Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Aeschines van Athene: verschil tussen versies
(cat) |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Aeschines''' | '''Aeschines''' ([[Athene]], [[390 v.Chr.]]<ref>Encyclopaedia Britannica 2008</ref> – [[Rhodos (mythologie)|Rodos]], [[314 v.Chr.]]) ('''[[Oud-Grieks]]:''' {{Grieks|Αἰσχίνης}}) / Aiskhínês) was een invloedrijke Griekse redenaar, vermaard om zijn elegante stijl. Hij gold als een van de tien [[Attische redenaars]]. | ||
== Leven == | == Leven == | ||
Aeschines bracht zijn jeugd door in vrij nederige omstandigheden. In de vroegste fase van zijn loopbaan werkte hij als tragisch acteur en bezette onbelangrijke posities in staatsdienst. De val van [[Olynthus]] in [[348 v.Chr.]] bracht Aeschines op het politieke toneel. Hij vertrok als gezant op een missie om de staten van de Peloponnesus tegen [[Philippus II van Macedonië]] op te ruien. In [[346 v.Chr.]] maakte hij, net als [[Demosthenes]], deel uit van een Atheense delegatie die afgevaardigd was om vredesvoorwaarden | Aeschines bracht zijn jeugd door in vrij nederige omstandigheden. In de vroegste fase van zijn loopbaan werkte hij als tragisch acteur en bezette onbelangrijke posities in staatsdienst. De val van [[Olynthus]] in [[348 v.Chr.]] bracht Aeschines op het politieke toneel. Hij vertrok als gezant op een missie om de staten van de Peloponnesus tegen [[Philippus II van Macedonië]] op te ruien. In [[346 v.Chr.]] maakte hij, net als [[Demosthenes]], deel uit van een Atheense delegatie die afgevaardigd was om vredesvoorwaarden met Philippus II van Macedonië te bespreken. Tijdens de onderhandelingen poogde Aeschines de Atheners te verzoenen met het idee van een Macedonische uitbreiding op Grieks grondgebied. Dit was de reden dat hij na de onderhandelingen door Demosthenes en [[Timarchus]] vervolgd werd wegens landverraad. Als vergelding slaagde Aeschinus erin om Timarchus op zijn beurt te beschuldigen van grove immoraliteit, wat hem volgens Aeschines het recht ontnam om namens het volk te spreken. Op zijn eigen proces in [[343 v.Chr.]] werd hij dankzij een kleine meerderheid van stemmen vrijgesproken. | ||
In [[336 v.Chr.]] beschuldigde Aeschines een zekere ''Ctesiphon '' wegens onrechtmatige toewijzing van een prijs aan Demosthenes voor diensten bewezen aan Athene. De uitspraak die in [[330 v.Chr.]] volgde was in het nadeel van Aeschines door de schitterende toespraak die Demosthenes ter verdediging van Ctesiphon had gehouden. Aeschines ging in vrijwillige | In [[336 v.Chr.]] beschuldigde Aeschines een zekere ''Ctesiphon '' wegens onrechtmatige toewijzing van een prijs aan Demosthenes voor diensten bewezen aan Athene. De uitspraak die in [[330 v.Chr.]] volgde was in het nadeel van Aeschines door de schitterende toespraak die Demosthenes ter verdediging van Ctesiphon had gehouden. Aeschines ging in vrijwillige ballingschap naar [[Rodos]], waar hij een school in [[retorica]] oprichtte. Nadien verhuisde hij naar [[Samos]], waar hij op 75-jarige leeftijd overleed.<ref name="EB11">Encyclopaedia Britannica 11th Edition</ref> | ||
== Redevoeringen == | == Redevoeringen == | ||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
Deze drie lijken de enige toespraken te zijn die hij ooit opschreef, al heeft hij ook redevoeringen geïmproviseerd ''('extempore')''. Wat ze gemeen hebben is een voorkeur voor krachtige en rechtlijnige uitspraken, met vrij gebruik van retorische [[stijlfiguren]], variatie in zinsbouw, geestigheid en dichterlijke citaten. | Deze drie lijken de enige toespraken te zijn die hij ooit opschreef, al heeft hij ook redevoeringen geïmproviseerd ''('extempore')''. Wat ze gemeen hebben is een voorkeur voor krachtige en rechtlijnige uitspraken, met vrij gebruik van retorische [[stijlfiguren]], variatie in zinsbouw, geestigheid en dichterlijke citaten. | ||
