Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Bas Heijne

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Bastiaan Johan (Bas) Heijne (Nijmegen, 9 januari 1960) is een Nederlandse schrijver, vertaler en interviewer.[1][2]

Levensloop

Heijne groeide op in Zwanenburg en ging naar de middelbare school in Badhoevedorp.[2] Hij studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam.[1]

In 1983 debuteerde hij als schrijver met de roman Laatste woorden.[1] Hij schreef tussen 1984 en 1992 reisverhalen voor het tijdschrift De Tijd. Een deel van deze verhalen werd later gebundeld in Vreemde reis.

Zijn tweede roman, Suez, verscheen in 1992. Heijne is sinds 1991 als essayist verbonden aan NRC Handelsblad, voor welke krant hij van 2001 tot 2018 ook iedere week een column verzorgde.[3] Zijn essaybundel De wijde wereld werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.

Hij heeft werk vertaald van Evelyn Waugh, E.M. Forster en Joseph Conrad. In 2003 heeft hij het toneelstuk Van Gogh geschreven dat werd gespeeld door ZT Hollandia. In 2005 sprak Heijne de jaarlijkse Mosse-lezing uit en ontving hij de Henriette Roland Holst-prijs voor Hollandse toestanden, een verzameling columns die hij voor NRC Handelsblad schreef.[1] In 2008 presenteerde Heijne het televisieprogramma Zomergasten van de VPRO.[4] In 2018 maakte Heijne de vierdelige serie Onbehagen (Human en VPRO) waarin hij onderzoekt waarom de idealen van onze beschaving steeds verder onder druk komen te staan.[5]

Couperus

In 2013 hield Heijne de Huizingalezing De betovering van de wereld over Louis Couperus. In datzelfde jaar verscheen ook een documentaire over Couperus naar een door Heijne geschreven scenario. Eerder had hij al het essay Het gezicht van Louis Couperus (1996) gepubliceerd. In 2014 werd zijn essay Angst en schoonheid. Louis Couperus, de mystiek der zichtbare dingen bekroond met de tweejaarlijkse J. Greshoff-prijs.

P.C. Hooft-prijs

In december 2016 werd Heijne de P.C. Hooft-prijs 2017 toegekend, voor zijn beschouwend proza. De prijs is hem uitgereikt op 18 mei 2017. De jury roemt hem als een "een schrijver met een bijzondere positie als columnist en essayist, die over een enorme verscheidenheid aan actuele onderwerpen en kwesties schrijft. [...] Zijn werk geeft een vernieuwende impuls aan wat literatuur in maatschappelijke zin betekenen kan. [...] Vooral de vorm waarin hij dat doet is bijzonder: hij schrijft als een denker én denkt als een lezer."[6][7]

Bibliografie

  • 1983 - Laatste woorden (roman)
  • 1987 - Vreemde reis (reisverhalen)
  • 1989 - Heilige monsters
  • 1992 - Suez (roman)
  • 1993 - De tien geboden (Verhalen van 10 hedendaagse nederlandstalige schrijvers over een van de Tien Geboden: Bas Heijne, Dirk van Weelden, Tom Lanoye, Leon de Winter, Henk Pröpper, Willem Melchior, Joost Zwagerman, Kristien Hemmerechts, Wanda Reisel en Martin Bril. Ieder voor zich heeft op zijn of haar eigen wijze invulling gegeven aan één gebod. Daardoor is een interessante bundel ontstaan die ondanks de zeer verschillende verhalen een thematisch hechte eenheid vormt. Uit de verhalen wordt duidelijk welke betekenis we volgens de auteurs heden ten dage aan die Bijbelse wetten moeten toekennen. De verdeling van de geboden over de verschillende auteurs staat als in een schaakbord op de omslag vermeld. Door het stemmige kleurgebruik en het enkele accent daarin, toont de bundel in één oogopslag de eenheid die gevormd wordt door de zeer verschillende samenstellende delen)
  • 1994 - Vlees en bloed
  • 1996 - Het gezicht van Louis Couperus
  • 1999 - De mens is zo'n breekbaar wezen
  • 2000 - De wijde wereld (essays)
  • 2003 - Van Gogh (toneelstuk)
  • 2003 - Het verloren land. Opmerkingen over Nederland (essays)
  • 2004 - Tafelgesprekken (interviews)
  • 2004 - De werkelijkheid (essays)
  • 2005 - Hollandse toestanden (essays)
  • 2006 - Zang
  • 2006 - Grote vragen; de nieuwe eeuw tussen hoop en vrees (interviews)
  • 2007 - Onredelijkheid (essay)
  • 2008 - Vlees en bloed (alle verhalen)
  • 2010 - Harde liefde. Nederland op zoek naar zichzelf (essays)
  • 2010 - De omgekeerde wereld (essay gebaseerd op de scherpzinnige observaties over Vlaanderen, België en Europa die Paul Magnette publiceerde in de krant De Standaard)
  • 2011 - Moeten wij van elkaar houden? Het populisme ontleed (essay)
  • 2011 - Echt zien, Literatuur in het mediatijdperk (essay)
  • 2012 - De waarheid is een vrouw en andere hedendaagse mythes (De voordrachten zijn hier als essays gebundeld: Jan Baeke over Spontaniteit, Maria Barnas over De authenticiteit van het ik, Maarten Doorman over De elite, Emile Fallaux over De wijsheid van de massa, Ger Groot over Ontmaskering, Bas Heijne over De commentaarcultuur, Joke Hermsen over Permanent online zijn, Piet Meeuse over De natuur, Erik Menkveld over Inspiratie en talent, Barber van de Pol over Perfectie, Bas van Putten over De auto en Maartje Somers over Consumentisme)
  • 2013 - Louis Couperus - niet te stillen onrust (documentaire over Louis Couperus)
  • 2013 - Angst en schoonheid (essay over Louis Couperus)
  • 2014 - Guy de Maupassant verhalen, een keuze door Bas Heijne (redactie)
  • 2015 - Kleine filosofie van de volmaakte mens (persoonlijke bloemlezing van artikelen geschreven door Slavoj Zizek, John Gray, Michael J. Sandel, Rudiger Safranski, P. Singer, Peter Sloterdijk, Angela Adriaansz, Nick Bostrom)
  • 2015 - Cultuur en media in 2015 (5 essays o.a. Bas Heijne vraagt zich af of er nu het historisch bewustzijn slinkt nog samenhang en binding mogelijk zijn die verdergaan dan de 'cultuur van bevestiging'. Hoe het publiek iets anders voor te zetten dan wat het al kent. Fouad Laroui sluit daarop aan door te wijzen op het misverstand dat een tweede generatie allochtonen specifieke behoeften zou hebben: cultuur van hun land van herkomst. Valerie Frissen roept op, zich niet klakkeloos aan de technologische ontwikkelingen te onderwerpen. Paul Schnabel wijst op de noodzaak van keuzes in de vloed van informatie. Grofweg gaat het om de vraag hoe traditionele culturele instellingen zich in de algehele fragmentaring en individualiseren kunnen weren. )
  • 2016 - Een waanzinnig gaaf land (essays)
  • 2016 - Onbehagen – nieuw licht op de beschaafde mens (essay)
  • 2016 - Mens of onmens - humanisme in de eenentwintigste eeuw (essay)
  • 2017 - Staat van Nederland, een pleidooi (essay)
  • 2017 - Wereldverbeteraars. Gandhi, King, Mandela - hun erfenis (essay)
  • 2018 - Hoe Hollands wil je het hebben? (columns)

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow