Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Amandel: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''amandel''' is de nootachtige pit van de amandelboom (''Prunus dulcis''). Er worden twee variëteiten onderscheiden: de zoete amandel (''Prunus dulcis var....')
 
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 2: Regel 2:


== Variëteiten ==
== Variëteiten ==
Er zijn twee variëteiten amandelen: zoete en bittere. Bittere amandelen bevatten circa 2-3% [[glycoside|blauwzuurglycoside]] [[amygdaline]] (in gezuiverde vorm ook bekend als laetrile of met de verkeerde benaming vitamine B 17). Bij overmatig gebruik is deze stof giftig. Zoete amandelen bevatten daarentegen vrijwel geen amygdaline.<ref name="Steinegger 1992">{{Citeer boek| achternaam = Steinegger| voornaam = Ernst| medeauteurs = Rudolf Hänsel| datum = 1992| titel = ''Pharmakognosie. Fünfte korrigierte und durchgesehene Auflage.''| uitgever = Springer Verlag | taal = de}}</ref>
Er bestaan zoete en bittere amandelen. Er is geen strakke afgrenwing tussen beide types. Bittere amandelen bevatten circa 2-3% [[glycoside|blauwzuurglycoside]] [[amygdaline]] (in gezuiverde vorm ook bekend als laetrile of met de verkeerde benaming vitamine B 17). De concentratie van amygdaline in de amandel bepaalt de bittere smaak maar ook de eetbaarheid (giftigheid). Een teveel aan amygdaline is giftig. Zoete amandelen bevatten vrijwel geen amygdaline.<ref name="Steinegger 1992">{{Citeer boek| achternaam = Steinegger| voornaam = Ernst| medeauteurs = Rudolf Hänsel| datum = 1992| titel = ''Pharmakognosie. Fünfte korrigierte und durchgesehene Auflage.''| uitgever = Springer Verlag | taal = de}}</ref>
 
==Amandelen in de BIjbel==
Toen een discussie opkwam over het gezag van Mozes en Aäron, gaven de oversten van de twaalf stammen elk hun staf af. De staf van Aäron botte in één nacht uit en droeg rijpe amandelen als teken dat God Aäron en zijn stam had uitgekozen voor het priesterschap ({{Bijbel|Numeri|17|1-11}}) De staf van Aäron werd daarna een tijdlang in de [[ark van het verbond]] bewaard (Bijbel|Hebreeën|9|4}}).

Versie van 3 mei 2020 11:16

De amandel is de nootachtige pit van de amandelboom (Prunus dulcis). Er worden twee variëteiten onderscheiden: de zoete amandel (Prunus dulcis var. dulcis), en de bittere amandel (Prunus dulcis L. var. amara).

Variëteiten

Er bestaan zoete en bittere amandelen. Er is geen strakke afgrenwing tussen beide types. Bittere amandelen bevatten circa 2-3% blauwzuurglycoside amygdaline (in gezuiverde vorm ook bekend als laetrile of met de verkeerde benaming vitamine B 17). De concentratie van amygdaline in de amandel bepaalt de bittere smaak maar ook de eetbaarheid (giftigheid). Een teveel aan amygdaline is giftig. Zoete amandelen bevatten vrijwel geen amygdaline.[1]

Amandelen in de BIjbel

Toen een discussie opkwam over het gezag van Mozes en Aäron, gaven de oversten van de twaalf stammen elk hun staf af. De staf van Aäron botte in één nacht uit en droeg rijpe amandelen als teken dat God Aäron en zijn stam had uitgekozen voor het priesterschap (Numeri 17:1-11) De staf van Aäron werd daarna een tijdlang in de ark van het verbond bewaard (Bijbel|Hebreeën|9|4}}).

  1. º (de) Steinegger, Ernst; Rudolf Hänsel, 'Pharmakognosie. Fünfte korrigierte und durchgesehene Auflage.', Springer Verlag