Zijn drie redevoeringen werden door zijn tijdgenoten ''de Drie Gratiën'' genoemd, en als gelijkwaardig aan die van zijn rivaal Demosthenes beschouwd. Photius wist ook van het bestaan af van negen brieven waar hij als de ''Negen Muzen'' naar verwees. <ref name= "EB11"/> Van twaalf brieven die onder Aeschinus naam zijn gepubliceerd wordt het auteurschap echter betwijfeld. <ref>Hercher: 'Epistolographi Graeci'</ref> | Zijn drie redevoeringen werden door zijn tijdgenoten ''de Drie Gratiën'' genoemd, en als gelijkwaardig aan die van zijn rivaal Demosthenes beschouwd. Photius wist ook van het bestaan af van negen brieven waar hij als de ''Negen Muzen'' naar verwees.<ref name= "EB11"/> Van twaalf brieven die onder Aeschinus naam zijn gepubliceerd wordt het auteurschap echter betwijfeld.<ref>Hercher: 'Epistolographi Graeci'</ref> | ||
==Externe link== | ==Externe link== | ||
* [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0001 ''Griekse tekst'' van Aeschines’ bewaarde werken] | |||
[http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0001 | |||
{{bron|1= | {{bron|1= | ||
| Regel 24: | Regel 23: | ||
}} | }} | ||
[[Categorie: Oud-Grieks politicus]] | |||
[[Categorie: Geboren in Athene]] | |||
[[Categorie:Oud-Grieks politicus]] | |||
Versie van 27 aug 2016 21:51
Aeschines (Athene, 390 v.Chr.[1] – Rodos, 314 v.Chr.) (Oud-Grieks: Αἰσχίνης) / Aiskhínês) was een invloedrijke Griekse redenaar, vermaard om zijn elegante stijl. Hij gold als een van de tien Attische redenaars.
Leven
Aeschines bracht zijn jeugd door in vrij nederige omstandigheden. In de vroegste fase van zijn loopbaan werkte hij als tragisch acteur en bezette onbelangrijke posities in staatsdienst. De val van Olynthus in 348 v.Chr. bracht Aeschines op het politieke toneel. Hij vertrok als gezant op een missie om de staten van de Peloponnesus tegen Philippus II van Macedonië op te ruien. In 346 v.Chr. maakte hij, net als Demosthenes, deel uit van een Atheense delegatie die afgevaardigd was om vredesvoorwaarden met Philippus II van Macedonië te bespreken. Tijdens de onderhandelingen poogde Aeschines de Atheners te verzoenen met het idee van een Macedonische uitbreiding op Grieks grondgebied. Dit was de reden dat hij na de onderhandelingen door Demosthenes en Timarchus vervolgd werd wegens landverraad. Als vergelding slaagde Aeschinus erin om Timarchus op zijn beurt te beschuldigen van grove immoraliteit, wat hem volgens Aeschines het recht ontnam om namens het volk te spreken. Op zijn eigen proces in 343 v.Chr. werd hij dankzij een kleine meerderheid van stemmen vrijgesproken.
In 336 v.Chr. beschuldigde Aeschines een zekere Ctesiphon wegens onrechtmatige toewijzing van een prijs aan Demosthenes voor diensten bewezen aan Athene. De uitspraak die in 330 v.Chr. volgde was in het nadeel van Aeschines door de schitterende toespraak die Demosthenes ter verdediging van Ctesiphon had gehouden. Aeschines ging in vrijwillige ballingschap naar Rodos, waar hij een school in retorica oprichtte. Nadien verhuisde hij naar Samos, waar hij op 75-jarige leeftijd overleed.[2]
Redevoeringen
De drie redevoeringen die aan Aeschines worden toegeschreven zijn:
- een beschuldiging van Timarchus
- een verdediging (apologie) van zijn eigen gedrag tijdens de onderhandelingen Met Philippus II van Macedonië
- de beschuldiging van Ctesiphon
Deze drie lijken de enige toespraken te zijn die hij ooit opschreef, al heeft hij ook redevoeringen geïmproviseerd ('extempore'). Wat ze gemeen hebben is een voorkeur voor krachtige en rechtlijnige uitspraken, met vrij gebruik van retorische stijlfiguren, variatie in zinsbouw, geestigheid en dichterlijke citaten.
Zijn drie redevoeringen werden door zijn tijdgenoten de Drie Gratiën genoemd, en als gelijkwaardig aan die van zijn rivaal Demosthenes beschouwd. Photius wist ook van het bestaan af van negen brieven waar hij als de Negen Muzen naar verwees.[2] Van twaalf brieven die onder Aeschinus naam zijn gepubliceerd wordt het auteurschap echter betwijfeld.[3]
Externe link
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties: