Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Arthur Võõbus
Arthur (Karl) Võõbus, ook wel Vööbus of Voobus (15 april(jul.)/28 april(greg.) 1909) was een luthers theoloog, oriëntalist en kerkhistoricus
Leven
Arthur Võõbus is geboren als zoon van een leraar. In 1926 studeerde hij af aan de Hugo Treffner Grammatica School in Tartu en in 1932 aan de Faculteit Theologie van de Universiteit van Tartu. In hetzelfde jaar werd hij tot geestelijke gewijd. 1933-1940 was hij pastoor in de Estse Evangelische Lutherse Paulijnse gemeente in Tartu. In 1934 ontving Arthur Võõbus zijn Master's degree in theologie uit een scriptie over "Het ware christelijke, het ware christelijke leven en de ware christelijke kerk na Sören Kierkegaard. Een van zijn docenten aan de faculteit was de oudtestamentische geleerde Alexander von Bulmerincq. Tegelijkertijd werkte Arthur Võõbus aan Syrische theologische teksten in bibliotheken en manuscriptenverzamelingen in Rome, Parijs, Londen, Berlijn en Leipzig. Hij had zijn talenkennis verworven aan de Uku Masing University. In 1936 trouwde hij met Ilse Luksep, een dochter van een rijke koopmansfamilie, die hem, samen met zijn baan in een grote parochie, de materiële basis voor zijn onderzoek gaf. Eind jaren dertig van de vorige eeuw zou Arthur Võõbus op drie na alle werken van Syrische teksten hebben laten publiceren. In 1940 vluchtte hij van de Sovjetbezetting van Estland naar Duitsland. Zijn kritische houding ten opzichte van het regime leidde tot observatie door de Gestapo. Na de bezetting van Estland door Duitse troepen verhuisde Arthur Võõbus terug naar Estland. Zijn proefschrift in 1943 aan de Universiteit van Tartu ging over het monnikendom in Syrië, Mesopotamië en Perzië tot in de 10e eeuw.
In 1944 vluchtte Arthur Võõbus voor de tweede keer de Sovjetbezetting naar Duitsland. Van 1944 tot 1948 was hij actief als predikant in vluchtelingenkampen, 1946-1948 was hij hoogleraar voor oudere kerkgeschiedenis aan de 1946-1949 bestaande[3] Baltische Universiteit in Pinneberg bij Hamburg. Na de sluiting van deze universiteit werkte hij in Londen in het British Museum en vervolgens tot 1977 als professor in de wetenschap van het Nieuwe Testament en oudere kerkgeschiedenis aan de Lutheran School of Theology in Chicago (LSTC). Arthur Võõbus was lid van verschillende wetenschappelijke academies, waaronder de Koninklijke Academie van Wetenschappen en Kunsten.
Er zijn drie kinderen uit zijn huwelijk.