Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Vaganten: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Vaganten&oldid=43095373 24 jan 2015) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Vaganten&oldid=49253874 7 jun 2017) |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''De Vaganten''' | '''De Vaganten''' was een Vlaamse [[kleinkunst]]groep die vooral in de jaren 60 en 70 populair waren. | ||
== Geschiedenis == | == Geschiedenis == | ||
=== Vroege carrière === | === Vroege carrière === | ||
Rond [[1952]] begon in [[Hoboken (Antwerpen)|Hoboken]] een groepje van vier broers in parochiezalen op te treden als | Rond [[1952]] begon in [[Hoboken (Antwerpen)|Hoboken]] een groepje van vier broers in parochiezalen op te treden als ''The Dockx Brothers''. Zij brachten voornamelijk een Engelstalig repertoire met nogal wat [[country]]muziek. In [[1958]] stopten drie van de vier broers maar Jef Dockx kon hen onmiddellijk vervangen door Paul Heyninck, Leo Cools en Jozef Van den Berg zodat de groep bleef bestaan. In 1963 wonnen zij de [[Ontdek de ster]]-wedstrijd van de Vlaamse Televisie. In 1965 kwam Herwig van Horenbeeck bij de groep. | ||
=== Doorbraak === | === Doorbraak === | ||
Geleidelijk aan brachten ze meer folk en ook Nederlandstalige nummers | Geleidelijk aan brachten ze meer folk en ook Nederlandstalige nummers. In 1966 kozen ze op aanraden van Miel Cools en Bert Broes definitief voor de Nederlandse taal en een Nederlandse naam : ''De Vaganten''. Op 4 november 1966 zongen ze een live-LP vol met folksongs, al dan niet in vrije vertaling. Het jeugdhuis in Mortsel zat voor de gelegenheid afgeladen vol met enthousiaste fans. De producer van deze langspeelplaat was Louis Van Rymenant. | ||
Onder impuls van Miel Cools en Bert Broes legden De Vaganten zich daarna toe op het luisterlied, met teksten uit de gevestigde literatuur en eigen creaties. | Onder impuls van Miel Cools en Bert Broes legden De Vaganten zich daarna toe op het luisterlied, met teksten uit de gevestigde literatuur en eigen creaties. | ||
Ze trokken enkele jaren op met [[Miel Cools]] en ze traden op voor zowat alle Vlaamse cultuurfondsen. | Ze trokken enkele jaren op met [[Miel Cools]] en ze traden op voor zowat alle Vlaamse cultuurfondsen. | ||
De Vaganten waren ook aanwezig op de | Die samenwerking resulteerde in een klasrijke en stijlvolle elpee. De producer was Miel Cools (platenfirma Kalliope). ''Heer Halewijn'', ''Dinska Bronska'' en ''Galgenlied'' waren de bekendste nummers. De Vaganten behielden deze drie nummers tijdens heel hun loopbaan op hun repertoire. Componist Paul Vagant was dan ook diep ontgoocheld dat ter gelegenheid van de opening van het Red Star Line Museum in Antwerpen geen plaats was voor hun creatie, het enige Nederlandstalige lied over de Red Star Line. Zes jaar onderhandelen leidde tot niets. | ||
In 1974 maakten ze een | De Vaganten waren ook aanwezig op de eerste [[Nekka]] in 1971. | ||
Ze vielen steeds op door een verantwoorde muzikale taal en hoogstaande teksten van [[Magda Buckinx]], [[Anton Van Wilderode]], [[Bert Broes]], [[Louis Verbeeck]], Huguette De Backer, Jos Van der Veken en Jaak Dreesen. | |||
In 1974 maakten ze een nieuwe LP. De arrangementen waren van Gaston Nuyts. Van deze LP bleven 4 nummers steeds op de speellijsten staan : ''Voor Lily en mij'', ''De Vagant'', ''Brussel'' en ''Lied van de dorpsidioot''. Dit laatste (tekst Marie-France Daenen, muziek Paul Vagant) was een schrijnend lied over allesvernietigend pestgedrag. | |||
=== Latere carrière === | === Latere carrière === | ||
