Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Breaking the Silence: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 42: | Regel 42: | ||
# men ook in het buitenland opereert. | # men ook in het buitenland opereert. | ||
==Weerlegging van de beschuldigingen== | ==Weerlegging van de beschuldigingen== | ||
De mannen en vrouwen van Breaking the Silence | De mannen en vrouwen van Breaking the Silence weerleggen deze verwijten met een ook vijfvoudige reactie: | ||
<ol> | <ol> | ||
<li>In de 12 jaar van hun bestaan kon BtS op geen enkele grote fout, zoals bijvoorbeeld een verzinsel, worden betrapt.</li> | <li>In de 12 jaar van hun bestaan kon BtS op geen enkele grote fout, zoals bijvoorbeeld een verzinsel, worden betrapt.</li> | ||
Huidige versie van 27 jul 2017 om 14:20
| Breaking the Silence | ||
| ||
| Geschiedenis | ||
| Opgericht | 2004 | |
| Structuur | ||
| Plaats | West-Jeruzalem | |
| Media | ||
| Website | http://www.breakingthesilence.org.il/ | |
Breaking the Silence ('Verbreken van het stilzwijgen', Hebreeuws: שוברים שתיקה Shovrim Shtika) is een Israëlische niet-gouvernementele organisatie(NGO). Deze is in 2004 in Jeruzalem opgericht door Israëlische veteranen van het Israëlische defensieleger (IDF). Zij willen de dagelijkse werkelijkheid van de militaire aanwezigheid in de bezette gebieden laten zien door middel van getuigenissen van de dienstplichtigen. Hiertoe interviewt de organisatie mannen en vrouwen die sinds het uitbreken van de Tweede Intifada in september 2000 in het Israëlische leger dienen. De getuigenissen worden gepubliceerd in druk, online en via de media. Het kantoor van Shovrim Shtika (Breaking the Silence) is in West-Jeruzalem.
Ontstaan
In juni 2004 stelden zo'n zestig ex-militairen uit het Israëlische leger schriftelijke getuigenissen en foto's ten toon over hun militaire diensttijd in de stad Hebron op de Westelijke Jordaanoever. Deze tentoonstelling leidde tot de oprichting van Breaking the Silence. De organisatie beschouwt het onthullen van de waarheid achter het beleid van het Israëlische leger als een morele verplichting en een noodzakelijke voorwaarde voor een rechtvaardiger samenleving.
Kort na de oprichting van Breaking te Silence werd op 23 juni 2004 door de Israëlische militaire politie een tentoonstelling in beslag genomen, en de vijf soldaten die deze opgezet hadden werden voor ondervraging meegenomen. De tentoonstelling toonde onder meer talrijke foto's van vandalisme en graffiti van kolonisten met racistische en fascistische ondertonen. Een woordvoerder van het leger gaf als reden dat ze willen kijken of er bewijzen waren van misdaden tegen Palestijnse inwoners van Hebron en vernieling van Palestijnse bezittingen. Een van de organisatoren zei dat hij blij was dat de misdaden tegen Palestijnen onderzocht gingen worden, dat dit weliswaar een poging was om hen (de organisatie) de mond te snoeren, maar dat het probleem bij het leger in zijn geheel ligt.[1]
Breaking the Silence beschouwt niet de soldaten als primaire oorzaak van de problematiek, maar het Israëlische leger en de staat. Die zijn verantwoordelijk voor de bezetting en het wangedrag van soldaten.
Werkwijze
Het doel van de organisatie is om zoveel mogelijk mondeling, schriftelijk en fotomateriaal te verzamelen om daarmee de werkelijkheid van de militaire operationele methoden in de bezette gebieden openbaar te maken en daarmee de discussie over de bezetting op gang te brengen. Voor hun doelstelling heeft Breaking the Silence meer dan 1000 getuigenissen verzameld. De getuigen vertegenwoordigen alle lagen van de Israëlische samenleving en bijna alle legereenheden die in de bezette gebieden actief zijn. Er worden fototentoonstellingen georganiseerd, lezingen gegeven, opgenomen documentaires vertoond en rapporten uitgegeven. In Hebron/Al Khalil en andere Palestijnse plaatsen worden door Yehuda Shaul rondleidingen georganiseerd voor geïnteresseerden, met name toeristen.[2] Deze rondleidingen ondervinden regelmatig tegenwerking van Israëlische kolonisten, die de rondleidingen volgen, zich gesteund voelend door Israëlische militairen ter plaatse.[3]
Veel getuigen willen anoniem blijven. De organisatie besteedt zorg aan de kwaliteit van de interviews en doet onderzoek, vergelijkbaar met de nauwkeurigheid van onderzoeksjournalisten van grote kranten. Getuigenissen die niet of onvoldoende onderbouwd konden worden, zijn niet gepubliceerd.
