia gebroken was. Uiteindelijk werd het 4-1 voor Alkmania en Delfia degradeerde na één jaar weer naar de vierde klasse.
Mark de Horn
Voor het seizoen 2001-2002 werd Mark de Horn aangesteld als opvolger van Wim Alkemade. Aan deze trainer de moeilijke taak om Delfia weer terug te brengen naar de 3e klasse. Mark de Horn bleek uiteindelijk niet de juiste persoon om bij een club als Delfia training te geven. Aanvankelijk wilde het bestuur en de trainer het contract verlengen, maar het draagvlak binnen de spelersgroep bleek onvoldoende om nog met elkaar verder te gaan. Delfia eindigde op de vierde plaats, met 4 punten achter de kampioen Hoek van Holland. Dit resultaat was echter niet genoeg om nog te mogen deelnemen aan de nacompetitie.
Marco Lange
In het eerste jaar onder leiding van Marco Lange kon Delfia geen rol van betekenis spelen. Delfia speelde eigenlijk het hele jaar in de middenmoot en moest lijdzaam toezien, hoe de concurrentie er met de prijzen vandoor ging. De uiteindelijke kampioen DHL werd tot tweemaal toe weggespeeld, maar Delfia kon op de beslissende momenten niet winnen. De algemene conclusie na dit jaar: Delfia behoorde tot de betere ploegen in de competitie. Het uiteindelijke resultaat was echter een zesde plaats, vlak achter Full Speed. Het bestuur besloot om voor het daaropvolgende seizoen (2003-2004) de Leidse 4e klasse aan te vragen. Wederom kon Delfia geen rol van betekenis spelen en werd er geen prijs binnengehaald. Toch was de sfeer in de selectie prima en werd er al snel besloten om ook het volgend seizoen door te gaan met Marco Lange. Uiteindelijk eindigde Delfia op de vijfde stek, op gepaste afstand van kampioen Oliveo. Wederom greep Delfia net naast alle prijzen.
In het seizoen 2004-2005 kon Delfia eindelijk weer eens echt meestrijden om de prijzen. Het seizoen begon erg slecht met een 6-1 nederlaag uit bij Nieuwkoop. Na een gelijkspel tegen Moordrecht en een onnodige nederlaag tegen RVC’33, leek Delfia een zeer moeizaam seizoen tegemoet te gaan. De ploeg speelde de frustraties in de thuiswedstrijd tegen Floreant volledig van zich af. Het werd uiteindelijk 7-1 voor Delfia. Na acht wedstrijden was Gouda, de kersverse winnaar van de eerste periode, de tegenstander. Gouda werd in het eerste half uur volledig overklast (0-3). Uiteindelijk won Delfia de wedstrijd met 0-4 en sloot de ploeg aan in het rijtje kanshebbers voor de titel. Het kampioenschap werd verspeeld in de thuiswedstrijd tegen Bodegraven. Delfia was heer en meester in deze wedstrijd, maar moest lijdzaam toezien hoe Bodegraven met 1-1 weg kon komen. In de resterende wedstrijden kwam Delfia nog tot op 2 punten van Bodegraven. Delfia versloeg zelf Full Speed, maar Wippolder verloor kansloos van Bodegraven. Delfia moest in de eerste ronde van de nacompetitie tegen Alkmania. Na twee winstpartijen volgde een tweekamp tegen DONK uit Gouda. De eerste wedstrijd in Gouda was Delfia veel sterker, maar het bleef 0-0. In de tweede wedstrijd was DONK de betere ploeg, maar kwam Delfia op een 1-0 voorsprong. Ver in blessuretijd wist DONK toch nog de gelijkmaker te maken. Delfia won de penaltyserie en ging door naar de finale van de nacompetitie. Op het veld van Alphia in Alpen aan den Rijn was (wederom) Gouda de tegenstander. De winnaar van deze wedstrijd zou naar de 3e klasse promoveren. Deze wedstrijd werd met 2-0 gewonnen, zodat Delfia zich weer eens 3e klasser mocht noemen.