De ontdekte ster | De ontdekte ster bleef schitteren in de gloriedagen van de kleinkunst en de Nekka-Nachten. Hun laatste optreden had plaats in het cultuurcentrum van Mortsel op 24 januari 1978, waarbij minister [[Rika De Backer]] hun de penning van de Nederlandse Cultuur schonk. | ||
Paul en Herwig besloten om door te gaan als het duo “Herwig en Paul Vagant”. Ze bleven vertrouwde gezichten in het Vlaamse kleinkunstwereldje. In [[1980]] trokken ze tien dagen naar [[Detroit (Michigan)|Detroit]]. | |||
In 1983 maakten ze de LP ‘Een kwestie van tijd’. Willy Heynen schreef de arrangementen en engageerde Tars Lootens, Yvan De Sauter, Firmin Timmermans en de toen nog piepjonge Eric Melaerts. ''Ik leef van top tot teen'', ''Hier is ons vaderland'' en ''Morgen'' waren topnummers. En ''Alleen maar alleen'' was de eerste Nederlandstalige cover van "If I needed you". | |||
Hun [[kerstlied]] ''In december kort voor Nieuwjaar'', was succesvol op radio en tv. | |||
In de jaren 1990 kwam de goesting terug opzetten. In het voorjaar van [[2002]] nam Paul Vagant het initiatief om een cd uit te brengen. In samenwerking met Assekrem Music Company verscheen in december 2002 een CD met 17 van hun beste nummers, geplukt uit drie elpees, plus het kerstliedje. Twaalf jaar na hun laatste optreden werden eindelijk die unieke pareltjes uit onze Nederlandse literatuur, zoals o.a. “Heer Halewijn”, “Dinska Bronska”, “Galgenlied”, samen met hun beste eigen creaties zoals “Lied van de dorpsidioot” en “Brussel” uit de vergeethoek gehaald: zeventien liedjes waarmee De Vaganten in historische kleinkunsttijden de culturele centra van vroeger mochten bespelen. | |||
In 2004 | In 2004 bestegen beide Vaganten opnieuw de podia. Chris De Winter kwam met basgitaar en dwarsfluit het duo muzikaal versterken. Ze traden op ter gelegenheid van de ''Houden-van-namiddag'' in het Sportpaleis van Antwerpen. Ze werden opnieuw uitgenodigd voor ''Houden Van'' in 2005. In november 2009 worden ze gevierd voor 50 Jaar op de planken, op initiatief van de Marnixring Max Wildiers. | ||
Ze werden uitgenodigd voor Houden Van in | |||
Vanaf januari 2009 vervoegde de violiste Veerle Dierckx het trio. In 2012 brachten ze hun laatste CD ''Onverwacht" uit. | |||
=== | === Het afscheid === | ||
Zondag 26 april 2015, 15:00 uur | Zondag 26 april 2015, 15:00 uur , in Theaterzaal Elcerlyc in Antwerpen, namen De Vaganten afscheid van het podium met een laatste concert. | ||
== Externe link == | == Externe link == | ||
* [http://www.devaganten.be/ Officiële site] | * [http://www.devaganten.be/ Officiële site] | ||
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2659735 }} | |||
{{DEFAULTSORT:Vaganten}} | {{DEFAULTSORT:Vaganten}} | ||
Huidige versie van 20 jun 2017 om 18:44
De Vaganten was een Vlaamse kleinkunstgroep die vooral in de jaren 60 en 70 populair waren.
Geschiedenis
Vroege carrière
Rond 1952 begon in Hoboken een groepje van vier broers in parochiezalen op te treden als The Dockx Brothers. Zij brachten voornamelijk een Engelstalig repertoire met nogal wat countrymuziek. In 1958 stopten drie van de vier broers maar Jef Dockx kon hen onmiddellijk vervangen door Paul Heyninck, Leo Cools en Jozef Van den Berg zodat de groep bleef bestaan. In 1963 wonnen zij de Ontdek de ster-wedstrijd van de Vlaamse Televisie. In 1965 kwam Herwig van Horenbeeck bij de groep.
Doorbraak
Geleidelijk aan brachten ze meer folk en ook Nederlandstalige nummers. In 1966 kozen ze op aanraden van Miel Cools en Bert Broes definitief voor de Nederlandse taal en een Nederlandse naam : De Vaganten. Op 4 november 1966 zongen ze een live-LP vol met folksongs, al dan niet in vrije vertaling. Het jeugdhuis in Mortsel zat voor de gelegenheid afgeladen vol met enthousiaste fans. De producer van deze langspeelplaat was Louis Van Rymenant.
Onder impuls van Miel Cools en Bert Broes legden De Vaganten zich daarna toe op het luisterlied, met teksten uit de gevestigde literatuur en eigen creaties. Ze trokken enkele jaren op met Miel Cools en ze traden op voor zowat alle Vlaamse cultuurfondsen.
Die samenwerking resulteerde in een klasrijke en stijlvolle elpee. De producer was Miel Cools (platenfirma Kalliope). Heer Halewijn, Dinska Bronska en Galgenlied waren de bekendste nummers. De Vaganten behielden deze drie nummers tijdens heel hun loopbaan op hun repertoire. Componist Paul Vagant was dan ook diep ontgoocheld dat ter gelegenheid van de opening van het Red Star Line Museum in Antwerpen geen plaats was voor hun creatie, het enige Nederlandstalige lied over de Red Star Line. Zes jaar onderhandelen leidde tot niets.
De Vaganten waren ook aanwezig op de eerste Nekka in 1971. Ze vielen steeds op door een verantwoorde muzikale taal en hoogstaande teksten van Magda Buckinx, Anton Van Wilderode, Bert Broes, Louis Verbeeck, Huguette De Backer, Jos Van der Veken en Jaak Dreesen.
In 1974 maakten ze een nieuwe LP. De arrangementen waren van Gaston Nuyts. Van deze LP bleven 4 nummers steeds op de speellijsten staan : Voor Lily en mij, De Vagant, Brussel en Lied van de dorpsidioot. Dit laatste (tekst Marie-France Daenen, muziek Paul Vagant) was een schrijnend lied over allesvernietigend pestgedrag.
Latere carrière
De ontdekte ster bleef schitteren in de gloriedagen van de kleinkunst en de Nekka-Nachten. Hun laatste optreden had plaats in het cultuurcentrum van Mortsel op 24 januari 1978, waarbij minister Rika De Backer hun de penning van de Nederlandse Cultuur schonk.
Paul en Herwig besloten om door te gaan als het duo “Herwig en Paul Vagant”. Ze bleven vertrouwde gezichten in het Vlaamse kleinkunstwereldje. In 1980 trokken ze tien dagen naar Detroit.
In 1983 maakten ze de LP ‘Een kwestie van tijd’. Willy Heynen schreef de arrangementen en engageerde Tars Lootens, Yvan De Sauter, Firmin Timmermans en de toen nog piepjonge Eric Melaerts. Ik leef van top tot teen, Hier is ons vaderland en Morgen waren topnummers. En Alleen maar alleen was de eerste Nederlandstalige cover van "If I needed you". Hun kerstlied In december kort voor Nieuwjaar, was succesvol op radio en tv.
In de jaren 1990 kwam de goesting terug opzetten. In het voorjaar van 2002 nam Paul Vagant het initiatief om een cd uit te brengen. In samenwerking met Assekrem Music Company verscheen in december 2002 een CD met 17 van hun beste nummers, geplukt uit drie elpees, plus het kerstliedje. Twaalf jaar na hun laatste optreden werden eindelijk die unieke pareltjes uit onze Nederlandse literatuur, zoals o.a. “Heer Halewijn”, “Dinska Bronska”, “Galgenlied”, samen met hun beste eigen creaties zoals “Lied van de dorpsidioot” en “Brussel” uit de vergeethoek gehaald: zeventien liedjes waarmee De Vaganten in historische kleinkunsttijden de culturele centra van vroeger mochten bespelen.
In 2004 bestegen beide Vaganten opnieuw de podia. Chris De Winter kwam met basgitaar en dwarsfluit het duo muzikaal versterken. Ze traden op ter gelegenheid van de Houden-van-namiddag in het Sportpaleis van Antwerpen. Ze werden opnieuw uitgenodigd voor Houden Van in 2005. In november 2009 worden ze gevierd voor 50 Jaar op de planken, op initiatief van de Marnixring Max Wildiers.
Vanaf januari 2009 vervoegde de violiste Veerle Dierckx het trio. In 2012 brachten ze hun laatste CD Onverwacht" uit.
Het afscheid
Zondag 26 april 2015, 15:00 uur , in Theaterzaal Elcerlyc in Antwerpen, namen De Vaganten afscheid van het podium met een laatste concert.
Externe link
