Boondoggle

Boondoggle is een Amerikaanse term die gebruikt wordt voor een groot overheidsproject of een zakelijk project waarvan al lang binnenskamers bekend is dat het nergens toe zal leiden, maar wat ondanks dit feit toch wordt voorgezet.

De dynamiek

Bij een boondoggle gaat het om een groots opgezet project waarbij veel mensen betrokken zijn en het om veel geld gaat, en waarvan de verantwoordelijke reeds langere tijd bekend zijn met het feit dat het project eigenlijk niet haalbaar is. Maar ondanks deze kennis zullen ze het project toch voortzetten, en het soms zelfs bovendien sterk uitbreiden, dit zonder hun superieuren over het falen ervan in te lichten. Een boondoggle zal stand houden zolang er fondsen voorhanden zijn.

Een boondoggle houdt in de praktijk onwaarschijnlijk lang stand, omdat er zoveel moeite en tijd in het project is gestopt dat stoppen als onverantwoord wordt gezien. Echter, als deze fondsen opdrogen, zal het project imploderen en in een schandaal eindigen.

Een enkele keer is een boondoggle achteraf gezien wel een succes, ondanks de excessieve overschrijding van de kosten. Een goed voorbeeld hiervan is het Sydney Opera House, wat ondanks de enorme kostenoverschrijding, de tien jaar te late oplevering en de problemen bij de bouw gezichtsbepalend voor Sydney is, en zelfs op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat.

Maar de meeste boondoggles gaan uiteindelijk roemloos ten onder.

Etymologie

Het woord boondoggle kreeg pas bekendheid bij het grote publiek dankzij een verhoor van de hoorcommissie New York City's Board of Aldermen. Deze commissie onderzocht de wantoestanden binnen het Emergency Relief Bureau, een instantie die miljoenen had verspild aan zinloze werkverschaffingsprojecten om de werkeloosheid te bestrijden.

Robert Marshall, een van de getuigen, gebruikte tijdens zijn verhoor op 3 april 1935 het woord boondoggles. De voorzitter van de commissie vroeg hem dit te woord te verduidelijken:

"Boon doggles is simply a term applied back in pioneer days to...things men and boys do that are useful in their everyday operations or recreations or about their home."

"Named for Daniel Boone?"

"No...It is boon doggles. It is spelled differently."

Waarna zowel een journalist van de New York Herald Tribune als van de New York Times het woord oppikten en verwerkten in de kop van het hoofdartikel van hun krant. Hierna verspreidde het zich snel, waarna het een algemene betekenis kreeg voor kostbare, zinloze projecten die veel te lang in stand worden gehouden en veel publiciteit genereren.