Het laatste jaar met Marco Lange bleek Delfia weliswaar leuk te kunnen voetballen, maar potten breken kon de ploeg niet. De tegenstanders waren veelal wat slimmer, waardoor Delfia al snel tegen degradatie moest knokken. VDL en DHL waren de grote concurrenten in de strijd tegen degradatie. DHL zette aan het einde van de competitie een ongekend goede serie neer. Hierdoor viel het doek voor Delfia in de voorlaatste wedstrijd van het seizoen, uit bij Verburch. Na één jaar in de 3e klasse te hebben gevoetbald, degradeerde Delfia wederom naar de 4e klasse
Alex Scholte
Een eeuw Delfia
In het jubileumjaar 2007 strijden UDO, Wateringseveld en Delfia om de titel. Via een spannende nacompetitie werd in de finale het Zoetermeerse DWO met 3-1 verslagen op het neutrale terrein van Oliveo. Een groter feest kon Delfia zich niet wensen, promotie naar de 3e klassen tijdens het 100 jarig bestaan van de club. In ditzelfde jaar speelde Delfia tijdens de viering van het 100 jaar bestaan een wedstrijd tegen oud-internationals. Grote namen zoals Mario Been, Peter Houtman,Simon Tahamata, John Metgod, Berry van Aerle, Arnold Scholte en Rene Van der Kerkhof vertoonden hun kunsten bij Delfia.
Waar Delfia in het verleden vaak direct degradeerde na een promotie lukte het hoofdtrainer Alex Scholte om de Delfianen in de 3e klasse te houden. Na een succesvolle samenwerking tussen Alex Scholte en delfia besloot de trainer toch om de club te verlaten.
Charles van Goozen
In het seizoen 2008/2009 moment bereikte Delfia een dieptepunt, van een echte selectie was geen sprake meer, wel stond er nog een hechte vriendengroep van pakweg 21 Delfianen die besloot om het nog een jaartje te proberen in de 3e klasse. De nieuwe trainer werd Charles van Goozen. Voorschotenaar Charles Van Goozen , voor iedereen de grote onbekende, kwam bij Delfia binnen in de veronderstelling dat er een gezonde selectie zou staan. Vol goede moed begon hij aan zijn Delftse avontuur maar ondanks dat de resultaten goed waren te noemen werd er al na vier wedstrijden besloten de samenwerking te beëindigen. De chemie tussen spelersgroep en trainer ontbrak.
Marcel Jongeleen & Robert Linthorst
Pas vier wedstrijden onderweg en nu al zonder trainer. Hoe hecht de spelersgroep echt was bleek nu pas echt, het trainersschap werd “gewoon” intern opgelost. Oud-Delfia 1speler en ras-Delfiaan Marcel Jongeleen werd door alle spelers gekozen tot opvolger, en met toestemming van de KNVB, Jongeleen had geen trainersdiploma, werd Marcel dus de volgende hoofdtrainer van Delfia. Bijgestaan door selectiespeler Robert Linthorst, die de trainingen voor zijn rekening nam, deed Delfia tot aan de winterstop goed mee. Na de winterstop ging het gebrek aan kwantiteit meetellen. Na een lastig seizoen kon Delfia zich toch uiteindelijk derde klasser blijven noemen, met de hakken over de sloot wist de vriendenploeg zich toch nog te handhaven.
Chris Jansen & Martin Stoelinga
Delfia moest op zoek naar een nieuwe hoofdtrainer voor het seizoen 2009/2010 en vond in haar zoektocht een oud-speler en een oud-trainer. Chris Jansen, oud speler van Delfia 1 en zoon van oud-voorzitter Henk Jansen, werd samen met Martin Stoelinga benaderd om de A-selectie weer naar het gewenste niveau te brengen. Omdat de spelersgroep behoorlijk was geslonken werden er jonge gretige spelers van buitenaf benaderd om de selectie te versterken. Ondanks dat er nu 2 echte Delfianen voor de groep stonden en de selectie weer naar een respectabel aantal spelers was gegroeid bleven nu ook de resultaten uit. Na amper een half jaar besloot Chris Jansen de eer aan zich zelf te houden en nam afscheid van de club. Ook nu werd de functie van hoofdtrainer intern opgelost.
