Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Christina van Lalaing
Maria Christina van Lalaing ook wel Philippe-Christine de Lalaing (Condé-sur-l'Escaut, 1545 – Antwerpen, 9 juni 1582) was een prinses van Épinois die een belangrijke rol speelde in de Spaans-Nederlandse oorlog.
Familie
Christine van Lalaing was de dochter van Karel II van Lalaing en Maria van Montmorency-Nivelle en een nichtje van Filips van Montmorency, de onthoofde graaf van Hoorne. Ze huwde met Peter van Melun (Pierre de Melun), de stadhouder van Doornik.
Beleg van Doornik
In de loop van de godsdienstoorlogen van de 16e eeuw werd in 1576 dankzij de Pacificatie van Gent een fragiele vrede hersteld in de zeventien provincies van de Spaanse Nederlanden. Er was overeengekomen tot een terugtrekking van Spaanse troepen en een algemene religieuze tolerantie.
Toen de katholieke zuidelijke provincies Artesië en Henegouwen begin 1579 fusioneerden met de Unie van Arras, kwam hieraan een einde. De noordelijke calvinistische provincies en de deelstaten Vlaanderen en Brabant sloten zich daarentegen op 23 januari aan bij de Unie van Utrecht. Dit deel bleef zich verzetten tegen Spanje en verklaarde zich in 1581 onafhankelijk (Plakkaat van Verlatinghe). Om hiertegen op te treden, begon de Spaanse gouverneur Alexander Farnese, de graaf van Parma, vanaf 1581 de uitvalsbasis in het zuiden te beveiligen. Daartoe moesten eerst individuele steden die zich niet bij de Unie van Arras hadden aangesloten, belegerd en veroverd worden voordat het beleg van Antwerpen in 1584 zou kunnen beginnen. Doornik was een van deze steden. In 1566 was een groot deel van de stad overgegaan tot het calvinisme en Pierre de Melun, een aanhanger van de protestantse zijde, werd in 1576 door de Staten-Generaal benoemd tot gouverneur van de stad.
Hoewel de winter naderde, viel Farnese op 1 oktober 1581 de stad aan. Pierre de Melun had een waarschuwing naar Willem van Oranje gestuurd om hem te laten weten dat er een aanval op de stad dreigde en liet de verdediging van de stad over aan zijn luitenant en vrouw om zelf een aanval op Gravelines / Grevelingen te beginnen.
Bijgevolg voerde Christina van Lalaing in 1581 het bevel over de verdediging van de stad Doornik (Tournai) tijdens het Beleg van Doornik tegen Alexander Farnese.[1] Dagelijks controleerde zij de verdedigingslijn; zelfs nadat ze aan de arm was verwond.[2]
Op 29 november werd de stad tot capitulatie gedwongen. Prinses Christina slaagde er bij onderhandelingen in om gunstige voorwaarden te krijgen voor haar en haar troepen. Ze mocht ze de stad verlaten met al haar bezittingen en duizenden verlieten de stad met haar. De prinses kreeg bij de uittocht zulke daverende toejuichingen dat zij wel de overwinnaar leek.[3] Via Oudenaarde en Gent, waar haar man een woning bezat, trok ze naar de stad Antwerpen. Daar overleed ze een half jaar later. Zij werd begraven in de Antwerpse Sint-Michielsabdij.
Haar man vluchtte naar Willem van Oranje in Holland. Hij overleed eveneens in 1582.
Eerbetoon
- Als eerbetoon werd in 1863 een standbeeld van haar opgericht op de Grote Markt te Doornik, tijdens de regering van koning Leopold I. Het bronzen beeld was gemaakt door de plaatselijke beeldhouwer Émable Dutrieu.
- Théodore Juste schreef het verhaal van Christina van Lalaing neer in 1861.
Zie ook
- Beleg van Doornik (1581), het beleg waardoor ze bekendheid verwierf
- Beleg van Kamerijk (1581), de aanloop van het beleg van Doornik
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Statue of Christine de Lalaing in Tournai op Wikimedia Commons.
Bronnen, noten en/of referenties
|
