Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

De occulta philosophia libri tres

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 3 aug 2018 om 19:04
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De occulta philosophia libri tres (Drie boeken over occulte filosofie) van Heinrich Cornelius Agrippa is een significante bijdrage tot de filosofische discussie in de renaissance over de krachten van de rituele magie in relatie tot godsdienst. Hij prees er magie in aan als beste middel om God en de natuur te leren kennen.[1]

Nadat het werk in het jaar 1510 klaar was, kwamen er eerst alleen maar handgeschreven kopieën in omloop tot het in 1533 voor het eerst werd gedrukt.[2]

De drie boeken behandelen elk een ander thema, namelijk: de ’elementale’, ’hemelse’ en de ’intellectuele magie’. Ze behandelen de vier elementen, astrologie, (hermetische) kabbala, numerologie, engelen, de namen van God, de verbanden ertussen alsook hoe inzicht in deze verbanden en wetten te gebruiken in onder meer geneeskunde, kristalkijken, alchemie en rituelen.

Een zogenaamd vierde deel, dat rituelen van de zwarte magie behandelt, was volgens Johann Weyer, een leerling van Agrippa, niet het werk van zijn meester.

Het boek The Magus – Celestial Intelligencer,[3] uitgegeven in 1801 door de Engelse occultist Francis Barrett, is eigenlijk een herziening en bewerking van Agrippa’s werk.

Agrippa maakte voor zijn werk gebruik van teksten van andere auteurs, zoals die van Marsilio Ficino over spirituele magie; het aan St. Albert de Grote toegeschreven Liber de mirabilibus mundi; Johann von Tritheims geschriften over demonische magie; Pico della Mirandola’s Oratio de Dignitate Hominis en Apologia, Johannes Reuchlins De Verbo Mirifici, de Historia Naturalis van Plinius, teksten van Picatrix en andere hermetische en neoplatonische teksten.[4]

In zijn drie boeken vormt hij een synthese van magie en religie. Anders dan de typische grimoires zijn Agrippa’s boeken eerder geleerd en intellectueel opgezet dan mysterieus en vol voortekens. Tot op de dag van vandaag worden zijn boeken gelezen door mensen die geïnteresseerd zijn in het occulte.

Online lezen

(en) Heinrich Cornelius Agrippa, De drie boeken over occulte filosofie op Wikisource (en) Als pdf

Bronnen

Verwijzingen

rel=nofollow

Zie ook

 
rel=nofollow