Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Antoon Lint
Antoon Lint (Berchem 28 april 1914 - 2 april 2007) was een collaborateur in de Tweede Wereldoorlog.[1]
Levensloop
Lint was loodgieter van beroep en woonde in Berchem.[2]
Antoon Lint was lid van het Verdinaso. Hij was ploegleider van de Dinaso Militie en minstens tot eind 1936 Vendelleider van de Dinaso Militanten Orde. Lint was reeds voor de oorlog een fervente nazi en las bv. reeds in 1936 tijdens een Dinaso voor uit een Nederlandse vertaling van Kampf um Berlin, een boek van Joseph Goebbels.
In Lint stapte Lint met o.m. twee andere ex-Dinaso's Gustaaf Vanniesbecq en René Bollaerts over naar het door René Lambrichts opgerichte anti-Joodse Volksverwering. Lint werd algemeen propagandasecretaris en lid van de paramilitaire Actie-Groep (A-G).
Begin 1939 stapte Vanniesbecq om onbekende redenen uit Volkverwering om zijn eigen anti-Joodse organisatie op te richten, de Nationaal Volksche Beweging met als tijdschrift De Aanval. Lint was een van de mensen die hem volgden. In augustus lag Vanniesbecq mee aan de basis van anti-Joodse rellen in het Statiekwartier. In het stadspark kieperden Vanniesbecq, Lint en enkele anderen Joden in de vijver omdat ze rustbanken in het park bezetten. De antisemieten schreven nadien dat het water niet diep genoeg was en dat "die kerels" de volgende dag terug naar het park kwamen.
Lint werd in juni 1941 lid van de Algemeene SS-Vlaanderen.
Vanaf oktober 1941 tot minstens september 1942 werkte hij bij de wapenfabriek Fabrique Nationale de Herstal. [3] In het Luikse werd hij in mei 1942 Stormleider van de SS-Stormbaan Luik en werd actief in DeVlag. Daaenboven richtte hij mee de plaatselijke afdeling op van Volksverwering. Zijn Waalse echtgenote Marie-José Dumont werkte ondertussen als hulpsecretaresse voor de SS en DeVlag.
In de zomer van 1941 volgde hij in Schoten een opleiding in de Waffen-SS-Vorschule, in 1943 volgde hij de unterführer-leergang. Hij vluchtte voor de oprukkende geallieerden naar Duitsland en vocht onder meer in februari 1945 aan het Oostfront in Rusland. Later werd hij lid van het SS-elitekorps Jagdverband 502 onder leiding van Otto Skorzeny.
Na de oorlog werd Lint tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij kwam vrij in de jaren 50.[4]
Na de oorlog werd hij handelaar in Tienen. Hij werd door de Belgische staat in eer hersteld.
Bronnen, noten en/of referenties
|