Kritiek
De organisatie en de militairen/reservisten worden voornamelijk uit rechts-politieke hoek vijandig bejegend en als verraders beschouwd. Kritiek en aanvallen op Breaking the Silence komen ook van de president van Israël Benjamin Netanyahu[4]. Minister van Justitie Ayelet Shaked stelt alles in het werk om een wet te maken waarmee het voor (linkse) NGO's, vanwege hun kritiek op de Israëlische politiek, verboden wordt om geld te ontvangen van buitenlandse regeringen. Rechtse Israëlische NPG's krijgen ook geld uit het buitenland, maar dat zou van individuele Joodse donoren komen. Moshe Ya'alon, de minister van Defensie, en Naftali Bennett, de minister van onderwijs weren Breaking the Silence van respectievelijk legerbases en openbare scholen. [5].
Breaking the Silence wordt door deze politici verweten dat:[6]
- zij niet geloofwaardig zijn;
- ze het leger de bewijzen niet geven die men zegt te hebben verzameld;
- de getuigenissen van de soldaten anoniem zijn;
- men donaties uit het buitenland ontvangt;
- men ook in het buitenland opereert.
Weerlegging van de beschuldigingen
De mannen en vrouwen van Breaking the Silence weerleggen deze verwijten met een ook vijfvoudige reactie:
- In de 12 jaar van hun bestaan kon BtS op geen enkele grote fout, zoals bijvoorbeeld een verzinsel, worden betrapt.
- In het begin gaf men de bewijzen wel. Echter:
- dan begon, i.p.v. tegen de bevelvoerder of het leger zelf dat soldaten in die posities bracht, de militaire politie een onderzoek tegen de getuigende soldaat die daarbij als de verdachte partij werd beschouwd.
- Of de militaire politie begint geen onderzoek of dit leidt nergens toe (bijvoorbeeld De mannen van Unit 8200).
- Er zijn genoeg getuigenissen die niet anoniem zijn.
- De Israëlische maatschappij is niet mild voor critici (met name van de IDF).
- Het leger beschouwt de soldaat, die "het zwijgen verbreekt", als de spreekwoordelijke rotte appel. Wangedrag kán niet in het systeem zitten.
- De meeste invloedrijke Israëlische organisaties krijgen donaties uit het buitenland of worden door buitenlandse instellingen en particulieren gefinancierd. Meer dan 60% van de inkomsten van Breaking the Silence komt uit het buitenland, waaronder Nederlandse NGO's zoals Oxfam Novib (onder meer via de ambassade)[7], het Verenigd Koninkrijk[8] en Spanje. Deze gegevens zijn openbaar en de donoren zijn bekend.
- Men werkt in Israël zelf. Echter daar vindt men geen of een zeer onwillig oor. Dus wordt ook in het buitenland hiervoor aandacht gevraagd.
Breaking the Silence beschouwt niet de soldaten als primaire oorzaak van de problematiek, maar het Israëlische leger en de staat. Die zijn verantwoordelijk voor de bezetting en het wangedrag van soldaten.
Reacties
In maart 2016 was er in Israël ophef over het feit dat de groepering door de getuigenissen van de reservisten militaire geheimen zou hebben prijsgegeven, waarna minister van Defensie Moshe Ya'alon een onderzoek aankondigde. Breaking the Silence reageerde met te zeggen dat zij elke getuigenis vóór openbaarmaking voorleggen aan de militaire censor van het IDF.
Voormalig bevelhebber en plaatsvervangend Mossad-chef Amiram Levin verklaarde dat maatregelen om Breaking the Silence het zwijgen op te leggen het IDF zullen schaden en verzwakken.[9]
Voormalig directeur Yuval Diskin van Shin Bet stond achter Breaking the Silence. Hij zei dat het belangrijk was om groepen te hebben die mensenrechten beschermen.
De vermaarde Amerikaanse schrijver Michael Chabon, die met het oog op zijn nieuwe boek met essays over 50 jaar Israëlische bezetting, samen met andere schrijvers in april 2016 een rondreis van Breaking the Silence meemaakte door Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, reageerde op de situatie met de woorden: This is the worst thing I have ever seen, just purely in terms of injustice.[10]
Externe link
Israeli soldiers talk about the occupied territories Website Breaking the Silence
Bronnen, noten en/of referenties
|