Ton Key
Hersteltrainer Ton Key werd als ad interim trainer aangesteld. Hoewel de jonge ploeg onder nieuwe trainer Ton Key het spelplezier weer hervond waren de resultaten wisselvallig, zo wisselvallig zelfs dat het degradatiespook steeds dichterbij kwam. Na een moeizaam seizoen bleek het gebrek aan kwaliteit de ploeg toch parten te spelen en was degradatie onafwendbaar. Hoewel de spelersgroep en het bestuur van Delfia nog steeds achter trainer Ton Key stonden besloot laatstgenoemde dat het tijd was voor een nieuwe trainer. Een trainer die de ploeg weer omhoog kon helpen.
Marco Sloos
De net bij DHC opgestapte jeugdtrainer Marco Sloos werd benaderd en dit bleek een zeer goede zet. Marco Sloos begon aan zijn eerste klus als seniorentrainer en wist samen met zij assistenten Jerry Blijd en Cees van Dijk een groot aantal jonge talentvolle spelers aan te trekken. Het seizoen 2010/2011 werd met vallen en opstaan op de 6e plaats afgesloten. De zeer jonge spelersgroep die voor een gedeelte nog bestond uit jeugdspelers bleek zeer getalenteerd maar niet constant genoeg om tot het einde mee te doen om de prijzen.
Belangrijke Delfianen
Ere-voorzitters
J. v.d. Engel
F.A. Friebel
J.F.A. Friebel
A.G. Gronsveld
Ere-leden
J.C. Knip
F.O. Friebel
C. v. Rensen
F. Gonlag
D.W. Stalman
L.F. de Cock
F. v.d. Hallen
J.C. Peters
C. Deumers
F.O. Friebel
B. Haak
P. Wevers
H. Jansen
Leden van Verdienste
M.A. v. Alphen
B. v.d. Hoeven
B. v. Rossem
J. de Hoog
G. de Cock
P. Heijink
A. de Wit
J. Moerman
W. makkus
N. Dekker
C. Verbree
W. de Wit
F.H. Aschman
B.Blom
W.Blom
J. Hermsen
K. de Lee
D. v.d. Mast
P. Otterspeer
J. Pico
A. Pico
Tenue
Het Delfiatenue bestaat uit een rood-wit-blauw vertikaal gestreept shirt, blauwe broek en rode kousen.
Bekende spelers
Een drietal spelers wist na een periode in de jeugd bij Delfia later door te breken in het betaalde voetbal. Het bekendste voorbeeld hiervan is oud-international Regi Blinker. Blinker speelde in zijn periode als betaald voetballer voor Feyenoord, BVV Den Bosch, Sheffield Wednesdey, Celtic FC, RBC Roosendaal en Sparta Rotterdam.
Een andere speler met voetsporen op het Delfiagras is Stephan 't Hart. 't Hart speelde in zijn carièrre voor Sparta Rotterdam, Roda JC, VVV en ADO Den Haag.
Het meest recente voorbeeld is huidig ADO Den Haag speler Kevin Visser. Visser speelde voordat hij tekende bij ADO Den Haag in Waalwijk voor RKC.
Clublied
Delfianen, vooruit geef gas,
hier in de zaal en later op het gras.
Er is geen ene club in Nederland,
die vieren feest ja samen hand in hand.
Delfianen, vooruit geef gas,
hier in de zaal en later op het gras.....lalalala..lala..lala
Klik op deze linkvoor het allereerste clublied.
Bronnen
- De website van DFC Delfia
- Jubileumboek uitgebracht door DFC Delfia 1907-2007